تحلیل حقوقی ماده 59 قانون مجازات اسلامی



تحلیل حقوقی ماده 59 قانون مجازات اسلامی
به موجب ماده 59 اعمال زیر جرم محسوب نمی شود:........3) حوادث ناشی از عملیات ورزشی مشروط بر این که آن حوادث نقض مقررات مربوط به ورزش نباشد و این مقررات هم با موازین شرعی مخالفت نداشته باشد.

تحلیل حقوقی این ماده مستلزم روشن ساختن عناوین ذیل است: شخصیت مرتکب، عمل مرتکب، نتیجه حاصله، عنصر معنوی، رعایت مقررات، انطباق با موازین شرعی.

شخصیت مرتکب
در بند 3 در ماده 59 اشاره صریحی به مرتکب و به عبارت دیگر به کسی که حادثه را ایجاد کرده نکرده و فقط با ذکر " عملیات ورزشی " به طور ضمنی نظر خود را رسانده است.بی گمان مرتکب این حادثه کسی جز ورزشکار نیست و در واقع، فاعل عملیات ورزشی همان کسی است که اصطلاحا" ورزشکار گفته می شود.

ورزشکار در مفهوم خاص کسی است که دارای توانایی های بدنی یا مهارت های ورزشی در سطح بالایی است ولی به نظر میرسد منظور مقنن مفهوم خاص ورزشکار به شرح فوق نباشد و به همین دلیل هم از به کار بردن واژه ورزشکار خودداری کرده است و بلکه نظر بر مفهوم عام ورزشکار داشته است و لذا هر کس که به انجام فعالیت های ورزشی بپردازد با رعایت سایر شرایط می تواند از امتیاز این ماده قانونی استفاده کند. بنابراین از نظر قانون، سن ، قد ، وزن، میزان مهارت و هیچ شرط دیگری جز انجام فعالیت های ورزشی موثر در شمول ماده59 نخواهد بود.

عمل مرتکب
منظور از عملیات ورزشی آن گروه از اقداماتی است که در چارچوب یک ورزش انجام می گیرد. ورزش در این ماده در مفهوم عام مورد نظر است به عبارت دیگر نه فقط مجموعه حرکاتی که به موجب مقررات مدون بین المللی یا داخلی،ورزش به حساب می آید مشمول ماده خواهد بود بلکه آن دسته از فعالیت های بدنی که به موجب عرف در گوشه و کنار کشور تلقی شوند ورزش در مفهوم مورد نظر مقنن است .بنابراین فوتبال ، کشتی،هندبال، جودواز یک سو و کشتی گیله مرد،کشتی با جوخه، چوگان در عشایر کشتی با شال، جوب بازی امثال اینها که فاقد تشکیلات اجرائی و مقررات مدون است ورزش مورد نظر ماده 59 محسوب می شوند.بنابراین چنانچه حادثه ناشی از هریک از فعالیت های ورزشی باشد و مرتکب از امتیاز علت موجه ماده مذکور استفاده خواهد کرد.از نظر فانون تفاوتی میان تمرین و مسابقه وجود ندارد و حتی فعالیت های ورزش در زمان گرم کردن می تواند عملیات ورزشی مشمول ماده مذکور باشد.

نتیجه حاصله
مقنن با استعمال واژه حوادث، کلیه نتایج مجرمانه از عملیات ورزشی که بطور معمول جرم به حساب میآید را در شمول ماده 59 قرار داده است. حادثه می تواند از ضرب و جرح ساده شروع و به شکستگی ، نقص عضو، از کار افتادن عضو، زوال منافع،مرض دایم،فقدان یا نقص یکی از حواس یا زوال عقل و بالاخره به مرگ منتهی گردد.بنابراین شدت و ضعف نتیجه حاصله از عملیات ورزشی علی الاصول تاثیری برجرم بودن یا نبودن آن ندارد. استفاده از واژه " حوادث " و خودداری از ذکر مصادیق به نوعی نمایانگر نظر مقنن بر حمایت از ورزشکار در صورت وقوع حادثه است و به هر حال بار دیگر دیدگاه مقنن را از درجه اهمیتی که برای ورزش و نقش حیاتی و اساسی آن در تعالی جامعه قادل است نشان می دهد.

 


رعایت مقررات به عنوان شرط اصلی
اولین و مهمترین شرطی را که مقنن برای موجه جلوه دادن حوادث ورزشی مقرر می دارد رعایت مقررات است و لذا تصریح می کند که حادثه نباید ناشی از نقض مقررات باشد و به سخن دیگر اگر عملیات ورزشی برخلاف مقررات انجام و منجر به حادثه شود مرتکب همانند حوادث خارج از زمین ورزش تحت تعقیب قرار خواهد گرفت.
ممکن است این پرسش مطرح شود که آیا صدور چنین مجوزی،موجب نخواهد شد که بعضی از ورزشکاران با سوء استفاده از مقررات ،ورزش را وسیله ای برای اجرای اغراض سوءو ضد ورزشی قرار دهند؟
بطور کلی می توان گفت که مقررات اصولا" به نحوی تنظیم شده اند که رعایت آنها مانع بروز حادثه شود و در عین حال نمی توان ادعا کرد که زمینه چنین سوء استفاده هایی کاملا" منتفی است ولی با توجه به غیر قابل احتراز بودن حوادث در ورزش حتی در صورت رعایت کامل مقررات و از انجا که عرصه ورزش، مکانی برای پرورش انسان هایی شجاع و توانمند است نمی توان اهداف و منافع اساسی ورزشی را به پای موارد استثنایی قربانی کرد.
مقنن به خوبی می دانسته است که قرار نیست در ورزش کسی مصدوم، مجروح یا کشته نشود و در عین حال آگاهی ورزشکاران به قابل پیش بینی بودن حوادث و شرکت داوطلبانه در آن نیز، تاییدی بر موجه قلمداد کردن حوادث ناشی از عملیات ورزشی در صورت رعایت مقررات از سوی ورزشکار بوده است.
در سایر فعالیت های اجتماعی ، فرض بر این است که رعایت مقررات مربوطه بوده است. در حالی که چنین دیدگاهی در ورزش صادق نیست.به عنوان مثال به مشت زن اجازه داده می شود که با تمامی توان خود به حریف ضربه وارد نماید ویا به همین ترتیب است در بعضی از ورزش های رزمی و یا به بازیکن فوتبال برابر مقررات این مجوز داده شده است که می تواند تمامی توان خود را در ضربه زدن به توپ به کار گیرد.حال اگر در چنین مواردی، حادثه ای روی دهد،نمی توان ورزشکاران مذکور را به صرف وقوع نتیجه زیانبار مجرم به حساب آورد.
بنا براین بدیهی است که مقنن چنین امتیاز بزرگی را به فعالیتی اعطاء کند که نقشی بی بدیل در برومندی و توانمندی انسانها داشته باشد.