دوست گرامی این سوالیه كه من پرسیدم و اگه شما نظرتون رو گفتید بسیار خوب. از دوستان دیگه هم میخوام نظر بدن اگه نظری هست. من مدت زیادی نیست كه وارد دنیای سواركاری شدم .روش من در برخورد با اینطور آدمها تا حالا همون راهی بوده كه شما گفتید و مطمئنا اگه راهی بود كه قطعا جواب میداد این مسئله به عنوان یه مشكل مطرح نمیشد.بنابراین خواهش میكنم با دید واقع گرایانه و نه تئوری به مسئله نگاه كنید.این همون راهیه كه پدر و مادرهای ما از بچگی به ما یاد دادن.راه حل شما شبیه نصیحتهای دوران كودكیمونه.اینطور نیست؟ شما اینجا سواركاری نكردید.درسته؟ فرهنگ اینجا با آلمان بسیار متفاوته.و در اینكه این فرهنگ تا چه حد روی همه چیز از جمله جو سواركاری تاثیر میذاره شك نكنید. بنابراین با احترام كامل به نظرات شما خواهش میكنم از بیرون به مسئله نگاه نكنید.به عنوان یه خانمی كه در ایران زندگی میكنه با تمام محدودیتهای موجود ، با وجود تمام تعصباتی كه هنوز ریشه هاش وجود داره ، با تمام مشكلاتی كه یه دختر ایرانی توی وطن خودش داره و چه بسا توی خانواده خودش ، با در نظر گرفتن تمام اینها بگید.اگر یه دختر توی كشور ما بخواد یه سواركار بشه راهش به آسونی راهی كه آقایون در پیش دارن هست؟