علی تی ان تی
New member
درساژ چیست؟
درساژ در درجهٔ اول آموختن رفتار هایی (جلو رفتن, چرخیدن, ایستادن, پرش, ...) است که از اسب انتظار می‌رود هنگامی که به او اشاره میشود (تغییر تون صدا, صدا زدن), اشاره با استفاده از پا ها, دستان, افسار, ...) انجام دهد. در درجهٔ دوم, درساژ یکی از رشته‌های المپیکی سوارکاری است. این رشتهٔ ورزشی یک هنر نیز محسوب میشود, زیرا جست و جوی زیبایی حرکات و رفتار یکی از مهم ترین اهداف آن میباشد
تاریخچهٔ درساژ:
مسابقات درساژ برای نخستین بار در سال ۱۹۱۲ در لیست بازی‌های المپیک (استکهلم) قرار گرفت. البته این نوع هنر در یونان باستان نیز رواج داشت و سوارکاران برای نمایش اسبهای خود و حرکات نمایشی با یک دیگر به رقابت می‌پرداختند.
چگونگی برگزاری مسابقات درساژ:
زمین مسابقات درساژ مستطیلی به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر است. سوارکاران به نوبت در زمین حاضر می‌شوند و نمایش خود را طبق برنامه اجرا می‌کنند. برنامه‌ها می‌توانند اختیاری و همراه با موسیقی باشند, یا از قبل توسط داوران مشخص شده باشند. هی‍ئ‍ت داوران که از ۲ تا ۵ نفر تشکیل شده اند, با توجه به روانی نمایش و میزان سختی آن, دقت در انجام حرکات, میزان مطیع بودن اسب, کیفیت حرکات و رفتار او, چگونگی قرار گرفتن سوارکار بر روی اسب و ... نمراتی بین ۰ (انجام ندادن حرکت) تا ۱۰ (حرکتی بی نقص و عالی) را برای هر حرکت یادداشت می‌کنند. سوارکار باید سعی کند حرکاتش برای هدایت اسب تا حد امکان مخفی باشد و دیده نشود، به طوری که احساس شود ارتباط میان آن دو توسط تلپاتی (telepathy) انجام می‌گیرد. این کار ممکن است به نظر تماشاگران بسیار آسان بیاید، در حالی که نتیجهٔ تلاش بسیار چندین سال میباشد. معدل سوارکار بر حسب در صد اعلام میشود. معدلی بین ۶۵٪ تا ۷۰٪ معدلی خوبی برای مسابقات کشوری است. معدل برندگان مسابقت بزرگ بین المللی معمولاً بین ۷۵٪ تا ۸۰٪ میباشد. هم اکنون رکورد مسابقات بین المللی درساژ با برنامهٔ اختياری, ۸۵/۸۷٪ میباشد و متعلق به Anky van Grunsven از هلند و اسبش Salinero میباشد که در سال ۲۰۰۶ در مسابقهٔ Hertogenbosch برنده شد.
درساژ در درجهٔ اول آموختن رفتار هایی (جلو رفتن, چرخیدن, ایستادن, پرش, ...) است که از اسب انتظار می‌رود هنگامی که به او اشاره میشود (تغییر تون صدا, صدا زدن), اشاره با استفاده از پا ها, دستان, افسار, ...) انجام دهد. در درجهٔ دوم, درساژ یکی از رشته‌های المپیکی سوارکاری است. این رشتهٔ ورزشی یک هنر نیز محسوب میشود, زیرا جست و جوی زیبایی حرکات و رفتار یکی از مهم ترین اهداف آن میباشد
تاریخچهٔ درساژ:
مسابقات درساژ برای نخستین بار در سال ۱۹۱۲ در لیست بازی‌های المپیک (استکهلم) قرار گرفت. البته این نوع هنر در یونان باستان نیز رواج داشت و سوارکاران برای نمایش اسبهای خود و حرکات نمایشی با یک دیگر به رقابت می‌پرداختند.
چگونگی برگزاری مسابقات درساژ:
زمین مسابقات درساژ مستطیلی به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر است. سوارکاران به نوبت در زمین حاضر می‌شوند و نمایش خود را طبق برنامه اجرا می‌کنند. برنامه‌ها می‌توانند اختیاری و همراه با موسیقی باشند, یا از قبل توسط داوران مشخص شده باشند. هی‍ئ‍ت داوران که از ۲ تا ۵ نفر تشکیل شده اند, با توجه به روانی نمایش و میزان سختی آن, دقت در انجام حرکات, میزان مطیع بودن اسب, کیفیت حرکات و رفتار او, چگونگی قرار گرفتن سوارکار بر روی اسب و ... نمراتی بین ۰ (انجام ندادن حرکت) تا ۱۰ (حرکتی بی نقص و عالی) را برای هر حرکت یادداشت می‌کنند. سوارکار باید سعی کند حرکاتش برای هدایت اسب تا حد امکان مخفی باشد و دیده نشود، به طوری که احساس شود ارتباط میان آن دو توسط تلپاتی (telepathy) انجام می‌گیرد. این کار ممکن است به نظر تماشاگران بسیار آسان بیاید، در حالی که نتیجهٔ تلاش بسیار چندین سال میباشد. معدل سوارکار بر حسب در صد اعلام میشود. معدلی بین ۶۵٪ تا ۷۰٪ معدلی خوبی برای مسابقات کشوری است. معدل برندگان مسابقت بزرگ بین المللی معمولاً بین ۷۵٪ تا ۸۰٪ میباشد. هم اکنون رکورد مسابقات بین المللی درساژ با برنامهٔ اختياری, ۸۵/۸۷٪ میباشد و متعلق به Anky van Grunsven از هلند و اسبش Salinero میباشد که در سال ۲۰۰۶ در مسابقهٔ Hertogenbosch برنده شد.
