ناشناس
Active member
مترجم: شهرام امين زاده
قراردادن اسب در ميان اثرات يا رساندن اسب به حالتي که پذيراي اثرات سوارکار باشد همانند پختن يک کيک است. در واقع تمامي مواد تشکيل دهنده يک کيک لازم است تا آن کيک پف کرده و بالا آيد و به اصطلاح عمل بيايد.
اصطلاح قبول کردن دهنه (Accepting the bit) بيشتر مي تواند مصداق داشته باشد تا اصطلاحاتي که گاهي اوقات مي شنويم مانند به دهنه يا On the bit.
در واقع با قبول کردن آبخوري، ما مي خواهيم که اسب اثرات (پاها، نشست و دست ها) سوارکار را قبول کند. در اين حالت اسب مي بايست آرام، نرم و انعطاف پذير، ملايم و زيرک، مطيع و همينطور مشتاق به سواري باشد.
براي اينکه يک اسب اثرات سوارکار را قبول کند مي بايست مطمئن شويم که سوارکار اثراتي را به کار مي برد که اسب مي تواند آنها را بفهمد. لزوما" سوارکار بايد داراي يک نشست قوي، مستقل و متعادل باشد تا بتواند مشوق و محرک اسب در جهت حرکت دادن قسمت خلفي و کمر گردد. دست هاي سوارکار مي بايست نرم و مستقل از ديگر اجزاي بدن و در عين حال ثابت باشد، به صورتي که اسب بتواند تماسي نرم و مطمئن با دست جلوهاي سوارکار برقرار نمايد.
يک اسب زماني آبخوري را قبول مي کند که:
- از لحاظ ذهني و فيزيکي کاملا" آرامش داشته باشد
- توسط اثرات سوارکار به جلو حرکت کند
- مستقيم و در يک خط صاف يا به صورت منحني روي يک دايره حرکت کند
- داراي آهنگ و ريتم حرکت و بنابراين تعادل باشد
- حالت طبيعي قوس پشت سر را بدون هيچ گونه مقاومتي در دهانش حفظ نمايد.
در اين حالت احساس آرامش را در چشمان اسب مي توان ديد و هيچ کدام از گوش ها به سمت عقب نخوابيده است مگر آنکه جايي در ميان کار
اهميت تعادل
اگر سوارکاري نتواند تعادل خود را حفظ نمايد در واقع غير ممکن خواهد بود که اسب را در تعادل نگه دارد و زماني مي توان به قدرت تشخيص و درک مفهوم تعادل دست پيدا کرد که مدت زماني را زير نظر يک استاد مناسب و قابل، مشغول تحصيل شد.
سواري کردن بدون رکاب مي تواند فوايد بسياري را براي عميق تر کردن نشست سوارکار، بهبودي و همچنين پيشرفت تعادل سوارکار داشته باشد. شايان ذکر است که در رسيدن به تعادل، نشست مي بايست قوي و مستقل اما بدون فشار بيش از اندازه عمل نمايد.
کار روزانه اسب بايد به سه بخش تقسيم گردد:
ابتدا گرم کردن (Warm Up)، سپس کار و در پايان سرد کردن (Cool down).
در گرم کردن اسب را به کار با قدم هاي بلندتر از معمول، يورتمه و حتي چهارنعل تشويق مي نماييم. اسب بايد هميشه به شکل صحيح هدايت شود (آرام، مستقيم و به جلو). در روي يک دايره به شعاع 20 متر حرکت کنيد، همينطور مي توانيد آن را به دو دايره چسبيده به هم شبيه به عدد هشت انگليسي (Figure 8) در اندازه هاي مختلف تبديل کنيد.
همچنين اين تمرينات مقدماتي مي تواند در حالت کار (Work) مورد استفاده قرار گيرد تا آنجا که بتوانيم اسب را تحت اثرات قرارداده و اين حالت را حفظ نماييم.
در دايره 20 متري مي توان از حرکات انتقالي مانند قدم به يورتمه و انتقال دوباره به قدم و نيز کوتاه کردن و بلند و کشيده تر کردن گام استفاده نمود. اين تمرينات مي تواند در جهت بهبود تعادل و متوجه ساختن اسب به کار گرفته شود. افزايش و کاهش شعاع دايره توسط فشار ساق سوارکار باعث نرم شدن و افزايش انعطاف پذيري پهلوها يا دو سمت جانبي اسب خواهد شد.
همچنين سه تا پنج حرکت مارپيچ که با تغيير جهت حرکت اسب همراه خواهد بود کمک زيادي در برقراري تعادل بر روي هر دو دست يا هر دو سمت اسب به صورت مساوي خواهد داشت.
حالت کار بايد به صورت فاصله دار از لحاظ زماني و با دوره هايي از استراحت همراه باشد.
مرحله خنک کردن
در اين مرحله مجددا" اسب را تشويق مي نماييم به کار در گام هاي کشيده اما هميشه به شکل خوب و صحيح (به جلو، مستقيم با آهنگ، آرام و در تعادل).
يکي از نکات مهمي که بايد هميشه مورد توجه قراردهيم تطابق و سازگاري اسب و سوارکار است.
وقتي که يک اسب را انتخاب مي کنيم بايد فاکتور هايي از جمله اندازه مناسب، خلق و خوي، تجربه و کارآزمودگي و درجه آموزش را مورد توجه قراردهيم. به عنوان مثال براي يک سوارکار مبتدي بسيار دشوار است که بر روي اسبي با يورتمه پر تحرک و بلند بنشيند. هميشه اسبي را انتخاب نماييد که از لحاظ سطح کارآزمودگي با ترکيب بدني و توانايي سوارکار مطابقت داشته باشد.
در مورد به دهنه کردن اسب يا قبول آبخوري از طرف اسب يا به فرمان کردن آن با قراردادن اسب تحت اثرات، بسيار نوشته و گفته شده است اما توجه هوشمندانه و به خاطر سپردن نکات فوق و رعايت آنها به سادگي، هم اسب و هم سوارکار در مسير پيشرفت قرار خواهند گرفت.
قراردادن اسب در ميان اثرات يا رساندن اسب به حالتي که پذيراي اثرات سوارکار باشد همانند پختن يک کيک است. در واقع تمامي مواد تشکيل دهنده يک کيک لازم است تا آن کيک پف کرده و بالا آيد و به اصطلاح عمل بيايد.
اصطلاح قبول کردن دهنه (Accepting the bit) بيشتر مي تواند مصداق داشته باشد تا اصطلاحاتي که گاهي اوقات مي شنويم مانند به دهنه يا On the bit.
در واقع با قبول کردن آبخوري، ما مي خواهيم که اسب اثرات (پاها، نشست و دست ها) سوارکار را قبول کند. در اين حالت اسب مي بايست آرام، نرم و انعطاف پذير، ملايم و زيرک، مطيع و همينطور مشتاق به سواري باشد.
براي اينکه يک اسب اثرات سوارکار را قبول کند مي بايست مطمئن شويم که سوارکار اثراتي را به کار مي برد که اسب مي تواند آنها را بفهمد. لزوما" سوارکار بايد داراي يک نشست قوي، مستقل و متعادل باشد تا بتواند مشوق و محرک اسب در جهت حرکت دادن قسمت خلفي و کمر گردد. دست هاي سوارکار مي بايست نرم و مستقل از ديگر اجزاي بدن و در عين حال ثابت باشد، به صورتي که اسب بتواند تماسي نرم و مطمئن با دست جلوهاي سوارکار برقرار نمايد.
يک اسب زماني آبخوري را قبول مي کند که:
- از لحاظ ذهني و فيزيکي کاملا" آرامش داشته باشد
- توسط اثرات سوارکار به جلو حرکت کند
- مستقيم و در يک خط صاف يا به صورت منحني روي يک دايره حرکت کند
- داراي آهنگ و ريتم حرکت و بنابراين تعادل باشد
- حالت طبيعي قوس پشت سر را بدون هيچ گونه مقاومتي در دهانش حفظ نمايد.
در اين حالت احساس آرامش را در چشمان اسب مي توان ديد و هيچ کدام از گوش ها به سمت عقب نخوابيده است مگر آنکه جايي در ميان کار
اهميت تعادل
اگر سوارکاري نتواند تعادل خود را حفظ نمايد در واقع غير ممکن خواهد بود که اسب را در تعادل نگه دارد و زماني مي توان به قدرت تشخيص و درک مفهوم تعادل دست پيدا کرد که مدت زماني را زير نظر يک استاد مناسب و قابل، مشغول تحصيل شد.
سواري کردن بدون رکاب مي تواند فوايد بسياري را براي عميق تر کردن نشست سوارکار، بهبودي و همچنين پيشرفت تعادل سوارکار داشته باشد. شايان ذکر است که در رسيدن به تعادل، نشست مي بايست قوي و مستقل اما بدون فشار بيش از اندازه عمل نمايد.
کار روزانه اسب بايد به سه بخش تقسيم گردد:
ابتدا گرم کردن (Warm Up)، سپس کار و در پايان سرد کردن (Cool down).
در گرم کردن اسب را به کار با قدم هاي بلندتر از معمول، يورتمه و حتي چهارنعل تشويق مي نماييم. اسب بايد هميشه به شکل صحيح هدايت شود (آرام، مستقيم و به جلو). در روي يک دايره به شعاع 20 متر حرکت کنيد، همينطور مي توانيد آن را به دو دايره چسبيده به هم شبيه به عدد هشت انگليسي (Figure 8) در اندازه هاي مختلف تبديل کنيد.
همچنين اين تمرينات مقدماتي مي تواند در حالت کار (Work) مورد استفاده قرار گيرد تا آنجا که بتوانيم اسب را تحت اثرات قرارداده و اين حالت را حفظ نماييم.
در دايره 20 متري مي توان از حرکات انتقالي مانند قدم به يورتمه و انتقال دوباره به قدم و نيز کوتاه کردن و بلند و کشيده تر کردن گام استفاده نمود. اين تمرينات مي تواند در جهت بهبود تعادل و متوجه ساختن اسب به کار گرفته شود. افزايش و کاهش شعاع دايره توسط فشار ساق سوارکار باعث نرم شدن و افزايش انعطاف پذيري پهلوها يا دو سمت جانبي اسب خواهد شد.
همچنين سه تا پنج حرکت مارپيچ که با تغيير جهت حرکت اسب همراه خواهد بود کمک زيادي در برقراري تعادل بر روي هر دو دست يا هر دو سمت اسب به صورت مساوي خواهد داشت.
حالت کار بايد به صورت فاصله دار از لحاظ زماني و با دوره هايي از استراحت همراه باشد.
مرحله خنک کردن
در اين مرحله مجددا" اسب را تشويق مي نماييم به کار در گام هاي کشيده اما هميشه به شکل خوب و صحيح (به جلو، مستقيم با آهنگ، آرام و در تعادل).
يکي از نکات مهمي که بايد هميشه مورد توجه قراردهيم تطابق و سازگاري اسب و سوارکار است.
وقتي که يک اسب را انتخاب مي کنيم بايد فاکتور هايي از جمله اندازه مناسب، خلق و خوي، تجربه و کارآزمودگي و درجه آموزش را مورد توجه قراردهيم. به عنوان مثال براي يک سوارکار مبتدي بسيار دشوار است که بر روي اسبي با يورتمه پر تحرک و بلند بنشيند. هميشه اسبي را انتخاب نماييد که از لحاظ سطح کارآزمودگي با ترکيب بدني و توانايي سوارکار مطابقت داشته باشد.
در مورد به دهنه کردن اسب يا قبول آبخوري از طرف اسب يا به فرمان کردن آن با قراردادن اسب تحت اثرات، بسيار نوشته و گفته شده است اما توجه هوشمندانه و به خاطر سپردن نکات فوق و رعايت آنها به سادگي، هم اسب و هم سوارکار در مسير پيشرفت قرار خواهند گرفت.
