با عرض سلام
خدمت دوستان عزیز عرض کنم که منطقه ی کرمان از دیرباز مهد اسب و اسبداری بوده و نژادهای مختلفی در این استان بوده که مهمترین آنها باید به اسب هایی که در بم نزد آقایان عامری و بهزادی بوده اولین اسبهایی بودند که از نظر مرحوم خانم مری قری گوزلو مورد تأیید بودند این اسبها در قدیم وقتی که جد آقای عامری که از منطقه ی عربستان به اینجا آمده بودند با خود آورده اند به نقد از مرحوم خانم تعداد زیادی مادیان عرب همراه ایشان به ایران کوچ شده و جالب توجه این است که ایشان تعصب عجیبی به نژادهای خالص داشتند و از قاطی شدن خون های غیر عرب جلوگیری می کردند و بعد از انقلاب بهترین اسب های عرب توسط این خانواده ی بزرگ خریداری و به کرمان وارد شدند از قبیل (جاسم – شیخ عثمان – دیو – شبدیز) که از بهترین سیلمی های 01 بودند و اما در مورد دره شوری باید به عرض برسانم که دره شور منطقه ای است بین فارس و بوشهر و خوزستان که علف زارهای خیلی خوبی در این منطقه وجود داشته و سه طایفه ی بزرگ از عرب های این منطقه و ایل قشقایی و ایل بختیاری اسب های خود را به این منطقه برای چرا می بردند و نژاد دره شوری تلقینی از این سه نژاد می باشد ترک قشقایی، فارس بختیاری و عرب خوزستان که هر کدام به تنهایی اسب بی نظیری بودند و از مخلوط شدن این سه نژاد اسبی به وجود آمد به نامه دره شوری که ضیاء خان و هولاکو خان کاشفی از کسانی بودند که عاشق این نژاد بودند و برای توسعه ی این اسبها زحمات زیادی کشیده اند و در قدیم داغ 2 ضیاء خان معروف بود این خالصه ای بود از این نژاد در حد توان این حقیر و خدمت دوستان عرض کنم اگر سوال یا مطلبی در باره ی فرسنامه که بزرگترین کتابی است که از قدیم در مورد اسب نوشته شده دارید بنده با در دست داشتن نسخه ی خطی این کتاب در خدمت دوستان عزیز می باشم.
پی ران و رکاب او چه دارم که اسب و استر لایق ندارم
مگر از بهر تسکین دل خویش ز فکر بکر خود نظمی برم پیش
در این فکرم که چون عزمم شود جزم فرسنامه به نام شه کنم نظم
شب و روز دوستان عزیز بخیر