اموزش کامل سوارکاری برای مبتدیان.........

[جلال موسوی]

در دنیا کم هستند مناظری که مانند صحنه فرح بخش یک اسب سوار و دوستی و اعتمادی که بین او و اسبش بر قرار است وجود داشته باشد. به نظر می رسد نیرویی جادویی از اسب و سوار موجودی واحد ساخته و آن را به حرکت در آورده است.رابرت سورتیز می گویید : رازی صمیمانه تر و پیوند دهنده تر از رازی نیست که میان سوار و اسبش ایجاد میشود.یک نظاره گر معمولی که در خلال فراگیری هنر سوارکاری با موانع و مشکلاتی مواجه شده ممکن است تصور کند این کلمات صرفا از روی هیجان و تحسین یا غبطه و یا استیصال و درماندگی محض ادا شده باشد! برای بعضی افراد اسب سوارکاری یک وقت گذرانی و تفریح گاهگاهی است حال آنکه برای دیگران یک مشغله هیجان انگیز همیشگی است.در هر دو حالت، این فعالیتی است که باید هم برای سوارهم برای اسب فرح بخش باشد.در امر سوارکاری دو موجود زنده در کارند-فرد سوار کار که روی سخاوت و همکاری اسب حساب می کند و اسب که در عوض رفتاری منصفانه و توام با حساسیت و هوشیاری را از سوارش توقع دارد. هر چه در زندگی همیشه آروزی آن را داشته اید و یا احساس کمبود آن را می کرده اید در سواری بدست خواهید آورید.

 

[جلال موسوی]

اگر هرگز بر اسبی سوار نشده اید... اگر هیچ گاه حتی روی گرده یک اسب هم نشسته اید نکات زیادی وجود دارد که اول باید به آنها توجه کنید.این نکات شما را در سواری یاری می دهند. هنگامی که بر پشت اسب قرار گرفتید بر قراری ارتباط تان با اسب با استفاده ار پا ها ،نشیمن، دست ها و صدایتان میسر میگردد.هر کاری که می خواهید اسب برایتان انجام دهد-از قدم زدن ساده گرفته تا یک حرکت مشکل درساژ و یا پریدن ار روی یک مانع عظیم-بوسیله مخلوطی ار حرکات ظریف پا، نشیمن، دست ها و گاه صدا به اسب منتقل می شود.هنر سواری در این خلاصه می شود که یاد بگیرید احساس کنید اسب در زیر شما در شرف انجام چه حرکتی است و یاد بگیرید کاری را که می خواهد انجام دهد صرفا با اراده شما باشد و نیز استاد شدن در به کارگیری ترکیبی از پیام های دست ها پاها و نشیمن تان حیوان را وادار کنید تا هر کاری را که شما می خواهید به خوبی انجام دهد.این ترکیب یا مجموعه ارتباط بر قرار کردن با اسب را کمک ها یا aids می نامیم.کمکهای پا، دست و نشیمن و همچنین صدا را کمک های طبیعی می خوانیم که علاوه بر آنها می توان ازوسایلی همچون مهمیز و شلاق استفاده کرد.مهمیز یک قطعه فلزی کوتاه و لبه کند است که روی چکمه، درست بالای پاشنه بسته می شود و شلاق ها یا به صورت یک شلاق کوتاه و یا یک شلاق بلند آموزشی درساژ هستند.همان گونه که یک ماشین قدرتمند و تند و تیز با یک فشار کوچک پا به پدال گاز بلا فاصله جواب می دهد همان طور هم یک اسب به محض احساس یک فشار کوچک در پای سوار اقدام به رفتن به جلو می کند.احساسی سبکی و کنترلی که فرمان اتوماتیک در یک اتومبیل به شما می دهد همان احساسی است که یک اسب تربیت شده باید از طریق دست جلوها به شما بدهد.برای هدایت اسب به یک سمت یا سمت دیگر تنها یک کشش کوچک روی دستجلوی چپ یا راست کافیست.همین طور برای اینکه اسب تمام انرژی و قدرتش را به حال توقف درآورد تنها یک فشار کم و کشیدن هر دو دست جلو کافیست.البته مدت زیادی تمرین و آمورش دقیق لازم است تا این درجه دست آموز شود و برای سوار هم زمان و تمرین لازم است تا بتواند فرمان های لازم و مناسب را به موقع به اسب بدهد.

 

[جلال موسوی]

به عنوان یک قاعده کلی، سوارکار مبتدی باید در نظر داشته باشد این پاها هستند که اول و بیش از هر چیز دیگر خواسته سوار را به اسب منتقل می کنند.پاها فرمان حرکت می دهنددر حالی که دست ها با ملایمت اسب را در جهت خواسته شده هدایت میکند. به عنوان یک فرد مبتدی معمولا شما دایره وار به دور مربی خواهید چرخید.دست ها و پاهای که به طرف داخل دایره هستند به نام دست و پای داخل خوانده می شود. برعکس دست ها و پا های که خارج از دایره هستند دست و پای خارج نامیده می شود.اگر دست خالی شما دست چپ باشد این بدان معنی است که شما در جهت خلافه عقربه های ساعت می چرخید که در این صورت کفته می شود شما به دست چپ سواری می کنید.اگر مربی به شما بگوید:دست عوض کنید معنی اش آن است که اسب را برگردانده و در جهت مخالف دفعه قبل بچرخید به طوری که حالا دست خالی شما دست راست شما خواهد بود و این درحالت گفته می شود شما به دست راست سواری می کنید.بازوی شما و دستجلو با آهن تو دهنی اسب مرتبط است.این خط تماس جزئی از سیستم ارتباطی شما با اسب است و برای این که اسب راحت وآسوده حرکت کند باید سعی کنید بازوهایتان را آنقدر شل نگه دارید تا بالا و پایین رفتن سر اسب در هنگام حرکت هم آهنگ شود.این امر زمانی به صورت ایده ال در می آید که شما تماس خود را با دهان اسب به شکلی نرم و یکنواخت حفظ کنید.راه حل این کار این نیست که شما مرتبا دستجلو را شل و سفت کنید بلکه رمز کار این است که شما بازوهایتان را آن قدر شل و رها نگه دارید که اسب سرش را به راحتی پایین و بالا ببرد و در عین حال شما بتوانید این حرکات سر حیوان را به طور دائم در دستجلو احساس کنید.این احساس که شما در دستجلو دارید و در واقع از دهان اسب به دستجلو منتقل می شود تماس نام دارد و هدف نهایی این است که یک تماس ملایم در تمام طول سواری برقرار شود. گاهی بد نست تصور کنید دستجلو عضوی است در امتداد بازو و دست شما یا به عبارت دیگر دست شما مستقیما به فلز دهنی اسب وصل است که در این صورت همین طور که سر اسب حرکت می کند بازوی شما هم باید با آن حرکت کند.

 

[جلال موسوی]

یادتان باشد که هرچقدر بیشتر با تاکتیک های سواری آشنا . در آنها استاد شوید حظ و لذت شما از این سرگرمی یا ورزش بیشتر می شود.ممکن است هدف شما رسیدن به دنیای اسب نباشد-شاید عشق و علاقه شما این باشد که در طبیعت برای خودتان از سواری لذت ببرید-در هر حال اگر شما سعی کنید با رمز و راز و تکنیک های سواری آشنا شوید و در آنها استاد شوید زندگی هم برای شما و هم اسبتان لذت بخش تر می شود.

 

[جلال موسوی]

[h=2] طرز نشستن روی زین اسب[/h] رمز یک سواری خوب و موفقیت آمیز همان نشستن صحیح و استوار بر روی زین است.از طریق همین نشست و نیز پاها،دست ها و صدا است که شما با اسبی که بر آن سوارید ارتباط برقرار می کنید-در واقع شما با شش عامل(نشست درست،دو پا،دو دست و صدا)با اسبتان ارتباط برقرار می کنید که گاهی ممکن است لازم شود با هرکدام از این عوامل در آن واحد دستورات مختلفی را به اسب بدهید. برای انجام این کار شما باید محکم و استوار در وسط زین نشسته باشید در حالی که دست ها و پاهایتان آزاد و رها باشند تا بتوانند مستقلا به اسب دستور دهند یا با آن ارتباط برقرار کنندو این تنها در صورتی ممکن است که شما بتوانید به وسیله دست ها و پاهایتان(به طور مستقل از یکدیگر)از اسب بخواهید حرکات ما هرانه و لذت بخشی را که می تواند به شما ارائه دهد اجرا کند.در شرایط مطلوب، هر سوارکار مبتدی می تواند نشستن درست را با سواری در لنژ بیاموزد و تمرین کند.برای شروع،شما می توانید با نگهداشتن جلوی زین یا نوار گردنی تعادلتان را حفظ کنید.به تدریج که بدن وعضلات شما به حرکات اسب عادت کرد، حفظ تعادل بر روی اسب آسان تر می شود.پس هدف اصلی این است که بتوانیم محکم و استوار و در عین حال با آرامش، تعادل خودمان را روی اسب حفظ کنیم،بدون آنکه برای چنین تعادلی نیار به دست ها و پاهایتان داشته باشیم.برای رسیدن به چنین حالتی تمریناتی وجود دارد که شما بدون استفاده از رکاب و دستجلو انجام دهید و از طریق این تمرینات یاد می گیرید بدون نیاز به دست ها و پاهایتان کاملا روی زین تعادل داشته باشید.

 

[جلال موسوی]

سواری در لنژ ممکن است کسل کننده و وقت کش به نظر برسد خصوصا برای سوارکار علاقه مند و عجول که می خواهد هر چه سریع تر به سواری هیجان انگیزتر و لذت بخش تر برسد.ولی اگر حقیقتا می خواهد در هنر زیبا و فرح بخش سوارکاری استاد شوید هرگز سواری در لنژ را دست کم نگیرید.چه بسا بعدها که رفته رفته به مراحل بعدی سواری می رسید دریابید زمانی که در سواری لنژ صرف شده نه تنها اتلاف وقت نبوده بلکه به شما کمک کرده است نسبت به رموز و ریزه کاری های پنهان این هنر حساس و هوشیار شوید.به یاد داشته باشیدکلید موفقیت در سوارکاری صبر و بردباریست.

 

[جلال موسوی]

[h=2] اسب را درک کنیم[/h] اولین چیزی که لازم است سوار مبتدی درک و به آن فکر کند قدرت حیرت انگیز و جثه عظیم اسب یا پونی در مقایسه با خود اوست.عقل سلیم حتی بی تجربه ترین سواکار می فهماند که رابطه میان او و مرکبش به هیچ وجه نمی تواند بر پایه زور آزمایه باشد چه را که اگر چنین باشد،در هر شرایطی اسب برنده است.پس به عنوان یک سوار،شما همواره به همکاری اسب نیازمندید و به این ترتیب تو افق همکاری شما و حیوان به صورت یک امر متقابل در می آید.

 

[جلال موسوی]

بخش عمده ای از رمز و راز مربوط به برخورد و نزدیکی موفقیت آمیز با اسب – حال چه این نزدیکی از روی زین باشد چه از روی زمین – در این نهفته است که انسانی که پا به عرصه همکاری گذاشته است آرام و در عین حال دارای اعتماد به نفس باشد.به این ترتیب پیش از آنکه عملا اقدام به سوار شدن بکنیم، بسیار لازم و ارزنده است تا وقت بگذاریم و به کار کردن با اسب و اصولا با نزدیکی به آن عادت کنیم.اکثر مراکز پرورش اسب پیشنهاد شما را برای کمک کردن در کارهای اصطبل با کمال میل می پذیرند و این برای شما فرصت خوبی خواهد بود که بتوانید به اسب عادت کرده و در کنار آن احساس آرامش کنید.اسب موجودیست که اگر با او مطمئن،با حس اعتماد به نفس و به صورت مثبت رفتار شود بسیار خشنود و راضی می شود.برعکس اگر طرفش عصبی ، دودل و نامطئن باشد این احتمال وجود دارد که حیوان عصبی و بی قرار شود.پس به یاد داشته باشید با اسب همیشه قاطع و محکم ولی در عین حال منصفانه رفتار کنید تا همواره بداند که چه کاری را از او انتظار دارید.این وظیفه سوار کار است که به اسب بیاموزد چه کاری شایسته و چه کاری ناشایسته است.

 

[جلال موسوی]

کنید تا همواره بداند که چه کاری را از او انتظار دارید.این وظیفه سوار کار است که به اسب بیاموزد چه کاری شایسته و چه کاری ناشایسته است. تربیت اسب بر پایه همان اصولیست که تربیت هر حیوان دیگر ایجاب می کند.هرگاه حیوان آن کاری را که از او خواسته شده انجام دهد،تشویق می شود و هرگاه انجام ندهد به آرامی توبیخ می شود.این موضوع بسیار حیاتی است که مربی در آنچه می خواهد همشیه یکنواخت باشد و مرتبا تغیر رای ندهد.این منصفانه نیست که دست در گردن اسب بیندازد،بغلش کنید و او را ببوسید و در همین حال اگر حیوان تکانی خورد و بر حسب اتفاق پای شما را لگدکرد، او را کتک بزنید.چرا که خود شما باعث ایجاد چنین شرایطی شده اید.مطمئن باشید اگر شرایط به گونه ای بود که اسب می توانست پای شما را لگد نکند هرگز این کار را نمی کرد.

 

[جلال موسوی]

صدای شما ارزنده ترین وسیله ارتباطی شما اسب است.اسب از لحن و تن صدای شما تشخیص می دهد که آیا شما خشنود هستید یا نه.پس شما می توانید با صدایتان به اسب بفهمانید رفتارش درست بوده است یا خیر.فرمان های شما باید واضح و ساده باشند-اگر اسب مرتکب خیر.فرمان های شما باید واضح و ساده باشند-اگر اسب مرتکب خطائی شد،تنها یک "نه"محکم کافیست که به او بفهماند: داد و بیداد طولانی هم حیوان را گیج میکند و هم خود شما را از نفس می اندازد.پس هر چه ساده تر :"نه"وقتی خطا می کند و "آفرین" وقتی درست عمل می کند.بیشتر افراد فراموش می کنند وقتی از حرکت اسب خوشنود می شوند ، او را به یک آفرین مهمان کنند.اسب ها هم مانند انسان ها دارای خلق وخو و شخصیت های متفاوت هستند و بنابر این همه اسب ها با همه انسان ها به یک طریق ارتباط برقرار می کنند.اسبی که خلق تند و تیز دارد و عصبی است احتمالا با فردی که دارای همین خصوصیات روحیست خوب کنار نمی آید-چنین اسبی با فردی که خلق و خوی آرام تری دارد راه می آید.یک فرد برون گرا گاه می تواند اعتماد اسبی را که خجول و آرام است به خوبی جلب کرده و او را وادار به کار و فعالیت کند.

 

[جلال موسوی]

[h=2] زین و دهنه کردن[/h] ترتیب قرار دادن زین و یراق بر روی اسب می تواند متفاوت باشد، اما در هر حال مچ بندها از هر مدلی که باشند باید قبل از همه لوازم و درست زمانی که می خواهید دست و پای حیوان را از لحاظ سلامت(حرارت مازاد و یا زخم)برسی کنید، بر روی دست پای حیوان قرار گیرند. با این کار به غیر از زمان تیمار که یک بار تمام بدن حیوان ، از جمله دست پاها چک می شود ، یک بار نیز زمان زین و دهنه کردن ، دست و پا های حیوان با دقت برسی خواهند شد.سوارکاران هنوز با هم به توافق نرسیده اند که آیا نخست اسب باید زین شود یا دهنه، چرا که بسیاری از آنها دوست دارند اول اسب را دهنه کنندتا کنترل کافی را بر روی اسب داشته باشند، لذا لازم است کله گیر سر آخور را از سر حیوان باز شود.در حالی که بعضی دیگر معتقدند اگر بلافاصله بعد از برداشتن جل گرم از روی بدن اسب زین را روی آن قرار دهند، آنگاه عضلات زیر زین گرم مانده و دیگر صدمه نمی بیند.در روزهای سرد در تمام مدت زین و دهنه کردن، جل نباید از روی بدن اسب برداشته شود و بلافاصله بعد از زین کردن هم از روی زین بر روی اسب کشیده شود تا اسب در فاصله بین زین گذاری و سواری سرما نخورد.

 

[جلال موسوی]

سوار شدن اکنون زمان آن رسیده که چگونگی سوار شدن صحیح بر اسب از زمین را فرا بگیرید. بطور کلی برای اینکه فشار کمتری در هنگام سوار شدن به اسب وارد شود بهتر است از یک سکو و یا از یک نفر به عنوان کمک استفاده شود.استفاده از سکو یا از یک نفر تا حدودی امن از سوار شدن از روی زمین است چرا که حوادث زیادی به هنگام سوار شدن از زمین اتفاق افتاده است.اگر شما از روی زمین سوار شوید ، بهترین حالت این است که یک نفر در قسمت خارج اسب ایستاده و با نگه داشتن زین بخشی از فشار وزن شما ا بر اسب خنثی می کند که این کار موجب کاهش میزان کشش و یا نیروی پیچشی بر ستون فقرات اسب می گردد.

 

[جلال موسوی]

طرز راه بردن اسبی که زین و دهنه شده است به هنگام راه بردن اسبی که زین و دهنه شده، در سمت درونی آن قرار بگیرید و دستجلوها را از بالای سر اسب پایین بیاورید.رکاب ها باید طوری که تاب نخورند جمع شوند تا مرتبا به پهلوهای اسب نخورند.دنباله دستجلو و شلاق را در دست چپ بگیرید.نوک تعلیمی یا شلاق را به طرف عقب نگه دارید تا بتوانید هر وقت که اسب از جلو رفتن امتناع کرد با اشاره یا ضربه کوچکی به پشت تنگ وادارش کنید به مسیر خود ادامه دهدوهر وقت اسبی را راه می برید از کلاه سواری استفاده کنید.

 

[جلال موسوی]

تنظیم زین و برگ بعد از یادگیری زین و دهنه کردن و سوار شدن بر اسب ، یکی دو تنظیم جزیی است که باید همواره انجام گیرد.اولین قدم، سفت کردن تنگ است.اگرچه قبل ار سوار شدن نیز آن را سفت می کنیم، اما چون وزن شما زین را بر پشت اسب هل می دهد و همچنین خیلی از اسب ها عادت دارند قبل از قرار گرفتن سوارکار بر پشت شان شکم خود را در هنگام سفت کردن تنگ باد کنند، لذا لازم است پس از سوار شدن نیز آن را سفت نمایید. بعد از سفت کردن تنگ، نوبت به تنظیم رکاب ها می رسد که فقط بر روی اسب می توان آنها را دقیق اندازه کرد و همچنین گاهی لازم است برای کار زمینی و یا پرش در بین سواری در حالی که بر روی اسب هستید، رکاب ها را بلند و کوتاه نمایید.

 

[جلال موسوی]

پیاده شدن از اسب هرگز سعی نکنید که با تقلید از کابوی ها و سرخپوستان در فیلم های کابوئی پایتان را از روی کله اسب پرت کرده و پیاده شوید چون اگر در همین موقع اسب سرش را ناگهان به طرف بالا بیاورید یا به اصطلاح کله بکشد شما به سمت عقب پرت می شود یا بدتر از آن اگر حیوان از این کار یکه بخورد و از جا بپرد یا روی دو پا بلند شود در هر حالت می تواند برای شما نتایج اسفباری به بار آورد. اول هر دو پا را از رکاب خارج کنید و پس از آن که کامل به طرف جلو خم شدید،پای راستتان را از پشت سرتان بالا آورده و از روی گردن اسب به طرف زمین بیاورید.شاید لازم به ذکر باشد که همیشه سعی کنید زمینی را که قصد فرود روی آن را دارید قبل از اقدام به پیاده شدن نگاه کنید تا مطمئن و عاری از هر گونه مانع باشد.

 

[جلال موسوی]

[h=2] بهترین حالت نشستن روی اسب[/h] وقتی روی اسب می نشینید، باید سعی کنید یک حالت سر بلند و سرافراز را به خود بگیرید. حالت ایده ال و مرسوم نشستن روی اسب مثل حالت شخصی است که صاف ایستاده و زانویش کمی خم شده باشد، به این صورت گوش ها، شانه ، باسن و پاشنه پا همه در امتداد یک خط مستقیم قرار گرفته باشندو وزن بدن روی دو طرف استخوان لگن به طور مساوی تقسیم شده باشد که نه به این طرف و نه به آن طرف متمایل باشد.

 

[جلال موسوی]

همواره بیاد داشته باشید سر شما با وزنی که دارد اگر به طرف جلو یا به یک طرف خم شود تا تعادل شما و همین طوردر تعادل اسب شما تاثیر خواهد داشت.پاهای شما باید به صورت کشیده و رها در دو طرف اسب آویزان باشند. هنگامی که پا در رکاب دارید، وزن پاهایتان را روی پاشنه های پا بیندازد.اگر چه امروزه سوار شدن بدون زین از نظر بسیاری مردود است چون این کار را خطر آفرین قلمداد می کنند ولی اگر کسی این اقبال و موقعیت را داشته باشد که سواری بدون زین را یاد بگیرد، نشستن او بر روی اسب به طور خودکار تصحیح می شود. غالبا رکاب برای سوارکاران مبتدی به عنوان یک کمک به کار گرفته می شود حال آنکه تمامی سوارکاران باید سعی کنند به جای استفاده از رکاب و زین طرز نشست خود را تصیح کنند. اگر شما روی زین ، حالت درست نشستن روی اسب را تمرین کنید ، می توانید قبل از آنکه موضوع حرکت اسب در زیر شما کار را پیچیده تر کند، با قلق کار آشنا شوید.همچنین، وقتی شما روی یک اسب ثابت و بدون حرکت نشسته باشید می توان تبعیت از حرکات سر و گردن اسب را به شما نشان داد تا یاد بگیرید به هنگام حرکت دادن اسب برای این که تعادلتان را روی حیوان نگه دارید بیخود دستجلو را نکشید تا حرکت حیوان محدود شده و یا باعث آزارش شود.

 

[جلال موسوی]

[h=2] دستها[/h] هرگز فراموش نکنید که دست های شما مستقیما از طریق دستجلوها به قطعه بزرگی که در میان دندان های اسب قرار دارد متصل است.دهان اسب هم درست مانند دهان خود شما نرم و حساس است،پس هرگز نگذارید دستهایتان با خشونت و حرکات نادرست به دهان حیوان آسیب برسانند.یکی از مهم ترین چیز هایی که لازم است همواره درک کنید و به خاطر داشته باشید این است که دست شما در واقع در دهان اسب است و حرکات دست شما یعنی حرکات آن فلز بزرگ در میان دندانهای اسب.پس اگرچه برای برقراری یک خط ارتباطی با اسب ، حفظ یک تماس ملایم و مداوم ضروری است ولی این تماس باید همواره انعطاف پذیر باشد.دست های شما باید با حرکات سر و گردن اسب به صورت همزمان حرکت کنند.به عبارتی دیگر، مثل این است که شما دارید مودبانه با شخص دیگری دست می دهید که در این دست دادن فشار و حرکت به طور متقابل تنظیم می شود .همان گونه که اگر شما دست شخصی را به هنگام دست دادن سخت بفشارید و شدیدا تکان دهید مودبانه نخواهد بود همان طور هم اگر شما به دستجلوها چنگ انداخته آنها را شدیدا تکان دهید یا آن را سفت بکشید منصفانه نخواهد بود.یک مثل قدیمی اسپانیایی می گوید:با دستجلوهای ابریشمی سواری کن. این امر تنها در صورتی انجام پذیر است که کل بازو، از شانه گرفته تا آرنج و از آرنج تا دست، نرم و شل و راحت باشد یعنی با حرکت سر اسب آرنج ها به آرامی و نرمی باز شوند تا اجازه دهند دست ها به طرف جلو حرکت کنند.

 

[جلال موسوی]

موضع دقیق دست ها یا فاصله آنها نسبت به جدوگاه به موقعیت سر اسب بستگی دارد.همواره باید یک خط مستقیم از آرنج به مچ و سپس در امتداد دستجلو به فلز دهنه رفته و آنها را در یک امتداد نگه دارد. به این ترتیب اگر اسب سرش را خیلی پایین گرفته باشد، دست باید روی جدوگاه جلوتر برده شود تا آن که آن خط مستقیم حفظ شود.اگر اسبی سوار هستید که تعلیم دیده و دارای تعلیمات عالیه است و سر و گردنش را خیلی بالا نگه می دارد، دست های شما باید چند سانتی متر از جدوگاه بالاتر نگه داشته شوند.
قاعده کلی و فراموش نشدنی این است که خط مستقیمی که آرنج،مچ،دستجلو و دهان اسب را در یک امتداد نگه می دارد همواره حفظ شود.

 

[جلال موسوی]

[h=2] پاها[/h] مهمترین راه ارتباط برقرار کردن با اسب از طریق پاها و نشست است.پاهای شما باید در کنار پهلوهای اسب به صورت کشیده و یله آویزان باشند بدون اینکه هیچگونه انقباض یا گرفتگی، خصوصا در ناحیه مفصل زانو وجود داشته باشد.