اموزش کامل سوارکاری برای مبتدیان.........

[جلال موسوی]

این ماهیچه های داخلی ساق پا هستند که با فشار آوردن به پهلوی اسب از حیوان می خواهند به جلو یا به یک سمت حرکت کند.اگر دستتان را روی سطح داخلی پا ، از زانو به پایین بکشد، بر آمدگی عضله را در ناحیه ساق پا احساس می کنید.این برآمدگی همان قسمتی است که برای برقراری ارتباط با اسب به کار گرفته می شود.مطمئن شوید طول بند رکاب برای شما مناسب است.پایتان را بلند و یله، خارج از رکاب آویزان کنید. اگر نوک پایتان را کمی به طرف بالا بچرخانید باید بتوانید رکاب را پیدا کنید.این همان موقعیتی است که شما باید در پی اش باشید، اگر چه احتمال دارد این امر در آغاز کمی فشار به عضلات پشت ران و عضلات ساق پا وارد آورد.تا وقتی که عضلات شما حالت بگیرد، کشیده شوند و به قدر کافی قدرت پیدا کند، بهتر است پایتان را در موضعی قرار دهید که برایتان راحت است.با پیشرفت زمان و خصوصا به تدریج که تعادلتان روی اسب بهتر می شود و در مراحل آغازین یک نشست مستقل و درست، وارد شوید سواری با رکاب بلندتر برایتان آسان تر می شود.مفصل زانویتان را راحت و یله، کمی دورتر از زین رها کنید این امر به پاهای شما اجازه می دهد به طرز صحیحی در کنار و پهلوی اسب آویزان شوند.بر خلاف باور رایج ، شما نباید با زانو هایتان به دو طرف اسب بچسبید چرا که این کار موجب می شود نشست شما بالا رفته و از زین خارج شوید.

 

[جلال موسوی]

در زمان اجرا بعضی حرکات از قبیل دور زدن و یا زمانی که سوار بخواهد قسمت پشت یا خلفی اسب را در کنترل بکیرید، ساق پا را چند سانتی متر به پشت تنگ برده شده و در آنجا به کار گرفته می شود ولی پا همواره به یک طریق مورد استفاده قرار می گیرد، در این حالت وزن بدن روی پاشنه پا می افتد و زانو و پنجه پا کمی به طرف بیرون چرخانده می شود تا ساق پا بتواند به شکم اسب فشار آورد بدون آن که به طرف عقب بلغزد.

 

[جلال موسوی]

[h=2] تمرین با لنژ[/h] یکی از بهترین راه ها برای دستیابی به نشست درست(نشست مستقل)تمرین لنژ است. وقتی اسب لنژ می شود مربی می تواند سرعت و جهت حرکت اسب را کنترل کند که در این حالت سوار آزاد است کاملا روی وضعیت نشست خود تمرکز کند.کلاس های لنژ در اغلب مراکز سوارکاری ارائه می شود.مهم است اسبی راکه در لنژ سوار می شوید کاملا آرام و یکنواخت باشد و نیز شخصی که بند لنژ را نگه می دارد کاملا بر آنچه می کند توانا بوده و اعتماد به نفس داشته باشد.در لنژ کردن باید کله گیر لنژ که عبارت است از یک کله گیر با یک بخش فلزی روی بینی که حلقه هایی برای اتصال بند لنژ روی آن تعبیه شده است روی دهنه معمولی گذارده شود.مربی لنژ در موقعیتی بایستد که بند لونژ و و شلاق لنژ و بدن اسب با هم مثلثی را تشکیل بدهند.

 

[جلال موسوی]

برای اینکه اسب به جلو حرکت کند باید به جای شلاق بیشتر از صدا استفاده شود.شلاق لنژ فقط باید به عنوان یک عامل تقویتی برای صدا مورد استفاده قرار گیرد آن هم در صورتی که صدا به تنهایی برای حرکت دادن اسب کافی نباشد.شلاق لنژ باید به آرامی حرکت داده شود تا اسب ناگهان به جلو نپرد.باید طوری عمل کرد که اسب واراد ریتم یکنواخت حرکتی شود.این امر موجب می شود سوارکار راحت تر روی زین نشسته و تعادل خود را حفظ کند.در خلال این تمرینات باید هم به اسب و هم به استوار فرصت استراحت داد.تمرینات لنژ باید روی یک سطح امن و هموار صورت گیرد.اگر اسب را در جایی یا میدانی که خشن و دارای چاله و گل و لای است لنژ کنند احتمال دارد تاندون های اسب صدمه ببینند یا کشیده شوند.تمرینات لنژ نباید از 20 الی 30 دقیقه تجاوز کنند و تمرینات باید در هر دو جهت(در جهت عقربه های ساعت و خلاف عقربه های ساعت)صورت پذیر.کارکردن دور یک دایره برای دست و پای اسب خسته کننده و برای سوار کسالت آور است و وقتی سوار خسته و کوفته شد نه تنها دیگر قادر نخواهد بود به و ضعیت نشستنس توجه کند و آن را بهبود بخشد، بلکه بر عکس احتمال دارد رفته رفته وضع نشستنس بدتر شود.به یاد داشته باشید که وقتی کار تمرین با تقلا توام شد، بهتر آنست که تمرینات به کلی متوقف شود تا کار به فرسودگی و استیصال کشیده نشود.

 

[جلال موسوی]

سوار بدون رکاب اگر چه غالبا در لنژ و یا مانژ سواری بدون رکاب را تمرین می کنید، اما اگر شانس سواری(گشت)را داشته باشید خیلی بهتر است در گشت دقایقی را به سواری بدون رکاب اختصاص دهید.معمولا رکاب ها را برای اینکه به بدن اسب ضربه وارد نکنند به صورت ضربدری به روی گردن اسب می اندازد، اما این کار در سواری آزاد(گشت)توصیه نمی شود زیرا ممکن است شما به طور ناگهانی به رکاب نیاز پیدا کنید، بنابرین فقط زمانی که در گشت قدم می روید پاها را از رکاب خارج نمایید زیرا در این سرعت رکابها به بدن اسب و یا آرنج حیوان ضربه وارد نمی کنند و ضمنا شما می توانید سریعا در صورت نیاز ، پاهای خود را داخل رکاب نمایید. بعد از مدت اندکی که بی رکاب سواری کنید وقتی پاهای خود را در رکاب بگذارید غالبا به نظرتان می رسد رکابها کوتاه هستند و در این حالت است که می توانید یک سوراخ رکاب خود را بلندتر نمایید و آرام آرام با سواری با رکاب بلند آشنا شوید.

 

[جلال موسوی]

[h=2] جذب حرکت و هماهنگی با اسب[/h] بسیاری از سوارکاران برای پیروی از حرکت اسب اعضا بدن خود را بسیار سفت کرده و حرکاتی غیر ضروری انجام می دهند . این امر موجب می شود تصویر زنده ای از نا هماهنگی مطلق سوار و اسب به وجود آید.در این حالت اسب با یک ضرباهنگ حرکت می کند و سوار با ضرباهنگی دیگر.این عدم همانگی، علاوه بر مشکلات دیگر،برای سوار هم بسیار ناراحت و خسته کننده خواهد بود. بازو و کلا دست سوار است که از حرکت سرو گردن اسب تعبیت می کند و این فقط وقتی مقدور است که آرنج ها نرم و آرام و شانه ها بی حرکت باشند.اگر نشیمن شما به زین چسبیده و شانه ها و سرو گردن ثابت باشند،تنها قسمتی که می تواند آزادانه حرکت کند ناحیه ای است بین باسن و قفسه سینه: نتیجتا باسن و شکم با حرکت اسب به جلو و عقب می روند و این امر فقط در صورتی میسر است که باسن و شکم سوار نرم و شل باشد.همیشه به خاطر داشته باشید این اسب است که بدن شما را به حرکت در می آورد و بنابر این بدن شما باید آنچنان آرام و نرم باشد که با حرکت اسب به حرکت درآید و شما نباید هیچگونه حرکت اضافی در بدن خود ایجاد نمایید زیرا این فقط به واسط یک بدن خشک است که از ترس افتادن اینگونه عمل می کند.

 

[جلال موسوی]

قدم: قدم به عنوان یک حرکت چهار زمانه مطرح می شود زیرا اسب هر یک از دست و پاهای خود را جداگانه از زمین برمی دارد و اگر شما به صدای ضربه های پای او گوش کنید، صدای چهار ضربه را خواهید شنید. پای خارج(راست)-دست خارج(راست)-پای داخل(چپ)-دست داخل(چپ).گام های اسب باید با اندازه های مساوی باشد و هدف دار و پر انرژی به نظر برسد.اگر شما اسبی را در حال قدم رفتن ببینید،ملاحظه خواهید کرد تمام بدون او در حرکت است.این حرکت از قسمت خلفی حیوان شروع شده، به پشت و شانه ها و سپس به گردن می رسد.اسب باید نرم، ورزشی و قدرتمند به نظر برسد و اگر چه قدم آرام ترین آهنگ حرکتی اسب است،ولی اسب در همین قدم گردنش را با بیشترین زوایا به کار می گیرد،لذا شما باید مواظب باشید ساعدهای تان شما کاملا از حرکات اسب تبعیت کنند،چون اگر دست و ساعد شما حرکتی ناهماهنگ با حرکت اسب داشته باشد،حرکت اسب محدود خواهد شد. در قدم، قسمت بالا تنه سوارکار همراه با حرکات قسمت خلفی اسب به جلو و عقب حرکت می کند.توجه کنید آرنج سوار با دستجلو تا دهنه اسب همه در امتداد یک خط مستقیم قرار دارند.همین طور که اسب حرکت می کند سوار اجازه می دهد که ارتباطی نرم و آرام اما دائمی با حرکات سر و گردن اسب بر قرار شود.

 

[جلال موسوی]

[h=2] حرکت انتقالی[/h] تغییر گام ها از ایست یا از یورتمه به چهار نعل و... را حرکات انتقالی می خوانند.درست همانند تعویض دنده در اتومبیل به هنگام افزایش و یا کاهش سرعت که باید خیلی آرام و بدون تقلا انجام گیرد.

 

[جلال موسوی]

برای شروع حرکات قدم، پاهای خود را در کنار بدن اسب فشار داده و اجازه دهید بازوان و دستان شما به سمت جلو بیافتند.اگر اسب فرمان شما را اجرا نکرد آنگاه با پاشنه خود فشار محکم تری به آن وارد کنید و اگر این فرمان را هم رد کرد به وسیله انتهای شلاق در پشت کپل ضربه ای آرام بزنید و اگر لازم است این کار را انجام دهید باید بسیار سریع حرکت رو به جلو را به وسیله دستان خود حفظ کنید، زیرا ممکن است اسب با این ضربه رو به جلو بپرد و نباید با ضربه ای در دهان تنبیه شود.به یاد داشته باشید دادن پاداش به اسبی که از دستورات پیروی می کند نباید فراموش شود.با تمرین،اسب به فرمان های شما پاسخ می دهد و نسبت به فشار ساق شما عکس العمل نشان می دهد.برای متوقف کردن اسب، با پاها به اسب فشار واراد کنید اما اجازه ندهید دست ها به سمت جلو بیفتند.به ترتیب اسب با این حرکت در می یابد باید حرکتش را به سمت جلو متوقف و یا گام خود را کوتاه کند.ادامه حرکت دست سوار به منظور کاهش حرکت دست سوار به منظور کاهش حرکت دست سوار به منظور کاهش حرکت رو به جلو، تا جایی که لازم است باعث می شود اسب از حرکت بایستد و در حالت طبیعی ایست قرار گیرد.از پاها به عنوان کمکی ملایم اما دائمی استفاده کنید.در شروع ممکن است لازم باشد دست ها حرکت رو به جلو را کاملا متوقف کنند اما با تمرین ، اسب حساس تر خواهد شد و فقط با یک اشاره دست برای کاهش سرعت می توان آن را از حرکت باز ایستاند.

 

[جلال موسوی]

[h=2] تغییر جهت حرکت اسب[/h] شما نمی توانید برای همیشه در یک جهت به حرکت خود ادامه دهید بنابرین هرگاه حرکت رو به جلو اطمینان پیدا کردید لازم است در محلی تغییر مسیر دهید.تا وقتی پاها با هم بر روی حرکت کنند،اسب در یک خط مستقیم حرکت خواهد کرد.برای حرکت در گوشه ها و یا گردش ها لازم است اسب محور بدن خود را قوس دهد.بدین منظور دست ها و پاها باید جداگانه استفاده شوند.اگر یک پا در پشت تنگ فشار آوردن باعث می شود اسب قسمت خلفی خود را به سمت مخالف حرکت دهد.برای مثال اگر پای راست شما در پشت تنگ فشار آورد، اسب قسمت خلفی بدنش را به سمت چپ حرکت می دهد و بر عکس. بنابر این برای چرخاندن اسب، یک پا در محل طبیعی خود قرار می گیرد تا اسب کماکان به سمت جلو حرکت کند در حالی که پای دیگر کمی عقب تر از تنگ قرار می گیرد تا قسمت خلفی را کنترل کند.اسب هرگز نباید سریع بچرخد.هر چرخش باید به عنوان چرخش بر روی قسمتی از یک دایره تصور شود.بنابراین برای چرخش به سمت راست،دایره ای به سمت راست را در نظر بگیرید و دست و پای راست به عنوان دست و پای داخل عمل می کنند و دست و پای چپ به منزله دست و پای خارج به حساب می آیند.

 

[جلال موسوی]

[h=2] یورتمه[/h] حرکت بعدی که اسب می تواند ارائه کند یورتمه است.بسیاری از سوارکاران این نوع حرکت را سخت ترین گام ها می پندارند.در یورتمه، سوارکار ضربه های شدید تری در زیر نشست خود نسبت به آنچه که در قدم تجربه کرده احساس می کند.برای آنکه بتوانید در این حرکت احساس راحتی کنید لازم است عضلات خود را راحت بگذارید تا ضربه ها را جذب کنید و هرگز نباید بدن خود را سفت کنید و به سمت بالا بکشید.

 

[جلال موسوی]

یورتمه آزاد:
وقتی اسب یورتمه می رود شما می توانید عمیقا در زین بنشینید که به یورتمه نشسته معروف است و یا به طور هماهنگ با هر گام یورتمه از روی زین بلند شوید و بنشینید که این حرکت در یورتمه برای یک سوارکار نو آموز نسبت به یورتمه برای یک سوارکار نوآموز نسبت به یورتمه نشسته راحت تر است و کمتر باعث خستگی او می شود.هرگاه شما در این نوع از حرکت احساس راحتی کردید لازم است یورتمه نشسته را تمرین کنید.وقتی اسب یورتمه می رود،از یک اریب به اریب دیگر(حرکت ضربدری دست ها و پاها)تغییر وضعیت می دهد. در یورتمه برای بلند شدن از روی زین اجازه دهید تغییر اریب،نشست شما را از جدا کند و با اریب بعدی مجددا به زین برگردد.بنابراین با بلند شدن هر جفت دست و پای اسب به صورت ضربدری و آهنگ یک-دو، یک-دو،شما هماهنگ با آن آهنگ:بالا-پایین،بالا-پایین،بلند می شوید و باز می نشینید.

 

[جلال موسوی]

یورتمه آزاد بر روی اریب درست:
هنگامی که بر روی یک دایره یورتمه آزاد می روید، لازم است در زمان معینی از بلند کردن جفت دست و پا از روی زمین شما هم از روی زین بلند شوید.ساده ترین راه برای مشاهده این مطلب در هنگام یورتمه نگاه کردن دقایقی به شانه خارج اسب است.شما باید زمانی از زین بلند شوید که شانه خارج اسب از زمین به سمت جلو برداشته می شود و وقتی که در سمت عقب بر زمین گذاشته شد لازم است شما هم بر روی زین بنشینید.علت این زحمات برای حرکت بر روی اریب درست زمانی معلوم خواهد شد که شما به پیشرفت کیفیت کا راسب خود علاقمند شدید.در چرخش ها و یا دوایر ، هنگامی که پای داخل و دست خارج بر روی زمین است و سوار می نشیند،اسب متعادل کردن خود را آسان تر می یابد.از آنجایی که در یورتمه، اسب دست و پای خود را به صورت ضربدری حرکت می دهد ، این حالت وقتی حاصل می شود که سوار با به زمین آمدنش خارج بر روی زین بنشیند و یا با جلو رفتن شانه خارج از روی زین بلند شود.وقتی شما دست عوض می کنید باید اریب یورتمه خود را تعویض کنید:برای مثال ، در حالت جدید یا بلند شدن شانه خارج از روی زین بلند شوید.تعویض اریب یورتمه با 2 با نشستن قبل از بلند شدن بعدی مقدور است.لذا به جای آهنگ بشین-پاشو،شما باید از آهنگ بشین-پاشو،بشین-بشین-پاشو،تبعیت کنید که این کار شما باعث تعویض اریب یورتمه آزاد خواهد شد.

 

[جلال موسوی]

[h=2] چهار نعل[/h] در چهار نعل است که یک سوارکار نو آموز نشاط سواری را تجربه می کند زیرا احساس سرعت و قدرتی که اسب با هر گام، خود را از جا می کند:همهمه ای وصف ناپذیر درون سوارکار ایجاد می کند.علیرغم سرعت زیاد،سوارکاران چهارنعل را یک حرکت نرم می نگارند.

 

[جلال موسوی]

چهار نعل با دست درست:
اگر شما اسبی را که در یک دایره چهار نعل می رود نگاه کنید،به نظر می رسد هر گام را با دست داخل خود شروع می کند.در حالی که در هر گام دست داخل در واقع آخرین عضوی است که از زمین برداشته می شود ولی به چشم بیننده به نظر می رسد دست داخل شروع کننده حرکت است و این مسئله فقط وقتی صادق است که اسب به دست درست چهار نعل می رود،بنابراین هرگاه در جهتی چهار نعل می روید، برای مثال به راست حرکت می کنید،دست داخل اسب دست شروع کننده به نظر می رسد و هرگاه به دست چپ حرکت می کنید دست چپ اسب باید به عنوان دست شروع کننده دیده شود.
برای صدور فرمان چهار نعل به دست چپ،شما باید پای داخل را روی تنگ اثر دهید و در همین زمان دست چپ را کمی باز کنید تا اسب را به سمت چپ متمایل سازید و فقط برای آرام کردن سرعت اسب کمی از دست راست کمک به گیرید.
برای چهار نعل به دست راست ، تمامی اثرها معکوس می شوند:پای راست بر روی تنگ و پای چپ پشت تنگ و دست راست برای چرخش اسب به سمت راست کمی باز می شود.

 

[جلال موسوی]

چهار نعل با نشست رو به جلو
با برداشتن وزن از روی زین، سوارکار می تواند اسب را برای راحت کردن پشت خود و برداشتن گام هایی زنده و فعال تشویق کند.این حرکت غالبا در چهار نعل در صحرا و گشت اجرا شده و بنابراین به اسب اجازه داده می شود بدون زحمت در زیر سوار خود حرکت کند.در جلسات تمرینی لازم است سوار وزن خود را از روی زین بردارد تا اسب احساس راحتی کند و از پشت خود بیشتر استفاده نماید.این حرکت بیشتر در مرحله گرم کردن اسب قبل از پرش کاربرد دارد که به نام چهار نعل با نشست رو به جلو معروف است.

 

[جلال موسوی]

[h=2] تاخت[/h] سواری با حرکت تاخت یک تجربه شگفت انگیز و روح بخش است.به منظور حفظ ایمنی و لذت برای اسب و سوار لازم است نشست،ایمن و متعادل بوده و احساس اعتماد در مورد کنترل اسب ایجاد شود.تعادل و امنیت بسیار مهم است زیرا اگر شما در این گام تعادل خود را از دست بدهید ممکن است حتی از روی اسب به زمین و یا روی دستجلو ها بیفتید و اسب در برابر این فشار که بر روی دهان او می آید مقابله کند وشما نمی توانید خود را کنترل کنید.در این روش از حرکت ، اسب نهایت کشش را در عضلات بدن خود دارد و برای اینکه به او اجازه دهید تا از بدن خود کاملا استفاده کند لازم استوزن خود را به سمت بالا کشیده و از زین جدا کنید.نشیمن خود را جلوتر از پشت اسب و بالاتنه خود را در پشت گردن اسب قرار دهید:درست شبیه سوارکاران کورس ولی بدون استفاده از رکاب کوتاه.

 

[جلال موسوی]

تاخت: تاخت یک حرکت 4 ضربه ای است که پاها ودست ها به ترتیب زیر از زمین بلند می شوند:پای داخل-پای خارج-دست داخل-دست خارج و چون قدم هم 4 ضربه دارد غالبا گفته می شود اسبی که قدم خوبی دارد تاخت خوبی نیز خواهد داشت.

 

[جلال موسوی]

نگاه داشتن اسبی که برداشته است: بسیار اتفاق ما افتد که در گام های تندی مانند چهارنعل و یا تاخت ،اسب زیاده از حد هیجان زده می شود و بنابراین نسبت به سوار خود نا هشیارانه عمل می کند، به ویژه وقتی که سوارکار قصد دارد آن را دوباره آرام کند.اگرچه از نظر تئوری باید بتوان اسب را در هر گامی ، از طریق بر قرار کردن تعادلی ظریف میان دست و پا از حرکت بازایستاند اما در عمل ممکن است شگفت زدگی حیوان باعث شود تا به فرامین سوار خود عمل نکند.بنابراین دستجلو را تا جایی که می توانید کوتاه کنید و با یک دست در حالی که دستجلو را در دست داریدبه گردن اسب بچسبید و از دست دیگر خود برای گرفتن محکم دستجلو استفاده کنید و در دست مخالف بچرخانید و آرام آرام با گرفتن و دادن دستجلوها را بکشید اسب به راحتی به دهنه تکیه می کند و قوی تر عمل می کند.دایره زدن با اسب در این حالت نیز باعث کاهش سرعت اسب می شود.

 

[جلال موسوی]

بازی کردن اسب: بسیاری از اسب ها ار تاخت رفتن لذت می برند و سوار خود را با بالا و پایین پراندن از این موضوع آگاه می کنند.اگر سوار قادر باشد تا در موضع خود بنشیند، این کار اسب لذت بخش و بی ضرر است ولی اگر سوار نتواند خود را در زین نگه دارد،لذت بخش نخواهد بود.در چهار نعل یا تاخت هرگر تماس دستجلو را با دهان قطع نکنید، اگر اسب بازی کرد و یا زیاد از حد هیجان زده شد،حفظ این تماس اهمیت بیشتری پیدا می کند.