بنظر من هیچ درصدی وجود نداره. فقط ارتباط با اسب و هماهنگی با او و تعادل خوب سوارکار میباشد. البته اسب هم باید از ترین خوبی برخوردار باشد که "بپرد" نه اینکه بزور و شلاق و مهمیز و بدون تعادل به مانع نزدیک شود. در صورت داشتن این اسب شما در مسیر او را هدایت میکنید و روی موانع بدون مزاحمت برای او همراهیش میکنید.pooyan گفت:دوستان به نظر شما واسه پرش چند درصد اسب نقش داره و چند درصد سوارکار؟
Dr_Ghaffari گفت:سلام دوستان ! همیشه نمی توان گفت 50 %-50% فرض کنید یک اسب برای اولین بار مانع را می بیند و بهترین سوارکار پرش بر پشتش نشسته است چه خواهد شد ؟
حتی برای اسبهای آموزش دیده و سوارکاران باتجربه نیز در هر رده ای که متصور بشوید نمی توان گفت هر دو سهم برابر دارند ولی می توان گفت هر دو اسب و سوار سهم مساوی و 100% دارند . یعنی هر دو باید به نحو احسنت وظایف خود را انجام دهند تا یک پارکور با موفقیت طی شود . فرض من بر این است که در برخورد پای اسب به مانع سوارکار 99% مقصر است اگر اسب به آن 1% عمل کرده باشد . و در برخورد دست اسب به مانع 99% اسب مقصر است اگر سوار به آن 1% وظیفه خود عمل کرده باشد .اصولا در سواری پرش عقیده من بر این است که نمی توان اسب و سوار را از یکدیگر تفکیک نمود ، هردو باید با هم یکی شوند و از یکدیگر درک متقابل داشته باشند .( البته اصراری بر درستی عقیده ام ندارم اما فکر می کنم در یک کورس وقتی سوار زمین می خورد اسب به مسابقه ادامه می دهد اما در پرش وقتی سوار زمین می خورد اسب نیز از ادامه مسابقه باز می ماند ) همیشه قضایا برای من به همین سادگی اتفاق می افتد !
گل گفتی دکتر جان. دقیقا همینه و همین.Dr_Ghaffari گفت:سلام دوستان ! همیشه نمی توان گفت 50 %-50% فرض کنید یک اسب برای اولین بار مانع را می بیند و بهترین سوارکار پرش بر پشتش نشسته است چه خواهد شد ؟
حتی برای اسبهای آموزش دیده و سوارکاران باتجربه نیز در هر رده ای که متصور بشوید نمی توان گفت هر دو سهم برابر دارند ولی می توان گفت هر دو اسب و سوار سهم مساوی و 100% دارند . یعنی هر دو باید به نحو احسنت وظایف خود را انجام دهند تا یک پارکور با موفقیت طی شود . فرض من بر این است که در برخورد پای اسب به مانع سوارکار 99% مقصر است اگر اسب به آن 1% عمل کرده باشد . و در برخورد دست اسب به مانع 99% اسب مقصر است اگر سوار به آن 1% وظیفه خود عمل کرده باشد .اصولا در سواری پرش عقیده من بر این است که نمی توان اسب و سوار را از یکدیگر تفکیک نمود ، هردو باید با هم یکی شوند و از یکدیگر درک متقابل داشته باشند .( البته اصراری بر درستی عقیده ام ندارم اما فکر می کنم در یک کورس وقتی سوار زمین می خورد اسب به مسابقه ادامه می دهد اما در پرش وقتی سوار زمین می خورد اسب نیز از ادامه مسابقه باز می ماند ) همیشه قضایا برای من به همین سادگی اتفاق می افتد !