بررسی حراج معاونت اسبدوانی در باشگاه شهدا
پس از پایان حراج و فروش تقریبا تمام اسبهای خوب و قابل بحث یک سوال بنظر می آید
هدف از این حراج چه بود؟
آیا اسبهای بهتری هنوز وجود دارند که بعنوان ذخیره ژنتیکی فدراسیون بتواند از انها استفاده کند؟
یا یک تصمیم بی برنامه؟ چون هیچ اسب دیگری وجود ندارد؟
از یک لحاظ خوب است چون سالهای آینده کره هایی از همین اسبها وارد میدان میشوند, وچون این اسبها از طرف فدراسیون مورد تائید بوند از لحاظ بدنی و زیبایی و کارایی کره های کم نقص تری نسبت به اسبهای وارداتی که هیچ چیزی درباره تولیداتشان نمیدانیم تولید میشود.
از دیدگاه دیگر, این فروش باعث بالارفتن قیمت خواهد شد, چون کشش سمند ترکمن بعنوان مثال که 300-400 هزار تومان بود از این به بعد بهیچ وجه این قیمت نخواهد بود که برای اسبان دیگر هم تکرار خواهد شد.
نظر شما درباره خصوصی شدن تمام این مزاحل چیست؟ آیا بازار رقابتی وجود دارد که امیدی به ارائه تولیدات بهتر باشد؟
البته خودم فکر میکنم خوب نیست, چون تمام کشورها برای بهبود نژاد و تولیدات بهتر استاد ملی دارند و تعدادی اسب همیشه برای بودن تولید میشوند.