امید زمانی
Active member
کورس -شروع دوباره
فراگیر ترین و کهن ترین خصیصه که تا به امروز بیشترین سهم را در بقا و تجدید ژنی اسبها داشته بی شک سرعت و استقامت است
4000 سال پیش گاو ها کار کشیدن ارابه و آذوقه و مجرو هین در جنگها را بر عهده داشتند ،ولی آنگاه که ایرانیان برای اولین بار بر گرده اسبان نشستند و به شمال آفریقا تاختند سرعت سواره نظام لشکر ایران سپاه دشمن را غافلگیر کرد و نقش این اسبان در امپراطوری ایران به حدی بود که ایرانیان را پارسیان به معنای اسب داران (و نه فقط سوارکاران) می نامیدند
و این اسبان و راستگویی و شجاعت سوارانشان بود که ایران را در پهنای تاریخ سرفراز کرده بود
داشتن اسبان جسور و قدرتمند و چابک ایرانی بزرگترین آرزوی دیگر کشورها که در کشاکش با ایران بودند محسوب می شد .از دیگر سو در دوره هایی سیلمی ها فقط در اختیار ارتشیان و حاکمان بوده و کره های نر را اخته می کرده اند و اگر کسی اسبی اصیل را به خارج از ایران می برده به عنوان خائن به میهن مجازات می شده چرا که اسب مهمترین رکن ارتش محسوب می شده و اگر مادیان های دیگر ملل امکان جفت گیری با سیلمی های ایرانی را می یافتند برتری ایران کمرنگ میشد. اسب نه فقط در جنگها که در همه ارکان حیات و تمدن بشری نزدیکترین یاور انسان بود ،تا آنجا که هنوز دهانه اسب بزرگترین اختراع بشر محسوب می شود چرا که هیچ چیز نتوانسته تا کنون اثری همپایه دوستی و همکاری با اسب در تاریخ و تمدن بشر ایجاد کند
آنگاه که نادر شاه افشار سیلمی های عرب را در ایلخی های حوالی کلات برای دو خون گیری استفاده کرد قصدش تلفیق سرعت و استقامت بود که همان دورگه ها ی چناران نادر را به در نوردیدن هند و پنجاب یاری کردند .
در عصر ماشینیسم ورق برای اسب ها بر گشت واسب ارتباط تنگاتنگش با انسان را از دست داد و اگرچه محبت تاریخی این دو ،اسب را از حذف کامل نجات داد ولی براستی که این میدان های کورس و در آمدهای جانبی آن بود که اسب را به مثابه فرآورده ای صنعتی به بقا امید وار کرد. بی شک سهم اصلی در این صنعت بر عهده کورس و تولید اسبان کورسی است. شاید 50 سال پیش مناطقی مثل خوزستان و فارس و بختیاری بیش از ترکمن صحرا با اسب عجین بوده اند ولی این میدان های کورس گنبد وآق قلا و بندر ترکمن بوده اند که گلستان را سر زنده و پویا (نسبی) نگاه داشته و این اثر را می توان در همین چند ساله به وضوح سنجید زیرا زمانی که کورس حمایت شده سالهای بعد تولیدات بیشتر و بهتری را شاهد بوده ایم
بنابر این راه اندازی کورس های محلی هر چند غیر استاندارد می تواند موثر باشد که این اثر را در شهر کرد و طی یک دوره حدود 12 ساله شاهدیم ،که این شهر کوچک به بازار تولید و عرضه اسب وارد شده و در حال توسعه کمی وکیفی چشمگیری است
فراگیر ترین و کهن ترین خصیصه که تا به امروز بیشترین سهم را در بقا و تجدید ژنی اسبها داشته بی شک سرعت و استقامت است
4000 سال پیش گاو ها کار کشیدن ارابه و آذوقه و مجرو هین در جنگها را بر عهده داشتند ،ولی آنگاه که ایرانیان برای اولین بار بر گرده اسبان نشستند و به شمال آفریقا تاختند سرعت سواره نظام لشکر ایران سپاه دشمن را غافلگیر کرد و نقش این اسبان در امپراطوری ایران به حدی بود که ایرانیان را پارسیان به معنای اسب داران (و نه فقط سوارکاران) می نامیدند
و این اسبان و راستگویی و شجاعت سوارانشان بود که ایران را در پهنای تاریخ سرفراز کرده بود
داشتن اسبان جسور و قدرتمند و چابک ایرانی بزرگترین آرزوی دیگر کشورها که در کشاکش با ایران بودند محسوب می شد .از دیگر سو در دوره هایی سیلمی ها فقط در اختیار ارتشیان و حاکمان بوده و کره های نر را اخته می کرده اند و اگر کسی اسبی اصیل را به خارج از ایران می برده به عنوان خائن به میهن مجازات می شده چرا که اسب مهمترین رکن ارتش محسوب می شده و اگر مادیان های دیگر ملل امکان جفت گیری با سیلمی های ایرانی را می یافتند برتری ایران کمرنگ میشد. اسب نه فقط در جنگها که در همه ارکان حیات و تمدن بشری نزدیکترین یاور انسان بود ،تا آنجا که هنوز دهانه اسب بزرگترین اختراع بشر محسوب می شود چرا که هیچ چیز نتوانسته تا کنون اثری همپایه دوستی و همکاری با اسب در تاریخ و تمدن بشر ایجاد کند
آنگاه که نادر شاه افشار سیلمی های عرب را در ایلخی های حوالی کلات برای دو خون گیری استفاده کرد قصدش تلفیق سرعت و استقامت بود که همان دورگه ها ی چناران نادر را به در نوردیدن هند و پنجاب یاری کردند .
در عصر ماشینیسم ورق برای اسب ها بر گشت واسب ارتباط تنگاتنگش با انسان را از دست داد و اگرچه محبت تاریخی این دو ،اسب را از حذف کامل نجات داد ولی براستی که این میدان های کورس و در آمدهای جانبی آن بود که اسب را به مثابه فرآورده ای صنعتی به بقا امید وار کرد. بی شک سهم اصلی در این صنعت بر عهده کورس و تولید اسبان کورسی است. شاید 50 سال پیش مناطقی مثل خوزستان و فارس و بختیاری بیش از ترکمن صحرا با اسب عجین بوده اند ولی این میدان های کورس گنبد وآق قلا و بندر ترکمن بوده اند که گلستان را سر زنده و پویا (نسبی) نگاه داشته و این اثر را می توان در همین چند ساله به وضوح سنجید زیرا زمانی که کورس حمایت شده سالهای بعد تولیدات بیشتر و بهتری را شاهد بوده ایم
بنابر این راه اندازی کورس های محلی هر چند غیر استاندارد می تواند موثر باشد که این اثر را در شهر کرد و طی یک دوره حدود 12 ساله شاهدیم ،که این شهر کوچک به بازار تولید و عرضه اسب وارد شده و در حال توسعه کمی وکیفی چشمگیری است