محفل شاعران

[سنا]

ممنون از لطفت سنای عزیز.این دو تا شعری که گذاشتم آره،واسه شیدا بود،خیلی دلتنگشم.وقتی میبینمش نمیتونم چشم بردارم ازش.

عشق اسبه ديگه!!!
موفق باشي

 

[نفس]

عشق اسبه ديگه!!!
موفق باشي

ممنون عزیزم.من هم برای شما آرزوی موفقیت دارم

 

[ناشناس]

اسب سپید آرزو


با تو پر از ترانه ام، ای که مرا تو همرهی

ای که در این سیاهیم ، همچون ستار ه و مهی

با تو سوار می شوم ، اسب سپید آرزو

چونکه در این فضای غم بوی بهار می دهی

 

[ناشناس]

غریبم

قصه ام چون غصه ام بسیار

سخن پوشیده بشنو اسب من مرده است و اصلم پیر و

پژمردست.

غم دل با تو گویم غار!

من آن آواره این دشت بی فرسنگ.

من آن شهر اسیرم ساکنانش سنگ.

ولی گویا دگر این بینوا شهزاده باید دخمه ای جوید.

دریغا دخمه ای درخورد این تنهای بد فرجام نتوان یافت.

کجایی ای حریق؟ ای سیل؟ ای آوار؟

اشارتها درست و راست بود اما بشارتها...

درخشان چشمه پیش چشم من خشکید.

فروزان آتشم را باد خاموشید.

فکندم ریگها را یک به یک در چاه

به جای آب دود از چاه سر برکرد گفتی دیو میگفت: آه.

ـ ... غم دل با تو گویم غار!

بگو آیا مرا دیگر امید رستگاری نیست؟

صدا نالنده پاسخ داد:

... آری نیست.

 

[ناشناس]

اسب های وحشی من

هر شب

می تازند و می گذرند

میان خواب های پریشانم

اسب های وحشی آرزوها.

می رقصند و می پیچند

در هنگامه ی چشم های منتظرم

گرد و غبار تاختن ها...

اسیر می شوم

در حلقه گردششان...

دلم را به میان می گذارند

می تازند و می گردند.

می گردند ویک به یک اهلی می شوند

اسب های سرکش آرزوهایم.

غبار می شوم

در زیر سم اسبان بی محابا .

دلی رمیده به جای می ماند و

این همه رد پای اسبهای اهلی ...

وگرد و غبار راهشان

در دل چشمهایم حلقه می زند

آرزوهایم دور می شوند...

و نگاهم بر سراب رویاها

اشک می بارد و خفته می ماند ... .

زمستان ۸۶

نویسنده: روزها و سوزها

 

[ناشناس]

در ورقْ کاغذِ کاهی بی‌خطّی
شطرنج زندگی‌ام آغاز کردم
با پانزده مهره بی‌نام و نشان
آهنگ مبارزه‌ام را ساز کردم
من تهی بودم از هر رنگ سیاه
و همین بود عامل بدبختی من
که شب یاور مهره‌های مشکی است

و همین شد که شبی
هشت سیاهپوش سوار
همه هشت سرباز مرا
به سرنیزه غفلت کشتند
اسب‌های من را خَستند
قلعه محکم رخ‌هایم را
عاج‌های هر دو فیل من بشکستند
و وزیرم که شبی
ترس اسارت به تنش باخته بود
و مرا مبلغ آزادی خویش یافته بود
چه خیانت‌ها و چه غارت‌ها کرد
و کنون چندین سال است که من
در سیاه‌چال همان کاغذ بی‌خط و نشان
فریاد غم و افسوس بر لب سردم دارم
و چه حاصل باشد از این همه فریاد و فغان
که عُمق سیاه‌چال اُمیدم از تَن بیشتر است

 

[ناشناس]

روي يك تخته سنگ
كنار نهر قشنگ
نشسته بودم لب جوي
مي خوندم تنگ غروب
سايه اي بر روي آب
ديدم مردي با نقاب
پايين اومد و برداشت
نقاب و از صورتش
اسب سفيدش و گذاشت
پهلوي من نشست
زمزمه كرد برام
از عاشقي خوند برام
عاشق شدم برايش
تا جون دارم به پايش
عاشق مي مونم برايش
حالا اون يار قشنگ
راهي اسب سفيد
به كدوم ديار رفت
حالا اون اسب سفيد
يار خوشگلم رو
با خودش كجا برد
ديگه حتي سايه اشم
گم شده تو قصه ها
رفته از اون ديار
من و سپرده به غبار

 

[ناشناس]

انگار کسی ابرها را میبوسید

آتش فانوس کم نور و باران بی وقفه

همچون شلاق بر استخوانم می کوبید

در آستانه ی گریختن از هجوم باران

زین اسب آماده ی فرار بود

سکوت لحظه ای که گوش می سپرد به صدای دارکوب

در انحطاط رخوت زیستن

پژواک صحبت سگ گفت:

اسب را نگاه کن

لب پرتگاه ابر را می بوسد...

کمی در نوکیسگی لحظات ابرآلود دیدم

دود قلیان پدربزرگ روی نرده بان خانه

کنار گلدانهای شمع دانی مسخره بود

و در باغچه ی نمناکی که بوی گل از طراوت لحظه ای شوم سخن می گفت

روی چکمه ی گلین مادربزرگ

طعم لخت غریبانه ی شوید

پوزخند به نوش داروی سهراب می زد

پدربزرگ از دود قلیان کنار گلهای شمعدانی آرام گرفت

گردنم را به سوی پرتگاه کج کردم

اسب هم آرام گرفت

پوشالها خشک شدند

از خشکی ذهن من

وآتش فانوس هم گر گرفت

 

[ناشناس]

اسبی در این حوالی بی تاب و پر تلاطم



هرشب غریب و سرکش بر خاک می زند سم



مردی سپید جامه دستار سبز بر سر



از سمت خرمن نور از کوچه های گندم



می آید از سپیده بر پشت اسب آرام



وقتی که شهر تنهاست سر می زند به مردم



تقسیم می کند نور در دست های خاکی



تقسیم می کند عشق نان و گل و تبسم



آن گاه می تراود لبخند عطر شادی



از خاک خوابدیده تا آسمان هفتم

 

[ناشناس]

زندگی یعنی چه..؟ یعنیاسب همت تاختن..

در کنار تن،به روح خویشتن پرداختن..

بر توکل تکیه کردن با کمال سعی خویش..

بر خدا پیوستن و غیر از خدا نشناختن..

سوختن درآفتاب شعله بار رنج ها..

در میان کوره های امتحان بگداختن..

شمع وحدت در شبستان وجود افروختن..

پرچم توحید را بر قله ها افراختن..

رفتن و رفتن زمرز" نقص " تا اوج " کمال "..

از نهالی بوستان،وز قطره دریا ساختن...!!

 

[سنا]

اين شعرها رو خودتون ميگين؟

 

[ناشناس]

اين شعرها رو خودتون ميگين؟

شعرکه زیاد میگم و مینویسم اما سبک شعرم خیلی با روحیات انجمن جور نیست .اگر شعر هام رو خواستید بگید تا براتون بفرستم

 

[سنا]

ميشه يه نمونه از شعراي اسبيتونو بذاريد؟

 

[ناشناس]

زندگی مثل میدان سوارکاری است باید مواظب باشیم که در این میدان زیاد گردو خاک به پا نکنیم .چون ممکنه توی این گردو خاک خودمون زمین بخوریم



با اسب زندگی تاختن نباشد کار ما

در کوی برزن لگام انداختن نباشد کار ما

 

[ناشناس]

ميشه يه نمونه از شعراي اسبيتونو بذاريد؟

شعرهام هیچ کدوم اسبی نیستن /نمیدونم چرا موقعی که دستم به قلم میره برا نوشتن شعر اسب از ذهنم میره بیرون

 

[ناشناس]

این درد دلسردیست...

دیروز اگر من آرزویم باغی از گل بود،امروز حتی آرزو ننگ است.

دیروز اگر خورجین اسبم مهربانی بود،امروز در خورجین من سنگ است.

گر می نویسم این کلام از قهر،

عیبم مکن آخر،

این درد دلسردیست...

دیگر هوای شعر در من نیست...

 

[ناشناس]

میگن اسبت رفیق روز تنگه

مو میگویم از او بهتر تفنگه

سوار بی تفنگ قدرت نداره

سوار وقتی تفنگ داره سواره

تفنگ دسته نقره ام را فروختم

برا یارم قبای ترمه دوختم

فرستادم برایش پس فرستاد

تفنگ دسته نقره ام داد و بیداد

 

[ناشناس]

مرثيه .... از كوروش كياني قلعه سردي
مرثيه
وتوكه تركه به اسبت زدى ورفتى
تا ستاره را
به تيره ترين شب تقدير بسپارى
چوپانان دل برشته كوهستان
اندوهت را ترانه مى كردند .
ديريست دره هاى دهان گشاده خاموشند
واز همين جاده ها كه تو را تا صبح على الطلوع بدرغه مى كردند
نرينه اى خبر از بارش باران نياورده است .
از دور كه نگاهت مى كردم سنگ چين امامزاده اى بودى
كه كفر هيچ رهگذرى آلوده اش نكرده بود
ديشب كه با ماه بر نيامدى
كرناها را برافروختند ودلها را كوفتند
سپيده دم كه عاشقت يافتيم
تو سپيدار مردى بودى
كه امنيه ها ياغى ات مى خواندند
بى آنكه بدانند شانه ات آبشخور گوزنهاى هراسان است .

 

[ناشناس]

مرد بي اسب

در هاي وهوي گم شد تبارت مرد بي اسب

بردند عشقت را به غارت مرد بي اسب

پاييز در پاييز خشكيدند و مردند

نشكفته هاي نوبهارت مرد بي اسب

چشم انتظار زخم دستان تومانده

خشم تفنگ بي قرارت مرد بي اسب

داغ كدامين آرزو گل كرده امشب

بر زخم هاي بي شمارت مرد بي اسب

ديروز با يك شيهه در باران تلف شد

اسبت ، همان دارو ندارت مرد بي اسب

كوروش كياني قلعه سردي

 

[نفس]

آقای ناشناس این شعرا واسه خودتونه؟؟؟
واقعا تبریک میگم