shaghayegh
New member
باشگاه سیاهپوش:
این مجموعه با مساحتی نزدیک به 1 هکتار در واقع دارای 2 باشگاه می باشد که کنار هم هستند ولی به صورت مجزا اداره می شوند.باشگاه اول به نام باشگاه ثقفی که با مدیریت برادر زاده ی آقای سیاهپوش اداره می شود و دارای مانژ،مربیان و کارگران جداگانه می باشد که دارای 1 مانژ بزرگ و 1 مانژ برقی و 2 اصطبل می باشد که بنده اطلاعات زیادی راجع به این قسمت ندارم و اما قسمت دوم که همان باشگاه سیاهپوش است که دارای 3 مانژ تمرین و 1 مانژ بیضی و 2 مانژ گرد برای لنژ کردن اسب ها است.این قسمت دارای 6 اصطبل می باشد که هر اصطبل تقریبا گنجایش 20 اسب را داراست و هزینه ی پانسیون اسب ها ماهی 300 هزار تومان می باشد.
محل جغرافیایی:
جاده لشگرک،لواسان،جاده کمربندی لواسان،چناربن3 (از شروع جاده لواسان تا باشگاه تقریبا20 دقیقه راه است)
امکانات و تجهیزات:
همه ی مانژها و لوازم در حد معمولی و خوب هستند
شکل رفتاری پرسنل:
به نظر بنده رفتار پرسنل با سوارکاران و مربیان مناسب بوده،فقط اینکه چون رفتار مربیان و مدیریت با کارگران دوستانه است به نظرم کار کارگرها مقداری با تاخیر است.
مهارت و تخصص مربیان در امر آموزش:
این باشگاه دارای 4 مربی است:
1-آقای جهانگیر شایگان
2- آقای آرش غلامی
3- آقای کیارش
4- آقای محمد گرایلی
در مورد مهارت و پیشینه ی آقای گرایلی و غلامی که در مباحث دیگر صحبت شده و در مورد آقای کیارش و شایگان اطلاعات دقیقی ندارم،در این حد که کار آنها را به صورت گذرا دیدم و به نظرم خوب بوده.
شکل رفتاری مربیان:
اکثر مربیان دلسوز شاگردان و سوارکاران بوده و همگی به نظر من در کردار مودب و در برخورد با شاگردان صبور بوده،جز یکی از مربیان که هنگام آموزش یک مقدار شدت عمل به خرج می دهند و آن هم به خاطر این است که عقیده دارند کار جدی و حساس است.
کیفیت اسب های آموزشی:
اسب ها برای کار های معمول مناسب هستند ولی برای پرش و درساژ(در حد حرفه ای) زیاد مناسب نیستند مگر اینکه مربی احساس کند که سوارکار به مرحله ای رسیده که مهارت و تجربه ای که برای یک اسب بهتر و خاص را پیدا کرده و اسب را از تعادلی که باید خارج نمی کند،در اینصورت از اسب های خودشان در اختیار سوارکاران می گذارند.
محاسن و معایب:
از دید شخص بنده محاسنی که برای محیط باشگاه می توان در نظر گرفت فضای سرسبز و زیبا و آب و هوای خوب آنجاست و دیگر اینکه فضایی کاملا دوستانه و صمیمی در آنجا حکم فرماست.
و از معایب آنجا می توان به نداشتن مانژ سرپوشیده اشاره کرد ولی در عین حال در روزهای سرد و بارندگی و در طول زمستان افراد از مانژ بیضی استفاده می کنند.و مسیر رفت و آمد هم برای خیلی ها مشکل به نظر می آید.
در حال حاضر 1-2 عکس بیشتر از باشگاه ندارم ایشالله در اولین فرصت میذارم
این مجموعه با مساحتی نزدیک به 1 هکتار در واقع دارای 2 باشگاه می باشد که کنار هم هستند ولی به صورت مجزا اداره می شوند.باشگاه اول به نام باشگاه ثقفی که با مدیریت برادر زاده ی آقای سیاهپوش اداره می شود و دارای مانژ،مربیان و کارگران جداگانه می باشد که دارای 1 مانژ بزرگ و 1 مانژ برقی و 2 اصطبل می باشد که بنده اطلاعات زیادی راجع به این قسمت ندارم و اما قسمت دوم که همان باشگاه سیاهپوش است که دارای 3 مانژ تمرین و 1 مانژ بیضی و 2 مانژ گرد برای لنژ کردن اسب ها است.این قسمت دارای 6 اصطبل می باشد که هر اصطبل تقریبا گنجایش 20 اسب را داراست و هزینه ی پانسیون اسب ها ماهی 300 هزار تومان می باشد.
محل جغرافیایی:
جاده لشگرک،لواسان،جاده کمربندی لواسان،چناربن3 (از شروع جاده لواسان تا باشگاه تقریبا20 دقیقه راه است)
امکانات و تجهیزات:
همه ی مانژها و لوازم در حد معمولی و خوب هستند
شکل رفتاری پرسنل:
به نظر بنده رفتار پرسنل با سوارکاران و مربیان مناسب بوده،فقط اینکه چون رفتار مربیان و مدیریت با کارگران دوستانه است به نظرم کار کارگرها مقداری با تاخیر است.
مهارت و تخصص مربیان در امر آموزش:
این باشگاه دارای 4 مربی است:
1-آقای جهانگیر شایگان
2- آقای آرش غلامی
3- آقای کیارش
4- آقای محمد گرایلی
در مورد مهارت و پیشینه ی آقای گرایلی و غلامی که در مباحث دیگر صحبت شده و در مورد آقای کیارش و شایگان اطلاعات دقیقی ندارم،در این حد که کار آنها را به صورت گذرا دیدم و به نظرم خوب بوده.
شکل رفتاری مربیان:
اکثر مربیان دلسوز شاگردان و سوارکاران بوده و همگی به نظر من در کردار مودب و در برخورد با شاگردان صبور بوده،جز یکی از مربیان که هنگام آموزش یک مقدار شدت عمل به خرج می دهند و آن هم به خاطر این است که عقیده دارند کار جدی و حساس است.
کیفیت اسب های آموزشی:
اسب ها برای کار های معمول مناسب هستند ولی برای پرش و درساژ(در حد حرفه ای) زیاد مناسب نیستند مگر اینکه مربی احساس کند که سوارکار به مرحله ای رسیده که مهارت و تجربه ای که برای یک اسب بهتر و خاص را پیدا کرده و اسب را از تعادلی که باید خارج نمی کند،در اینصورت از اسب های خودشان در اختیار سوارکاران می گذارند.
محاسن و معایب:
از دید شخص بنده محاسنی که برای محیط باشگاه می توان در نظر گرفت فضای سرسبز و زیبا و آب و هوای خوب آنجاست و دیگر اینکه فضایی کاملا دوستانه و صمیمی در آنجا حکم فرماست.
و از معایب آنجا می توان به نداشتن مانژ سرپوشیده اشاره کرد ولی در عین حال در روزهای سرد و بارندگی و در طول زمستان افراد از مانژ بیضی استفاده می کنند.و مسیر رفت و آمد هم برای خیلی ها مشکل به نظر می آید.
در حال حاضر 1-2 عکس بیشتر از باشگاه ندارم ایشالله در اولین فرصت میذارم
