امیر صادقی
Member
توضیحاتی نسبتا کامل از صفحات سایت ویکی پدیا در مورد نژاد و تاریخچه تروبرد، جمع و ترجمه کردم. امیدوارم مفید باشه 
تروبرد نژادی از اسب است که بیشتر به خاطر استفاده از آن در مسابقات سوارکاری شناخته شده است. هر چند واژه تروبرد گاهی اوقات برای هر نژاد خالصی از اسب استفاده می شود ولی از لحاظ علمی مربوط به نژاد تروبرد می باشد. تروبرد نژادی خونگرم می باشد و به خاطر جسارت، سرعت و چابکی بسیار شناخته شده است.
نژاد تروبرد اولین بار در قرن 17 و 18 در انگلستان به وجود آمد، هنگامی که مادیانهای بومی با نریانهای عرب وارداتی کشیده شدند. شجره نامه تمام تروبردهای مدرن به سه نریان که در قرنهای 16 و 17 به انگلستان وارد شدند و 74 مادیان انگلیسی و شرقی (عرب یا بارب) برمی گردد. در طول قرن 17 و 18 تروبرد در تمام دنیا پخش شدند، در طول قرن 18 وارد بقیه اروپا، استرالیا، ژاپن و آفریقای جنوبی و در سال 1730 وارد آمریکا شدند. میلیونها تروبرد در حال حاضر در جهان وجود دارد و سالیانه حدود 118000 کره در دنیا ثبت می گردند.
تروبرد بیشتر در کورس استفاده می شود ولی در سایر رشته ها مثل پرش، درساژ، چوگان، زیبایی و شکار نیز استفاده می گردد. آنها همچنین با سایر نژادها جهت ایجاد نژاد جدید یا بهبود نژادهای موجود در آمیخته اند و در شکل گیری نژادهای مهمی چون کوارتر امروزی، استانداردبرد، آنگلوعرب و نژادهای خونگرم دیگر نقش بسزایی داشته اند.
اسب های کورسی تروبرد بیشترین فشار ممکن را تحمل می کنند که منجر به میزان بالای حادثه و مشکلات جسمی نیز در آنها می گردد. مسابقات کورس بیشترین میزان مرگ و میر را در بین ورزشهای مربوط به انسان و حیوان دارد. تروبردها مستعد سایر مشکلات جسمی نظیر خونریزی از ریه، نازایی و قلب و سم کوچک می باشند. نظریه های زیادی در مورد علت میزان بالای حادثه ها و مشکلات جسمی در نژاد تروبرد وجود دارد و تحقیقات جهت اصلاح و کاهش آنها ادامه دارد.
مشخصات نژاد تروبرد:
تروبردها معمولا قدی بین 157 تا 173 سانتیمتر (میانگین 163 سانتیمتر) دارند. غالبا کهر، قهوه ای تیره، کرنگ، مشکی و خاکستری می باشند. رنگهای ناشایعی نیز در آمریکا مانند مخلوط تیره و سفید و طلایی وجود دارد. رنگ سفید بسیار نادر است. صورت و ساق ممکن اسن نشانه های سفیدی داشته باشند ولی روی بدن معمولا وجود ندارد. تروبردهای خوب معمولا گردن بلند و سر اسکنه مانند، سینه عمیق، جلوگاه بلند، پشت کوتاه، رانهای قوی، بدنی ظریف و ساقهای بلند دارند. تروبردها از نژادها اسب های خونگرم می باشند.
تروبردهایی که در نیمکره شمالی متولد می شوند، در اول ژانویه هر سال یکسال به سنشان افزوده می شود و آنهایی که در نیمکره جنوبی متولد می شوند در اول آگوست هر سال یکسال به سنشان افزوده می شود.
تاریخچه:
شروه در انگلیس:
مسابقات اسب سواری در زمین های مسطح حداقل از سال 1174 در انگلیس وجود داشته است، زمانی که مسابقات 4 مایل در اسمتفیلد انگلیس برگزار می شده است. مسابقات در قرون وسطی در نمایشگاهها و اجتماعات ادامه یافت و به زمان شاه جیمز اول رسید. در آن زمان پیش بینی مسابقات به وجود آمد و همه گیر شد. در زمان چارلز دوم، آنه ملکه بریتانیای کبیر، شاه ویلیامز سوم و شاه جرج اول بنیان تروبرد گذاشته شد. در زمان نوه جیمز اول، چارلز دوم و نتیجه او، ملکه آنه، حمایتهای سلطنتی از مسابقات سوارکاری و نژادهای اسب کورس شکل گرفت. با حمایت سلطنتی مسابقات در بین عموم گسترش یافت و در سال 1727 اولین روزنامه سوارکاری با نام ریسینگ کلندر منتشر شد که نتیجه مسابقات و دیدارهای پیش رو را گزارش می کرد.
نریانهای پایه شجره نامه:
شجره نامه تمام تروبردها به سه نریان که در اواخر قرن 17 و اوایل 18 به انگلیس وارد شدند برمی گردد: بایرلی ترک (1680)، دارلی عربین(1704) و گادولفین عربین(1729). سایر نریانهای شرقی نقشی کمتر ولی غیرقابل انکار داشتند: آلکاک عربین، دارسیس وایت ترک، لیدز عربین و کوروانس بای بارب. اسب دیگری نیز در این میان براون لو ترک بود که گمان می رود بیشترین نقش را در موهای خاکستری تروبردها داشته باشد. اضافه شدن خط خونی اسبهای عرب به مادیانهای بومی انگلیس منجر به ایجاد کتاب جنرال اِستاد بوک و ثبت شجره نامه اسبها به صورت رسمی گردید.
خط خونی هر یک از سه نریان اصلی به وسیله نوه و یا نتیجه آنها حفظ شده است: ماچم تنها نواده پدر بزرگش، گادولفین عربین بود که خط خونی پدری او را تا به امروز رسانده است. خط خونی پدری بایرلی ترک به وسیله نتیجه اش هرود (کینگ هرود) حفظ شده است و خط خونی پدری دارلی عربین به وسیله نتیجه اش اکلیپس حفظ شده، اسبی که حاکم مسابقات کورس زمان خودش بود و هیچگاه مغلوب نشد.
مطالعه ای ژنتیکی روی تروبردها نشان داد که 95% از نریان های تروبرد، خط خونی پدریشان به دارلی عربین ختم می شود. هر چند در شجره نامه تروبردهای مدرن، هنگامی که تمامی توارثها درنظر گرفته شود (مادری و پدری) گادولفین عربین نقش بیشتری دارد (13.8%) نسبت به دارلی عربین (6.5%). علاوه بر این درصد سهم کوروانس بای بارب (4.2%) در خط خونی تروبردهای کنونی بیشتر از بایرلی ترک است (3.3%). اکثر تروبردهای مدرن که امروزه وجود دارند به مجموعا 27 یا 28 نریان در قرن هجدهم و نوزدهم برمی گردند.
مادیانهای پایه شجره نامه:
مادیانهایی که در ایجاد نژاد تروبرد نقش داشتند از نژادهای مختلفی بودند از قبیل هابی ایرلندی که قبل از قرن 13 در شمال اروپا پرورش و گسترش یافت، سایر مادیانها خون شرقی داشتند از قبیل بارب، ترک و سایر نژادها. محقق قرن 19، بروس لو، 50 خانواده مادیان را در نژاد تروبرد مشخص کرد که بعدها توسط محققین دیگر به 74 افزایش یافت. هر چند احتمال دارد که تعداد مادیانهای کمتری نسبت به آنچه بروس لو مشخص کرد دخیل باشند چرا که تحقیق روی ام تی دی ان ای مادیانهای تروبرد نشان داده که بعضی از خطهای خونی مادری تروبردها که مجزا به حساب می آمدند، به نقطه مشترکی برمی گردند. در 19 آزمایش ژنتیکی انجام شده روی خط خونی مادری، آنها به تنها 15 مادیان برمی گشتند که نشان دهنده جد مشترک برای مادیانهایی است که مجزا فرض می شدند و یا اشتباه در کتاب جنرال اِستاد بوک !
بایرلی ترک:
بایرلی ترک قدیمی ترین اسبی است که در ایجاد نژاد تروبرد نقش داشته است. او در جنگ بودا (1686) توسط کاپیتان بایرلی گرفته شد. در جنگ بوین به خدمت گرفته شد و در زمان جنگ شاه ویلیامز به عنوان اسب کاپیتان بایرلی بود سپس به میدریج انگلیس آورده شد.
در سال 1696 کاپیتان بایرلی با دختر عمویش، ماری وارتون ازدواج کرد و به شمال یورک شایر نقل مکان کردند و در خانه اشرافیشان، گلدز بورو هال زندگی کردند. بایرلی ترک نیز در اصطبل گلدز بورو نگهداری می شد تا اینکه در سال 1706 مرد و بنا به گفته ای در کنار هال به خاک سپرده شد. گلدز بورو هال در حال حاضر هنوز پا برجاست ولی به روی عموم بسته است.
در مورد نژاد بایرلی ترک بحث وجود دارد. در حالی که تصور عموم بر این است که او یک اسب عرب بوده، نظریه دیگری او را ترکمن یا آخال تکه می پندارد. نوشته ها او را یک اسب قهوه ای تیره با هیبتی قوی از اسب شرقی یا عربی ذکر کرده اند.
بایرلی ترک ---> جیگ ---> پارتنر ---> تارتر ---> هرود (1738)
خط خونی تعداد کمی از تروبردهای مدرن به بایرلی ترک برمی گردد یکی از آنها هنگ کنگ است که در سال 2005 برنده طلایی در رویال آسکوت شد.
دارلی عربین:
این اسب عرب به وسیله توماس دارلی در سال 1704 در آلپو سوریه خریداری و به آلدبی پارک انگلیس آورده شد و تعداد کمی مادیان از آن کشش شد. دارلی عربین با 15 دست ارتفاع، زیبایی و اصالتی بی حد و حصر داشت و بیشترین نقش را در تاریخچه تروبرد داشته است.
گادولفین عربین:
جراح دامپزشک اُسمر، اینچنین او را توصیف می کند: " هیچ اسبی تاکنون (حداقل از آنهایی که من دیده ام) به اندازه گادولفین عربین برای کورس ساخته نشده، تمام کسانی که این اسب را دیده اند باید به خاطر بیاورند که شانه هایش خیلی عمیقتر و جلوتر از هر اسبی بود که تاکنون دیده اند. پشت شانه هایش یک فضای کوچک بود که که عضلات کمرش با ارتفاع زیاد و پهن و عریض از آن نشات می گرفتند و با قدرت و استحکام بیشتر از هر اسبی که من فکر کنم تاکنون به اندازه او دیده شده باشد (15 دست) به رانش ختم می شد.
نظریات مختلفی در مورد نژاد گادولفین عربین وجود دارد. بعضی از نویسندگان نژاد او را بارب می دانند، به خاطر محل زادگاه او (تونس، ساحل بارباری) ولی نقاشی های کشیده شده از او با فرم مقعر و دم عربی، او را بیشتر یک اسب عرب جلوه می دهد. نظریه دیگری نیز بیان می دارد که او در واقع یک اسب ترکمن بود ولی جهت بالا بردن قیمت، عرب نامیده می شده هرچند اعتقاد اکثریت بر این است که او عرب بوده یا اصل و نسبی عربی داشته است.
او اسمش را از مالک معروفش فرانسیس گادولفین، کنت دوم گادولفین گرفته است. او از فرانسه به وسیله ادوارد کوک به دربی شایر انگلیس آورده شد و پس از مرگ صاحبش در سال 1733 طبق وصیتش به راجر ویلیام رسید و بعد توسط کنت دوم گادولفین خریداری شد و به کمبریج شایر فرستاده شد و در کریسمس 1753 مرد.
در ابتدا این نریان در مقایسه با اسبهای تنومند اروپایی زمان خویش شانسی جهت کشش نداشت تا اینکه مادیانی به نام لیدی رکسانا جهت کشیده شدن از نریانی به نام هابگوبلین خریداری شد ولی توسط او پذیرفته نشد و گادولفین اجازه داده شد که جایگزین او شود. در نتیجه لث اولین فرزند او که 9 بار از 9 بار نعل طلایی را در مسابقات نیومارکت برد، متولد شد. کره دوم آنها کید و کره سوم آنها رگولوس بود و هر سه کره با فرم بدنی مشابه پدر به افتخاراتی در حد پدر و همدیگر دست یافتند و این شروع دلاوری های نسل گادولفین بود.
آمیختگی با سایر نژادها:
تروبردها همچنین با سایر نژادها جهت ایجاد نژاد جدید یا بهبود نژادهای موجود در آمیخته اند. آنها در ایجاد بسیاری از نژادهای جدید نقش بسزایی داشته اند شامل اسبهای کوارتر آمریکایی، استانداردبرد و شاید مورگان، نژادی که روی بسیاری از اسبهای آمریکای شمالی تاثیر گذاشته است. سایر آمیختگی ها شامل نژاد آمیزش با نژاد عرب برای ایجاد نژاد آنگلوعرب و آمیزش با نژاد درافت ایرلندی جهت ایجاد نژاد اسب ورزشی ایرلندی می باشد.
منابع:
Thoroughbred
تروبرد نژادی از اسب است که بیشتر به خاطر استفاده از آن در مسابقات سوارکاری شناخته شده است. هر چند واژه تروبرد گاهی اوقات برای هر نژاد خالصی از اسب استفاده می شود ولی از لحاظ علمی مربوط به نژاد تروبرد می باشد. تروبرد نژادی خونگرم می باشد و به خاطر جسارت، سرعت و چابکی بسیار شناخته شده است.
نژاد تروبرد اولین بار در قرن 17 و 18 در انگلستان به وجود آمد، هنگامی که مادیانهای بومی با نریانهای عرب وارداتی کشیده شدند. شجره نامه تمام تروبردهای مدرن به سه نریان که در قرنهای 16 و 17 به انگلستان وارد شدند و 74 مادیان انگلیسی و شرقی (عرب یا بارب) برمی گردد. در طول قرن 17 و 18 تروبرد در تمام دنیا پخش شدند، در طول قرن 18 وارد بقیه اروپا، استرالیا، ژاپن و آفریقای جنوبی و در سال 1730 وارد آمریکا شدند. میلیونها تروبرد در حال حاضر در جهان وجود دارد و سالیانه حدود 118000 کره در دنیا ثبت می گردند.
تروبرد بیشتر در کورس استفاده می شود ولی در سایر رشته ها مثل پرش، درساژ، چوگان، زیبایی و شکار نیز استفاده می گردد. آنها همچنین با سایر نژادها جهت ایجاد نژاد جدید یا بهبود نژادهای موجود در آمیخته اند و در شکل گیری نژادهای مهمی چون کوارتر امروزی، استانداردبرد، آنگلوعرب و نژادهای خونگرم دیگر نقش بسزایی داشته اند.
اسب های کورسی تروبرد بیشترین فشار ممکن را تحمل می کنند که منجر به میزان بالای حادثه و مشکلات جسمی نیز در آنها می گردد. مسابقات کورس بیشترین میزان مرگ و میر را در بین ورزشهای مربوط به انسان و حیوان دارد. تروبردها مستعد سایر مشکلات جسمی نظیر خونریزی از ریه، نازایی و قلب و سم کوچک می باشند. نظریه های زیادی در مورد علت میزان بالای حادثه ها و مشکلات جسمی در نژاد تروبرد وجود دارد و تحقیقات جهت اصلاح و کاهش آنها ادامه دارد.
مشخصات نژاد تروبرد:
تروبردها معمولا قدی بین 157 تا 173 سانتیمتر (میانگین 163 سانتیمتر) دارند. غالبا کهر، قهوه ای تیره، کرنگ، مشکی و خاکستری می باشند. رنگهای ناشایعی نیز در آمریکا مانند مخلوط تیره و سفید و طلایی وجود دارد. رنگ سفید بسیار نادر است. صورت و ساق ممکن اسن نشانه های سفیدی داشته باشند ولی روی بدن معمولا وجود ندارد. تروبردهای خوب معمولا گردن بلند و سر اسکنه مانند، سینه عمیق، جلوگاه بلند، پشت کوتاه، رانهای قوی، بدنی ظریف و ساقهای بلند دارند. تروبردها از نژادها اسب های خونگرم می باشند.
تروبردهایی که در نیمکره شمالی متولد می شوند، در اول ژانویه هر سال یکسال به سنشان افزوده می شود و آنهایی که در نیمکره جنوبی متولد می شوند در اول آگوست هر سال یکسال به سنشان افزوده می شود.
تاریخچه:
شروه در انگلیس:
مسابقات اسب سواری در زمین های مسطح حداقل از سال 1174 در انگلیس وجود داشته است، زمانی که مسابقات 4 مایل در اسمتفیلد انگلیس برگزار می شده است. مسابقات در قرون وسطی در نمایشگاهها و اجتماعات ادامه یافت و به زمان شاه جیمز اول رسید. در آن زمان پیش بینی مسابقات به وجود آمد و همه گیر شد. در زمان چارلز دوم، آنه ملکه بریتانیای کبیر، شاه ویلیامز سوم و شاه جرج اول بنیان تروبرد گذاشته شد. در زمان نوه جیمز اول، چارلز دوم و نتیجه او، ملکه آنه، حمایتهای سلطنتی از مسابقات سوارکاری و نژادهای اسب کورس شکل گرفت. با حمایت سلطنتی مسابقات در بین عموم گسترش یافت و در سال 1727 اولین روزنامه سوارکاری با نام ریسینگ کلندر منتشر شد که نتیجه مسابقات و دیدارهای پیش رو را گزارش می کرد.
نریانهای پایه شجره نامه:
شجره نامه تمام تروبردها به سه نریان که در اواخر قرن 17 و اوایل 18 به انگلیس وارد شدند برمی گردد: بایرلی ترک (1680)، دارلی عربین(1704) و گادولفین عربین(1729). سایر نریانهای شرقی نقشی کمتر ولی غیرقابل انکار داشتند: آلکاک عربین، دارسیس وایت ترک، لیدز عربین و کوروانس بای بارب. اسب دیگری نیز در این میان براون لو ترک بود که گمان می رود بیشترین نقش را در موهای خاکستری تروبردها داشته باشد. اضافه شدن خط خونی اسبهای عرب به مادیانهای بومی انگلیس منجر به ایجاد کتاب جنرال اِستاد بوک و ثبت شجره نامه اسبها به صورت رسمی گردید.
:Volume Six of the General Stud Book published in London in 1857
خط خونی هر یک از سه نریان اصلی به وسیله نوه و یا نتیجه آنها حفظ شده است: ماچم تنها نواده پدر بزرگش، گادولفین عربین بود که خط خونی پدری او را تا به امروز رسانده است. خط خونی پدری بایرلی ترک به وسیله نتیجه اش هرود (کینگ هرود) حفظ شده است و خط خونی پدری دارلی عربین به وسیله نتیجه اش اکلیپس حفظ شده، اسبی که حاکم مسابقات کورس زمان خودش بود و هیچگاه مغلوب نشد.
مطالعه ای ژنتیکی روی تروبردها نشان داد که 95% از نریان های تروبرد، خط خونی پدریشان به دارلی عربین ختم می شود. هر چند در شجره نامه تروبردهای مدرن، هنگامی که تمامی توارثها درنظر گرفته شود (مادری و پدری) گادولفین عربین نقش بیشتری دارد (13.8%) نسبت به دارلی عربین (6.5%). علاوه بر این درصد سهم کوروانس بای بارب (4.2%) در خط خونی تروبردهای کنونی بیشتر از بایرلی ترک است (3.3%). اکثر تروبردهای مدرن که امروزه وجود دارند به مجموعا 27 یا 28 نریان در قرن هجدهم و نوزدهم برمی گردند.
مادیانهای پایه شجره نامه:
مادیانهایی که در ایجاد نژاد تروبرد نقش داشتند از نژادهای مختلفی بودند از قبیل هابی ایرلندی که قبل از قرن 13 در شمال اروپا پرورش و گسترش یافت، سایر مادیانها خون شرقی داشتند از قبیل بارب، ترک و سایر نژادها. محقق قرن 19، بروس لو، 50 خانواده مادیان را در نژاد تروبرد مشخص کرد که بعدها توسط محققین دیگر به 74 افزایش یافت. هر چند احتمال دارد که تعداد مادیانهای کمتری نسبت به آنچه بروس لو مشخص کرد دخیل باشند چرا که تحقیق روی ام تی دی ان ای مادیانهای تروبرد نشان داده که بعضی از خطهای خونی مادری تروبردها که مجزا به حساب می آمدند، به نقطه مشترکی برمی گردند. در 19 آزمایش ژنتیکی انجام شده روی خط خونی مادری، آنها به تنها 15 مادیان برمی گشتند که نشان دهنده جد مشترک برای مادیانهایی است که مجزا فرض می شدند و یا اشتباه در کتاب جنرال اِستاد بوک !
بایرلی ترک:
بایرلی ترک قدیمی ترین اسبی است که در ایجاد نژاد تروبرد نقش داشته است. او در جنگ بودا (1686) توسط کاپیتان بایرلی گرفته شد. در جنگ بوین به خدمت گرفته شد و در زمان جنگ شاه ویلیامز به عنوان اسب کاپیتان بایرلی بود سپس به میدریج انگلیس آورده شد.
در سال 1696 کاپیتان بایرلی با دختر عمویش، ماری وارتون ازدواج کرد و به شمال یورک شایر نقل مکان کردند و در خانه اشرافیشان، گلدز بورو هال زندگی کردند. بایرلی ترک نیز در اصطبل گلدز بورو نگهداری می شد تا اینکه در سال 1706 مرد و بنا به گفته ای در کنار هال به خاک سپرده شد. گلدز بورو هال در حال حاضر هنوز پا برجاست ولی به روی عموم بسته است.
در مورد نژاد بایرلی ترک بحث وجود دارد. در حالی که تصور عموم بر این است که او یک اسب عرب بوده، نظریه دیگری او را ترکمن یا آخال تکه می پندارد. نوشته ها او را یک اسب قهوه ای تیره با هیبتی قوی از اسب شرقی یا عربی ذکر کرده اند.
بایرلی ترک ---> جیگ ---> پارتنر ---> تارتر ---> هرود (1738)
خط خونی تعداد کمی از تروبردهای مدرن به بایرلی ترک برمی گردد یکی از آنها هنگ کنگ است که در سال 2005 برنده طلایی در رویال آسکوت شد.
دارلی عربین:
این اسب عرب به وسیله توماس دارلی در سال 1704 در آلپو سوریه خریداری و به آلدبی پارک انگلیس آورده شد و تعداد کمی مادیان از آن کشش شد. دارلی عربین با 15 دست ارتفاع، زیبایی و اصالتی بی حد و حصر داشت و بیشترین نقش را در تاریخچه تروبرد داشته است.
گادولفین عربین:
جراح دامپزشک اُسمر، اینچنین او را توصیف می کند: " هیچ اسبی تاکنون (حداقل از آنهایی که من دیده ام) به اندازه گادولفین عربین برای کورس ساخته نشده، تمام کسانی که این اسب را دیده اند باید به خاطر بیاورند که شانه هایش خیلی عمیقتر و جلوتر از هر اسبی بود که تاکنون دیده اند. پشت شانه هایش یک فضای کوچک بود که که عضلات کمرش با ارتفاع زیاد و پهن و عریض از آن نشات می گرفتند و با قدرت و استحکام بیشتر از هر اسبی که من فکر کنم تاکنون به اندازه او دیده شده باشد (15 دست) به رانش ختم می شد.
نظریات مختلفی در مورد نژاد گادولفین عربین وجود دارد. بعضی از نویسندگان نژاد او را بارب می دانند، به خاطر محل زادگاه او (تونس، ساحل بارباری) ولی نقاشی های کشیده شده از او با فرم مقعر و دم عربی، او را بیشتر یک اسب عرب جلوه می دهد. نظریه دیگری نیز بیان می دارد که او در واقع یک اسب ترکمن بود ولی جهت بالا بردن قیمت، عرب نامیده می شده هرچند اعتقاد اکثریت بر این است که او عرب بوده یا اصل و نسبی عربی داشته است.
او اسمش را از مالک معروفش فرانسیس گادولفین، کنت دوم گادولفین گرفته است. او از فرانسه به وسیله ادوارد کوک به دربی شایر انگلیس آورده شد و پس از مرگ صاحبش در سال 1733 طبق وصیتش به راجر ویلیام رسید و بعد توسط کنت دوم گادولفین خریداری شد و به کمبریج شایر فرستاده شد و در کریسمس 1753 مرد.
در ابتدا این نریان در مقایسه با اسبهای تنومند اروپایی زمان خویش شانسی جهت کشش نداشت تا اینکه مادیانی به نام لیدی رکسانا جهت کشیده شدن از نریانی به نام هابگوبلین خریداری شد ولی توسط او پذیرفته نشد و گادولفین اجازه داده شد که جایگزین او شود. در نتیجه لث اولین فرزند او که 9 بار از 9 بار نعل طلایی را در مسابقات نیومارکت برد، متولد شد. کره دوم آنها کید و کره سوم آنها رگولوس بود و هر سه کره با فرم بدنی مشابه پدر به افتخاراتی در حد پدر و همدیگر دست یافتند و این شروع دلاوری های نسل گادولفین بود.
آمیختگی با سایر نژادها:
تروبردها همچنین با سایر نژادها جهت ایجاد نژاد جدید یا بهبود نژادهای موجود در آمیخته اند. آنها در ایجاد بسیاری از نژادهای جدید نقش بسزایی داشته اند شامل اسبهای کوارتر آمریکایی، استانداردبرد و شاید مورگان، نژادی که روی بسیاری از اسبهای آمریکای شمالی تاثیر گذاشته است. سایر آمیختگی ها شامل نژاد آمیزش با نژاد عرب برای ایجاد نژاد آنگلوعرب و آمیزش با نژاد درافت ایرلندی جهت ایجاد نژاد اسب ورزشی ایرلندی می باشد.
منابع:
# Arthur, RM; et al. (2003). "North American Thoroughbred". in Ross MW, Dyson SJ. Diagnosis and Management of Lameness in the Horse. St. Louis, MO: Saunders. pp. p. 872. ISBN 0-7216-8342-8.
# Barakat, Christine (October 2007). "Why Size Matters". Equus 361: 36–42.
# Bongianni, Maurizio (1983). Champion Horses: An Illustrated History of Flat Racing, Steeplechasing and Trotting Races. New York: Bonanza Books. ISBN 0-517-43933-6.
# Bongianni, Maurizio (1987). Simon & Schuster's Guide to Horses and Ponies. New York: Fireside. ISBN 0-671-66068-3.
# Bourke, JM (1994). "Fatalities on racecourses in Victoria: a seven year study". Proceedings of the 10th International Conference of Racing Analysts and Veterinarians.
# Bruce, S.D. (1884). The American Stud Book, Vol. 1, Revised Edition. New York: Sanders D. Bruce.
# Buecker, Thomas R. (2002). Fort Robinson and the American century, 1900-1948. Lincoln: Nebraska State Historical Society. ISBN 0-933307-29-2.
# Cunningham EP, Dooley JJ, Splan RK, Bradley DG. "Microsatellite diversity, pedigree relatedness and the contributions of founder lineages to thoroughbred horses (Abstract)". PubMed. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11736806?dopt=Abstract. Retrieved on 2008-02-17. abstract of Cunningham EP, Dooley JJ, Splan RK, Bradley DG (2001). "Microsatellite diversity, pedigree relatedness and the contributions of founder lineages to thoroughbred horses". Animal Genetics 32 (6): p. 360–364. doi:10.1046/j.1365-2052.2001.00785.x. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11736806?dopt=Abstract.
# Derry, Margaret Elsinor (2006). Horses in Society: A Story of Animal Breeding and Marketing, 1800-1920. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 0-8020-9112-1.
# Equine Research, Inc. (1982). Breeding Management and Foal Development. Grand Prairie, Texas: Equine Research. ISBN 0-935842-04-7.
# Erigero, Patricia. "New Research Sheds Light on Old Pedigrees". Genetic Markers. Thoroughbred Heritage. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/mtdnaintbdamlines.html. Retrieved on 2008-02-17. which cites Hill, E. W. et al. (2002). "History and Integrity of Thoroughbred Dam Lines Revealed in Equine mtDNA Variation" (PDF). Animal Genetics 33 (4): p. 287–294. doi:10.1046/j.1365-2052.2002.00870.x. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/HillAnimalGenetics.pdf. Retrieved on 2008-02-17.
# Erigero, Patricia. "Who's Your Momma II: Some Lines Converge". Genetic Markers. Thoroughbred Heritage. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/mtdnaintbdamlines3.html. Retrieved on 2008-02-17. which cites Hill, E. W. et al. (2002). "History and Integrity of Thoroughbred Dam Lines Revealed in Equine mtDNA Variation" (PDF). Animal Genetics 33 (4): p. 287–294. doi:10.1046/j.1365-2052.2002.00870.x. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/HillAnimalGenetics.pdf. Retrieved on 2008-02-17.
# Erigero, Patricia. "Who's Your Momma III: Some Lines Misplaced". Genetic Markers. Thoroughbred Heritage. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/mtdnaintbdamlines3.html. Retrieved on 2008-02-17. which cites Hill, E. W. et al. (2002). "History and Integrity of Thoroughbred Dam Lines Revealed in Equine mtDNA Variation" (PDF). Animal Genetics 33 (4): p. 287–294. doi:10.1046/j.1365-2052.2002.00870.x. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/HillAnimalGenetics.pdf. Retrieved on 2008-02-17.
# Evans, Warren J; Anthony Borton; L. Dale Van Vleck; Harold Hintz (1990). The Horse (Second ed.). San Francisco: W.H. Freeman. ISBN 0-7167-1811-1.
# Finley, Bill (6 October 2006). "Sadly, No Way to Stop Deaths". New York Daily News.
# Glyn, Richard (1971). The World's Finest Horses and Ponies. London: Harrap. ISBN 0-245-59267-9.
# Grady, Denise (23 May 2006). "State of the Art to Save Barbaro". The New York Times. http://www.nytimes.com/2006/05/23/sports/othersports/23leg.html?pagewanted=1&_r=2. Retrieved on 2008-02-17.
# Hedge, Juliet; Don M. Wagoner (2004). Horse Conformation: Structure, Soundness and Performance. Globe Pequot. ISBN 1-59228-487-6.
# Henry, Marguerite (1967). All About Horses. Random House. ISBN 0-394-80243-8.
# Jones, Caroline (October 1973). "Fox Hunting in America". American Heritage Magazine 24 (6). http://www.americanheritage.com/articles/magazine/ah/1973/6/1973_6_62.shtml. Retrieved on 2008-02-17.
# Kluger, Jeffrey (28 May 2006). "Bred for Speed...Built for Trouble". Time Magazine. http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1198889-1,00.html. Retrieved on 2008-02-17.
# Mackey, VS; et al. (1989). "Stress fractures of the humerus, radius and tibia in horses". Veterinary Radiology 21: 161.
# Merriam-Webster (1989). The Merriam-Webster Dictionary of English Usage. Springfield, MA: Merriam-Webster. ISBN 0-87779-132-5.
# Miller, Robert M., DVM (Fall 2006). "And They Call Us Horse Lovers". Cowboy Magazine. http://www.equine-reproduction.com/articles/Horse-Lovers.shtml. Retrieved on 2008-02-17.
# Milner, Mordaunt (1990). The Godolphin Arabian: The Story of the Matchem Line. London: J. A. Allen. ISBN 0-85131-476-7.
# Montgomery, Edward E. (1971). The Thoroughbred. New York: Arco Publishing. ISBN 0-668-02824-6.
# Morris, Tony (1990). Thoroughbred Stallions. Swidon, Wiltshire: Crowood Press. ISBN 1-85223-331-1.
# Napier, Miles (1977). Blood will tell: Orthodox breeding theories examined. London: J. A. Allen. ISBN 0-85131-254-3.
# Oikawa, M; et al. (1994). "Effect of restructuring of a racetrack on the occurrence of racing injuries in thoroughbred horses". Journal of Equine Veterinary Science 14: 262. doi:10.1016/S0737-0806(06)81951-9.
# Oke, Stacey (July 2008). "Understanding and Preventing Catastrophic Injuries". The Horse.
# Patten, John W. (1960). The Light Horse Breeds: Their Origin, Characteristics, and Principal Uses. New York: Bonanza Books.
# Pedulla, Tom (4 June 2006). "Injury steps up scrutiny on Triple Crown schedule". USA Today. http://www.usatoday.com/sports/horses/triple/2006-06-04-triple-crown-scrutiny_x.htm. Retrieved on 2008-02-17.
# Phifer, Kate Gilbert (1978). Track Talk: An Introduction to Thoroughbred Racing. Washington, D.C.: Robert B. Luce Co.. ISBN 0-88331-098-8.
# Pickrell, John (September 2005). "95% of thoroughbreds linked to one superstud". NewScientist.com news service. New Scientist. http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn7941. Retrieved on 2008-02-17.
# Robertson, William P. (1964). The History of Thoroughbred Racing in America. New York: Bonanza Books.
# Rosenblatt, Richard (2007-04-23). "Barbaro's Legacy: Better Life for Horses". Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/23/AR2007042301231.html. Retrieved on 2008-02-17.
# Walker, Childs and Bill Ordine (30 January 2007). "Barbaro's injury highlighted problems, medical advances". Baltimore Sun. http://www.baltimoresun.com/sports/bal-te.sp.racing30jan30,0,3354975.story. Retrieved on 2008-02-17.
# Wall, John F. (1949). Famous Running Horses: Their Forebears and Descendants (Reprint edition from Kessinger Publishing (2007) ed.). Washington, DC: Infantry Journal Press. ISBN 1-4325-9386-2.
# Willett, Peter (1982). The Classic Racehorse. Lexington, KY: University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-1477-2.
# Willett, Peter (1970). The Thoroughbred. New York: G. P. Putnam's Sons. ISBN 0-297-00225-2.
# Barakat, Christine (October 2007). "Why Size Matters". Equus 361: 36–42.
# Bongianni, Maurizio (1983). Champion Horses: An Illustrated History of Flat Racing, Steeplechasing and Trotting Races. New York: Bonanza Books. ISBN 0-517-43933-6.
# Bongianni, Maurizio (1987). Simon & Schuster's Guide to Horses and Ponies. New York: Fireside. ISBN 0-671-66068-3.
# Bourke, JM (1994). "Fatalities on racecourses in Victoria: a seven year study". Proceedings of the 10th International Conference of Racing Analysts and Veterinarians.
# Bruce, S.D. (1884). The American Stud Book, Vol. 1, Revised Edition. New York: Sanders D. Bruce.
# Buecker, Thomas R. (2002). Fort Robinson and the American century, 1900-1948. Lincoln: Nebraska State Historical Society. ISBN 0-933307-29-2.
# Cunningham EP, Dooley JJ, Splan RK, Bradley DG. "Microsatellite diversity, pedigree relatedness and the contributions of founder lineages to thoroughbred horses (Abstract)". PubMed. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11736806?dopt=Abstract. Retrieved on 2008-02-17. abstract of Cunningham EP, Dooley JJ, Splan RK, Bradley DG (2001). "Microsatellite diversity, pedigree relatedness and the contributions of founder lineages to thoroughbred horses". Animal Genetics 32 (6): p. 360–364. doi:10.1046/j.1365-2052.2001.00785.x. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11736806?dopt=Abstract.
# Derry, Margaret Elsinor (2006). Horses in Society: A Story of Animal Breeding and Marketing, 1800-1920. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 0-8020-9112-1.
# Equine Research, Inc. (1982). Breeding Management and Foal Development. Grand Prairie, Texas: Equine Research. ISBN 0-935842-04-7.
# Erigero, Patricia. "New Research Sheds Light on Old Pedigrees". Genetic Markers. Thoroughbred Heritage. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/mtdnaintbdamlines.html. Retrieved on 2008-02-17. which cites Hill, E. W. et al. (2002). "History and Integrity of Thoroughbred Dam Lines Revealed in Equine mtDNA Variation" (PDF). Animal Genetics 33 (4): p. 287–294. doi:10.1046/j.1365-2052.2002.00870.x. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/HillAnimalGenetics.pdf. Retrieved on 2008-02-17.
# Erigero, Patricia. "Who's Your Momma II: Some Lines Converge". Genetic Markers. Thoroughbred Heritage. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/mtdnaintbdamlines3.html. Retrieved on 2008-02-17. which cites Hill, E. W. et al. (2002). "History and Integrity of Thoroughbred Dam Lines Revealed in Equine mtDNA Variation" (PDF). Animal Genetics 33 (4): p. 287–294. doi:10.1046/j.1365-2052.2002.00870.x. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/HillAnimalGenetics.pdf. Retrieved on 2008-02-17.
# Erigero, Patricia. "Who's Your Momma III: Some Lines Misplaced". Genetic Markers. Thoroughbred Heritage. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/mtdnaintbdamlines3.html. Retrieved on 2008-02-17. which cites Hill, E. W. et al. (2002). "History and Integrity of Thoroughbred Dam Lines Revealed in Equine mtDNA Variation" (PDF). Animal Genetics 33 (4): p. 287–294. doi:10.1046/j.1365-2052.2002.00870.x. http://www.tbheritage.com/GeneticMarkers/HillAnimalGenetics.pdf. Retrieved on 2008-02-17.
# Evans, Warren J; Anthony Borton; L. Dale Van Vleck; Harold Hintz (1990). The Horse (Second ed.). San Francisco: W.H. Freeman. ISBN 0-7167-1811-1.
# Finley, Bill (6 October 2006). "Sadly, No Way to Stop Deaths". New York Daily News.
# Glyn, Richard (1971). The World's Finest Horses and Ponies. London: Harrap. ISBN 0-245-59267-9.
# Grady, Denise (23 May 2006). "State of the Art to Save Barbaro". The New York Times. http://www.nytimes.com/2006/05/23/sports/othersports/23leg.html?pagewanted=1&_r=2. Retrieved on 2008-02-17.
# Hedge, Juliet; Don M. Wagoner (2004). Horse Conformation: Structure, Soundness and Performance. Globe Pequot. ISBN 1-59228-487-6.
# Henry, Marguerite (1967). All About Horses. Random House. ISBN 0-394-80243-8.
# Jones, Caroline (October 1973). "Fox Hunting in America". American Heritage Magazine 24 (6). http://www.americanheritage.com/articles/magazine/ah/1973/6/1973_6_62.shtml. Retrieved on 2008-02-17.
# Kluger, Jeffrey (28 May 2006). "Bred for Speed...Built for Trouble". Time Magazine. http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1198889-1,00.html. Retrieved on 2008-02-17.
# Mackey, VS; et al. (1989). "Stress fractures of the humerus, radius and tibia in horses". Veterinary Radiology 21: 161.
# Merriam-Webster (1989). The Merriam-Webster Dictionary of English Usage. Springfield, MA: Merriam-Webster. ISBN 0-87779-132-5.
# Miller, Robert M., DVM (Fall 2006). "And They Call Us Horse Lovers". Cowboy Magazine. http://www.equine-reproduction.com/articles/Horse-Lovers.shtml. Retrieved on 2008-02-17.
# Milner, Mordaunt (1990). The Godolphin Arabian: The Story of the Matchem Line. London: J. A. Allen. ISBN 0-85131-476-7.
# Montgomery, Edward E. (1971). The Thoroughbred. New York: Arco Publishing. ISBN 0-668-02824-6.
# Morris, Tony (1990). Thoroughbred Stallions. Swidon, Wiltshire: Crowood Press. ISBN 1-85223-331-1.
# Napier, Miles (1977). Blood will tell: Orthodox breeding theories examined. London: J. A. Allen. ISBN 0-85131-254-3.
# Oikawa, M; et al. (1994). "Effect of restructuring of a racetrack on the occurrence of racing injuries in thoroughbred horses". Journal of Equine Veterinary Science 14: 262. doi:10.1016/S0737-0806(06)81951-9.
# Oke, Stacey (July 2008). "Understanding and Preventing Catastrophic Injuries". The Horse.
# Patten, John W. (1960). The Light Horse Breeds: Their Origin, Characteristics, and Principal Uses. New York: Bonanza Books.
# Pedulla, Tom (4 June 2006). "Injury steps up scrutiny on Triple Crown schedule". USA Today. http://www.usatoday.com/sports/horses/triple/2006-06-04-triple-crown-scrutiny_x.htm. Retrieved on 2008-02-17.
# Phifer, Kate Gilbert (1978). Track Talk: An Introduction to Thoroughbred Racing. Washington, D.C.: Robert B. Luce Co.. ISBN 0-88331-098-8.
# Pickrell, John (September 2005). "95% of thoroughbreds linked to one superstud". NewScientist.com news service. New Scientist. http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn7941. Retrieved on 2008-02-17.
# Robertson, William P. (1964). The History of Thoroughbred Racing in America. New York: Bonanza Books.
# Rosenblatt, Richard (2007-04-23). "Barbaro's Legacy: Better Life for Horses". Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/23/AR2007042301231.html. Retrieved on 2008-02-17.
# Walker, Childs and Bill Ordine (30 January 2007). "Barbaro's injury highlighted problems, medical advances". Baltimore Sun. http://www.baltimoresun.com/sports/bal-te.sp.racing30jan30,0,3354975.story. Retrieved on 2008-02-17.
# Wall, John F. (1949). Famous Running Horses: Their Forebears and Descendants (Reprint edition from Kessinger Publishing (2007) ed.). Washington, DC: Infantry Journal Press. ISBN 1-4325-9386-2.
# Willett, Peter (1982). The Classic Racehorse. Lexington, KY: University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-1477-2.
# Willett, Peter (1970). The Thoroughbred. New York: G. P. Putnam's Sons. ISBN 0-297-00225-2.
