ناشناس
Active member
تمرين با كاوالتي درحال چهار نعل
چهارنعل سريعترين نوع گام وگامی است سه مرحله اي كه با يك مرحله تعليق درهوا چهار مرحله آن تكميل ميشود وهر يك از مراحل عبارتند از:
یک - پاي خارج
دو - پاي داخل ودست خارج
سه - دست داخل
چهار - مرحله تعليق كه دراين مرحله هر چهار دست و پا روي هوا هستند.
اگر مرحله دوم كه دست و پا با هم روي زمين قرار مي گيرند كامل انجام نشود به جاي سه صداي ضربه، چهار صدا شنيده خواهد شد كه در اين صورت حركت كامل نيست و اسب براي تكميل چهارنعل خود احتياج به تمرين بيشتري دارد. اين حركت بيشتر در چهار نعل جمع به چشم مي‌خورد ومراحل چهارگانه عبارتند از پاي خارج، پاي داخل، دست خارج، دست داخل. هر دست اسب كه در مرحله چهار نعل جلو باشد سواري روي همان دست انجام ميشود.
عبور ازكاوالتي درحالت چهارنعل همان پرشهاي كوتاه با فواصل معين مي باشد. حركت هاي چهارنعل به: چهار نعل کار، جمع، متوسط و كشيده تقسيم مي شود كه پرش از روي موانع كوتاه پشت سرهم بيان كننده حالتي از شلنگ بلندو كشيده چهار نعل است. كه اين خود دليل برمفيد بودن كاربرد كاوالتي بخصوص براي مسابقه پرش و صحرايي است.
چهارنعل اگر صحيح اجرا شود شلنگ ها زنده و جهنده هستند و صداي سه ضربه را به گوش سوار يا شنونده مي رسانند.
دراين تمرين، اساس وپايه طرز چيدن و فواصل صحيح بين كاوالتي است و بهترين ارتفاع براي شروع پنجاه سانتيمتر است زیرااسب درحالت چهارنعل به ارتفاع كمتر آنچنان توجهي نکرده و با بي دقتي درحاليكه سرعت را زياد مي كند و بدون باسكول از روي آنها عبور مي کند كه طبيعتاً اين تمرين موفقيتي درپي ندارد. ولي اگر ارتفاع را با 50 سانتيمتر شروع كنيم اسب دقت كرده با باسكول كامل و سرعت كمتر از كاوالتي عبور خواهد كرد.
چيدن سه كاوالتي پست سرهم با فاصله سه و پنجاه متر براي اين تمرين بسيار مناسب است و فاصله سه و پنجاه متر بايد متناسب با جثه اسب
كم و يا زيادتر شود. اين تمرين همانند يورتمه براي سواركار هم بسيار مفيد است و بايد هر يك از اسب ها وسواركارها را جداگانه تمرين داد.
اين تمرين براي سواركاران مكمل تمرين نشست جلو در حالت يورتمه است و تاحد امكان بايد براي آنان دراين مرحله اسبهاي با تجربه درنظر گرفته شود وركابهاي سواركار بايد بين دو تاچهار سوراخ كوتاه شود. با تقسيم مراحل تمرين وافزايش تدريجي توقعات از اسب تحت يك برنامه منظم و از پيش برنامه ريزي شده موفقيت از كوتاه و سريعترين راه تضمين مي شود.
مرحله اول: آموزش براي نشست جلو روي كاوالتي درحالت چهار نعل
اين تمرين بايد روي هر دو دست انجام شود و اسب سوار باید به اين حالت ازروش تمرين خو گرفته بتواند وزن را از روي زين بلند كرده به جلو متمايل شود. تكميل اين حركت درمراحل اوليه احتياج به تمرين زياد دارد چون اغلب سواركاران دراين مرحله دچار گرفتگي درعضلات پشت پا مي شوند و اغلب اسبها هم به محض انتقال وزن سوار از روي زين به جلو به هيجان مي آيند كه براي آرام کردن آنها بايد قبل از حركت به سوي كاوالتي روي هر يك از دستها يكي دوبار چهار نعل رفت.
براي سواركاران تازه بسيار مفيد است كه به جلو خم شوند ومستقل از دستهاي خود تعادل را روي زين حفظ كنند تابه هنگام پرش، دستهاي آنان آزاد بوده وهمراه با حركات گردن و سر،حركت مناسب داشته باشند.
از هنگاميكه اسب به آرامي آبخوري را قبول كرده و به اثرهاي سوار جواب مثبت مي دهد تمرين شروع خواهد شد. چون قبلاً اسب روي كاوالتي درحالت قدم ويورتمه تمرين كرده احتياجي نيست تمرين با يك كاوالتي شروع شود، اگر با دو كاوالتي هم تمرين را شروع كنيد اين مشكل وجود دارد كه اسب به يكباره از روي هر دو پرش کند، كه دراين حالت اگر اصرار داريد كه تمرين را با دو كاوالتي شروع كنيد حتماً در مراحل اوليه فاصله آن را دو برابر يعني هفت متر بگزاريد كه اين مشكل پيش نيايد. درهر صورت شروع كار به سه كاوالتي كه هر يك به فاصله سه و پنجاه متر از يكديگر به ارتفاع پنجاه سانتيمتر چيده شده‌اند براي تمرين نشست سواركار مناسب است. اسب درحاليكه فشار ملايمي را احساس مي كند آبخوري راقبول كرده سر را پايين مي اندازد و به طرف كاوالتي حركت داده ميشود سوار دراين حالت به جلوخم شده ودستها را كمي جلوتر آورده براي اولين جهش اسب آماده مي شود وتماس اوبا اسب به هيچ وجه نبايد قطع شود و حالت سوار درروي موانع بصورت زيراست:
یک - دستها پايين و به سوي دهان اسب هستند.
دو - درحاليكه اندكي به جلو خم شده‌ايد با اسب حركت كنيد.
سه - زانوها چسبيده، ساق دريك خط مستقيم در تماس با بدن اسب پاشنه‌ها پايين قرار مي گيرند.
مشكل اساسي اين تمرين براي سواركارحركت كردن اوبا اسب در هر يك از مراحل سه گانه پرش از روي سه كاوالتي است و ازانجاکه حركت اسب تابع نظم خاصي است كه زائيده حركت وجهش هم زمان مي باشد، سوار بايد از آن تبعيت كند. اگر مطمئن نيستيد كه مي توانيد با اسب حركت كنيد حتماً يال او را بگيريد و پس از چند بار حركت و مطمئن شدن از استقلال دستها و حفظ تعادل خود مي توانيد يال را رها كنيد.
درمرحله بعدي سواركار باید دستها را يا روي ران بگذارد يا داخل جيب كت سواري فروببرد كه، اين آزمايش براي سنجش درجه شهامت سوار مي باشد.
دراين تمرين سوار مي بايست درحاليكه دست جلو راگره زده و روي گردن اسب قرار داده دستها را روي ران يا داخل جيب گذاشته و روي ركاب تكيه كند.درحاليكه بدن به جلو متمايل است چهارنعل از روي كاوالتي عبور كند.
اين تمرين آنقدرها هم كه به نظر مي رسد مشكل نيست. چون سوار با يك دست گره دست جلو راگرفته ويك دور يورتمه رفته واگر احساس كرد اسب آرام است در انتهاي قوس دايره روي خط مستقيم به حالت چهارنعل به طرف موانع حركت مي كند و روي اولين كاوالتي دست ديگر را رها كرده روي ران يا داخل جيب مي گزارد. اگر اين تمرين با اسبهاي با تجربه كلاس كه در عين حال خونسرد هم هستند انجام شود تاثيري به مراتب مفيدتر دارد. عده‌اي از سواركاران اصولاً تمايلي به انجام اين حركت ندارند و عده‌اي ديگر از روي ناچاري و برای اينكه هم كلاسيها آنها را ترسو خطاب نكنند اين حركت را انجام مي دهند. ولي درنهايت همگي پس از چند دور تمرين به راحتي آنرا انجام خواهند داد و ترسشان مي ريزد وبه آرامي با حركاتي نرم با اسب هماهنگي مي كنند. اين همان حقيقتي است كه در يك ضرب المثل بيان شده:
قلب خود را به آنطرف ديوار بيانداز، اسب تو بلافاصله به دنبال آن خواهد پريد. تمرين بعدي چهار نعل روي كاوالتي است كه فاصله آن دو برابر يعني هفت متر شده است.
همانطوريكه نشست سوار مطمئن تر مي شود، سواركار آزادتر و مستقل تر شده و نشست او روي اسب تاثير مي گزارد و پس از اين، تمرينات پيش رفته تري كه چشم سوار را براي تشخيص و تنظيم شلنگ هاي صحيح در پرش قوي مي كند، مورد نياز است. دراين مرحله كاوالتي سوم را در فاصله دو برابر يعني هفت متر از دومي
قرارداده و اسب با يك شلنگ اضافي در حالت چهار نعل از مانع سوم عبور مي كند. پس به اين ترتيب چون سه و پنجاه متر را براي يك شلنگ درنظر مي گيريم فواصل هفت متر براي يك شلنگ اضافي بدون پرش ده و پنجاه متر براي دو شلنگ اضافي و چهارده متر براي سه شلنگ اضافي درنظر گرفته مي شود و مي توان به ترتيب موانعي با اين فواصل پشت سر هم قرارداد و از سوار خواست كه به هنگام عبور شلنگ را شمرده وصحيح و يا غلط بودن حركت اسب را تشخيص داده آنها را تنظيم وتصحيح کند. قدرت تفكر و ديد خوب باعث مي شود كه پس از مدتي سواركار هنر تشخيص وتنظيم شلنگ را پيدا كرده و در فاصله اي تشخيص بدهد كه آيا اسب مي تواند به راحتي از مانع عبور كند يانه؟
اين تمرين ممكن است براي سواركاران با تجربه هم مشكل باشد و بنابراين ميتوان فاصله تير سوم را به ده متر کاهش داد كه دراين حالت حركت كمي جمع تر است و يا اينكه آنرا به يازده متر افزايش داد كه دراين صورت اسب باید بيشتر باز شود. اين تمرينات باید آنقدر تكرار شود كه چشم سواركار به اين فواصل عادت كرده به خوبي آنها را تشخيص دهد.
پس ميتوان مشاهده كرد كه تمرين با كاوالتي اساس و پايه آموزش پرش بوده و سوار و اسب رابراي رسيدن به اوج موفقيت آماده مي كند.سواري كه آموخته چگونه درست روي زين قرار بگيرد و شلنگ های اسب را تنظيم كرده و فواصل را تشخيص بدهد يك سر و گردن از هم كلاسي هاي خود جلوتر است.
نكته مهم، مدت هر يك از اين تمرينات است زیرا نیروی لازم براي عبور به حالت چهار نعل از روي كاوالتي به مراتب بيشتر از حالت يورتمه است. پس اگر روي فواصل سه و پنجاه متر تمرين
مي‌كنيم نبايد بطور متوالي بيش از پنج ياشش بار و فواصل بيشتر را از هشت الي ده بار انجام دهيم.
مربی ها علاوه براين نكته ديگري را هم بايد درنظر داشته باشند كه براي اسبهاي پرش و مسابقه های سه روزه موانع پي درپي با فاصله سه و پنجاه متر،درهمان مراحل اوليه تمرين پرش گنجانده شود.
اين اسبها بايد بياموزند كه به محض فرود از مانع مطيع و آرام بوده و با حالت باسكول كامل از مانع عبور كنند. البته ممكن است اسب در مراحل اوليه تمرين بترسد بخصوص كه مانع دوم هم ديده نشود ولي با تمرين روي كاوالتي اين حالت برطرف خواهد شد، زیراعبور از كاوالتي پشت سر هم به حالت چهارنعل با نشست جلو باعث جلب اعتماد اسب شده ودرمي يابد كه عبور از اينگونه موانع چقدر ساده است.توجه داشته باشيد كه اگر اسبي استعداد عجول شدن دارد اورا فاصله زياد به طرف موانع حركت ندهيد زیرا هر فاصله بيشتر باشد اسب سریع ترحرکت میکند. دراينجاست كه ضرورت تشخيص فواصل خودنمايي كرده وباز پي ميبريم كه كاوالتي چه نقش مهمي در ساختن سواركار دارد از طرف ديگر راندن از فاصله دور مقدار زيادي نیروی اسب را به هدر مي دهد ولي اگر قادر به تشخيص فاصله باشيم درهنگام مناسب با،يك ،دو يا سه شلنگ ،اسب را به طرف مانع مي رانيم كه اين خودباعث صرفه جويي در نیروی اسب مي شود.اما در مورد اسبهاي خونسرد ويا تنبل فاصله راندن حتماً بايد زياد باشد تا فرصت مناسب براي به تحرک وادشتن اسب داشته باشيم.
اغلب اسبها پس از تنظيم شلنگ ها جلوي مانع و پرش از روي آن بلافاصله در پشت مانع سرعت را زياد مي كنند كه احتمالاً ضرورت طبيعي فرار از خطر دراين مسئله دخالت دارد. براي رفع اين مشكل موانعي به فاصله هفت يا ده و پنجاه متر پشت مانع بگذاريد تا اسب پس از پرش مجبور باشد دوباره خود را جمع وجور كرده و سرعت بيهوده نگيرد. پس از عبور از اين موانع چنانچه سوار بلافاصله روي زين بنشيند و يك دور چهار نعل روي دايره‌ای بزند آهنگ حركت حفظ شده وتداوم خواهد يافت. مربی ها توجه كنند كه اگر تمرين با حالت چهارنعل روي كاوالتي تكميل شد واسب آموخت كه چگونه شلنگ ها را تنظيم کند، سواركار مي تواند فواصل را كمتر كرده تا اسب پی درپی جهش کرده و مفاصل خرگوشي خود را قوي تر كند.
پرش هاي ورزيدگي ونرمش پايه واساس موفقيت هاي بزرگ است وبه موقع از آن صحبت خواهيم كرد.
تمرين با كاوالتي درحالت چهارنعل براي اسبهاي درساژ چندان مفيد نيست زیرااز يك ديدگاه حالت جهش روي مانع نمودي است از حالت بلندتر و كشيده تر چهارنعل كه اين حالت عبور از روي موانع باعث اصلاح شلنگ هاي اسب مي شود ولي اين اصلاح در مورد اسبهاي درساژ مصداق ندارد،زیرا در درساژ زماني كه اسب چهارنعل مي رود دستهايش رو به جلو و بالا حركت مي كند و قسمت عقب اوكاملاً پايين مي افتد و حداكثر نیرو را توليد مي كند. ولي در پرش قسمت عقب اسب كمي بالا مي آيد كه مغاير با حالت درساژ مي باشد ولي تمرين روي كاوالتي درحالت قدم و يورتمه بسيار مفيد است.
اگر سواركار درساژ مي خواهد تنوعي در تمرينات خود به وجود بياورد و مي خواهد پرش كند مي‌تواند از روي تک مانع كوتاه پرش كند.
براي تكميل اين نظريه بايد بگوئيم كه تمرينات چهارنعل روي كاوالتي را در مراحل آخر تمرين بگنجانيد ،زیرا اين حركت فقط به خاطر زمينه و آمادگي تمرينات نرمش و ورزيدگي نيست و خود اين مرحله پس از تكميل مراحل قدم يورتمه و چهارنعل و اطاعت وآرامش كامل اسب شروع ميشود و نمي تواند به تنهايي بعنوان يك تمرين براي درحالت دلخواه نگه داشتن اسب مورد استفاده قرار بگيرد چون مستلزم صرف نیروی زيادي است و اسب را كسل و خسته خواهد كرد.
چهارنعل سريعترين نوع گام وگامی است سه مرحله اي كه با يك مرحله تعليق درهوا چهار مرحله آن تكميل ميشود وهر يك از مراحل عبارتند از:
یک - پاي خارج
دو - پاي داخل ودست خارج
سه - دست داخل
چهار - مرحله تعليق كه دراين مرحله هر چهار دست و پا روي هوا هستند.
اگر مرحله دوم كه دست و پا با هم روي زمين قرار مي گيرند كامل انجام نشود به جاي سه صداي ضربه، چهار صدا شنيده خواهد شد كه در اين صورت حركت كامل نيست و اسب براي تكميل چهارنعل خود احتياج به تمرين بيشتري دارد. اين حركت بيشتر در چهار نعل جمع به چشم مي‌خورد ومراحل چهارگانه عبارتند از پاي خارج، پاي داخل، دست خارج، دست داخل. هر دست اسب كه در مرحله چهار نعل جلو باشد سواري روي همان دست انجام ميشود.
عبور ازكاوالتي درحالت چهارنعل همان پرشهاي كوتاه با فواصل معين مي باشد. حركت هاي چهارنعل به: چهار نعل کار، جمع، متوسط و كشيده تقسيم مي شود كه پرش از روي موانع كوتاه پشت سرهم بيان كننده حالتي از شلنگ بلندو كشيده چهار نعل است. كه اين خود دليل برمفيد بودن كاربرد كاوالتي بخصوص براي مسابقه پرش و صحرايي است.
چهارنعل اگر صحيح اجرا شود شلنگ ها زنده و جهنده هستند و صداي سه ضربه را به گوش سوار يا شنونده مي رسانند.
دراين تمرين، اساس وپايه طرز چيدن و فواصل صحيح بين كاوالتي است و بهترين ارتفاع براي شروع پنجاه سانتيمتر است زیرااسب درحالت چهارنعل به ارتفاع كمتر آنچنان توجهي نکرده و با بي دقتي درحاليكه سرعت را زياد مي كند و بدون باسكول از روي آنها عبور مي کند كه طبيعتاً اين تمرين موفقيتي درپي ندارد. ولي اگر ارتفاع را با 50 سانتيمتر شروع كنيم اسب دقت كرده با باسكول كامل و سرعت كمتر از كاوالتي عبور خواهد كرد.
چيدن سه كاوالتي پست سرهم با فاصله سه و پنجاه متر براي اين تمرين بسيار مناسب است و فاصله سه و پنجاه متر بايد متناسب با جثه اسب
كم و يا زيادتر شود. اين تمرين همانند يورتمه براي سواركار هم بسيار مفيد است و بايد هر يك از اسب ها وسواركارها را جداگانه تمرين داد.
اين تمرين براي سواركاران مكمل تمرين نشست جلو در حالت يورتمه است و تاحد امكان بايد براي آنان دراين مرحله اسبهاي با تجربه درنظر گرفته شود وركابهاي سواركار بايد بين دو تاچهار سوراخ كوتاه شود. با تقسيم مراحل تمرين وافزايش تدريجي توقعات از اسب تحت يك برنامه منظم و از پيش برنامه ريزي شده موفقيت از كوتاه و سريعترين راه تضمين مي شود.
مرحله اول: آموزش براي نشست جلو روي كاوالتي درحالت چهار نعل
اين تمرين بايد روي هر دو دست انجام شود و اسب سوار باید به اين حالت ازروش تمرين خو گرفته بتواند وزن را از روي زين بلند كرده به جلو متمايل شود. تكميل اين حركت درمراحل اوليه احتياج به تمرين زياد دارد چون اغلب سواركاران دراين مرحله دچار گرفتگي درعضلات پشت پا مي شوند و اغلب اسبها هم به محض انتقال وزن سوار از روي زين به جلو به هيجان مي آيند كه براي آرام کردن آنها بايد قبل از حركت به سوي كاوالتي روي هر يك از دستها يكي دوبار چهار نعل رفت.
براي سواركاران تازه بسيار مفيد است كه به جلو خم شوند ومستقل از دستهاي خود تعادل را روي زين حفظ كنند تابه هنگام پرش، دستهاي آنان آزاد بوده وهمراه با حركات گردن و سر،حركت مناسب داشته باشند.
از هنگاميكه اسب به آرامي آبخوري را قبول كرده و به اثرهاي سوار جواب مثبت مي دهد تمرين شروع خواهد شد. چون قبلاً اسب روي كاوالتي درحالت قدم ويورتمه تمرين كرده احتياجي نيست تمرين با يك كاوالتي شروع شود، اگر با دو كاوالتي هم تمرين را شروع كنيد اين مشكل وجود دارد كه اسب به يكباره از روي هر دو پرش کند، كه دراين حالت اگر اصرار داريد كه تمرين را با دو كاوالتي شروع كنيد حتماً در مراحل اوليه فاصله آن را دو برابر يعني هفت متر بگزاريد كه اين مشكل پيش نيايد. درهر صورت شروع كار به سه كاوالتي كه هر يك به فاصله سه و پنجاه متر از يكديگر به ارتفاع پنجاه سانتيمتر چيده شده‌اند براي تمرين نشست سواركار مناسب است. اسب درحاليكه فشار ملايمي را احساس مي كند آبخوري راقبول كرده سر را پايين مي اندازد و به طرف كاوالتي حركت داده ميشود سوار دراين حالت به جلوخم شده ودستها را كمي جلوتر آورده براي اولين جهش اسب آماده مي شود وتماس اوبا اسب به هيچ وجه نبايد قطع شود و حالت سوار درروي موانع بصورت زيراست:
یک - دستها پايين و به سوي دهان اسب هستند.
دو - درحاليكه اندكي به جلو خم شده‌ايد با اسب حركت كنيد.
سه - زانوها چسبيده، ساق دريك خط مستقيم در تماس با بدن اسب پاشنه‌ها پايين قرار مي گيرند.
مشكل اساسي اين تمرين براي سواركارحركت كردن اوبا اسب در هر يك از مراحل سه گانه پرش از روي سه كاوالتي است و ازانجاکه حركت اسب تابع نظم خاصي است كه زائيده حركت وجهش هم زمان مي باشد، سوار بايد از آن تبعيت كند. اگر مطمئن نيستيد كه مي توانيد با اسب حركت كنيد حتماً يال او را بگيريد و پس از چند بار حركت و مطمئن شدن از استقلال دستها و حفظ تعادل خود مي توانيد يال را رها كنيد.
درمرحله بعدي سواركار باید دستها را يا روي ران بگذارد يا داخل جيب كت سواري فروببرد كه، اين آزمايش براي سنجش درجه شهامت سوار مي باشد.
دراين تمرين سوار مي بايست درحاليكه دست جلو راگره زده و روي گردن اسب قرار داده دستها را روي ران يا داخل جيب گذاشته و روي ركاب تكيه كند.درحاليكه بدن به جلو متمايل است چهارنعل از روي كاوالتي عبور كند.
اين تمرين آنقدرها هم كه به نظر مي رسد مشكل نيست. چون سوار با يك دست گره دست جلو راگرفته ويك دور يورتمه رفته واگر احساس كرد اسب آرام است در انتهاي قوس دايره روي خط مستقيم به حالت چهارنعل به طرف موانع حركت مي كند و روي اولين كاوالتي دست ديگر را رها كرده روي ران يا داخل جيب مي گزارد. اگر اين تمرين با اسبهاي با تجربه كلاس كه در عين حال خونسرد هم هستند انجام شود تاثيري به مراتب مفيدتر دارد. عده‌اي از سواركاران اصولاً تمايلي به انجام اين حركت ندارند و عده‌اي ديگر از روي ناچاري و برای اينكه هم كلاسيها آنها را ترسو خطاب نكنند اين حركت را انجام مي دهند. ولي درنهايت همگي پس از چند دور تمرين به راحتي آنرا انجام خواهند داد و ترسشان مي ريزد وبه آرامي با حركاتي نرم با اسب هماهنگي مي كنند. اين همان حقيقتي است كه در يك ضرب المثل بيان شده:
قلب خود را به آنطرف ديوار بيانداز، اسب تو بلافاصله به دنبال آن خواهد پريد. تمرين بعدي چهار نعل روي كاوالتي است كه فاصله آن دو برابر يعني هفت متر شده است.
همانطوريكه نشست سوار مطمئن تر مي شود، سواركار آزادتر و مستقل تر شده و نشست او روي اسب تاثير مي گزارد و پس از اين، تمرينات پيش رفته تري كه چشم سوار را براي تشخيص و تنظيم شلنگ هاي صحيح در پرش قوي مي كند، مورد نياز است. دراين مرحله كاوالتي سوم را در فاصله دو برابر يعني هفت متر از دومي
قرارداده و اسب با يك شلنگ اضافي در حالت چهار نعل از مانع سوم عبور مي كند. پس به اين ترتيب چون سه و پنجاه متر را براي يك شلنگ درنظر مي گيريم فواصل هفت متر براي يك شلنگ اضافي بدون پرش ده و پنجاه متر براي دو شلنگ اضافي و چهارده متر براي سه شلنگ اضافي درنظر گرفته مي شود و مي توان به ترتيب موانعي با اين فواصل پشت سر هم قرارداد و از سوار خواست كه به هنگام عبور شلنگ را شمرده وصحيح و يا غلط بودن حركت اسب را تشخيص داده آنها را تنظيم وتصحيح کند. قدرت تفكر و ديد خوب باعث مي شود كه پس از مدتي سواركار هنر تشخيص وتنظيم شلنگ را پيدا كرده و در فاصله اي تشخيص بدهد كه آيا اسب مي تواند به راحتي از مانع عبور كند يانه؟
اين تمرين ممكن است براي سواركاران با تجربه هم مشكل باشد و بنابراين ميتوان فاصله تير سوم را به ده متر کاهش داد كه دراين حالت حركت كمي جمع تر است و يا اينكه آنرا به يازده متر افزايش داد كه دراين صورت اسب باید بيشتر باز شود. اين تمرينات باید آنقدر تكرار شود كه چشم سواركار به اين فواصل عادت كرده به خوبي آنها را تشخيص دهد.
پس ميتوان مشاهده كرد كه تمرين با كاوالتي اساس و پايه آموزش پرش بوده و سوار و اسب رابراي رسيدن به اوج موفقيت آماده مي كند.سواري كه آموخته چگونه درست روي زين قرار بگيرد و شلنگ های اسب را تنظيم كرده و فواصل را تشخيص بدهد يك سر و گردن از هم كلاسي هاي خود جلوتر است.
نكته مهم، مدت هر يك از اين تمرينات است زیرا نیروی لازم براي عبور به حالت چهار نعل از روي كاوالتي به مراتب بيشتر از حالت يورتمه است. پس اگر روي فواصل سه و پنجاه متر تمرين
مي‌كنيم نبايد بطور متوالي بيش از پنج ياشش بار و فواصل بيشتر را از هشت الي ده بار انجام دهيم.
مربی ها علاوه براين نكته ديگري را هم بايد درنظر داشته باشند كه براي اسبهاي پرش و مسابقه های سه روزه موانع پي درپي با فاصله سه و پنجاه متر،درهمان مراحل اوليه تمرين پرش گنجانده شود.
اين اسبها بايد بياموزند كه به محض فرود از مانع مطيع و آرام بوده و با حالت باسكول كامل از مانع عبور كنند. البته ممكن است اسب در مراحل اوليه تمرين بترسد بخصوص كه مانع دوم هم ديده نشود ولي با تمرين روي كاوالتي اين حالت برطرف خواهد شد، زیراعبور از كاوالتي پشت سر هم به حالت چهارنعل با نشست جلو باعث جلب اعتماد اسب شده ودرمي يابد كه عبور از اينگونه موانع چقدر ساده است.توجه داشته باشيد كه اگر اسبي استعداد عجول شدن دارد اورا فاصله زياد به طرف موانع حركت ندهيد زیرا هر فاصله بيشتر باشد اسب سریع ترحرکت میکند. دراينجاست كه ضرورت تشخيص فواصل خودنمايي كرده وباز پي ميبريم كه كاوالتي چه نقش مهمي در ساختن سواركار دارد از طرف ديگر راندن از فاصله دور مقدار زيادي نیروی اسب را به هدر مي دهد ولي اگر قادر به تشخيص فاصله باشيم درهنگام مناسب با،يك ،دو يا سه شلنگ ،اسب را به طرف مانع مي رانيم كه اين خودباعث صرفه جويي در نیروی اسب مي شود.اما در مورد اسبهاي خونسرد ويا تنبل فاصله راندن حتماً بايد زياد باشد تا فرصت مناسب براي به تحرک وادشتن اسب داشته باشيم.
اغلب اسبها پس از تنظيم شلنگ ها جلوي مانع و پرش از روي آن بلافاصله در پشت مانع سرعت را زياد مي كنند كه احتمالاً ضرورت طبيعي فرار از خطر دراين مسئله دخالت دارد. براي رفع اين مشكل موانعي به فاصله هفت يا ده و پنجاه متر پشت مانع بگذاريد تا اسب پس از پرش مجبور باشد دوباره خود را جمع وجور كرده و سرعت بيهوده نگيرد. پس از عبور از اين موانع چنانچه سوار بلافاصله روي زين بنشيند و يك دور چهار نعل روي دايره‌ای بزند آهنگ حركت حفظ شده وتداوم خواهد يافت. مربی ها توجه كنند كه اگر تمرين با حالت چهارنعل روي كاوالتي تكميل شد واسب آموخت كه چگونه شلنگ ها را تنظيم کند، سواركار مي تواند فواصل را كمتر كرده تا اسب پی درپی جهش کرده و مفاصل خرگوشي خود را قوي تر كند.
پرش هاي ورزيدگي ونرمش پايه واساس موفقيت هاي بزرگ است وبه موقع از آن صحبت خواهيم كرد.
تمرين با كاوالتي درحالت چهارنعل براي اسبهاي درساژ چندان مفيد نيست زیرااز يك ديدگاه حالت جهش روي مانع نمودي است از حالت بلندتر و كشيده تر چهارنعل كه اين حالت عبور از روي موانع باعث اصلاح شلنگ هاي اسب مي شود ولي اين اصلاح در مورد اسبهاي درساژ مصداق ندارد،زیرا در درساژ زماني كه اسب چهارنعل مي رود دستهايش رو به جلو و بالا حركت مي كند و قسمت عقب اوكاملاً پايين مي افتد و حداكثر نیرو را توليد مي كند. ولي در پرش قسمت عقب اسب كمي بالا مي آيد كه مغاير با حالت درساژ مي باشد ولي تمرين روي كاوالتي درحالت قدم و يورتمه بسيار مفيد است.
اگر سواركار درساژ مي خواهد تنوعي در تمرينات خود به وجود بياورد و مي خواهد پرش كند مي‌تواند از روي تک مانع كوتاه پرش كند.
براي تكميل اين نظريه بايد بگوئيم كه تمرينات چهارنعل روي كاوالتي را در مراحل آخر تمرين بگنجانيد ،زیرا اين حركت فقط به خاطر زمينه و آمادگي تمرينات نرمش و ورزيدگي نيست و خود اين مرحله پس از تكميل مراحل قدم يورتمه و چهارنعل و اطاعت وآرامش كامل اسب شروع ميشود و نمي تواند به تنهايي بعنوان يك تمرين براي درحالت دلخواه نگه داشتن اسب مورد استفاده قرار بگيرد چون مستلزم صرف نیروی زيادي است و اسب را كسل و خسته خواهد كرد.