اسبهای پایه دره شوری An Ancient Breed Of Horse

[sonia]

آلبوم : پرورش و نگهداری

Dareshouri horse in the old days


مهرگرد _ ییلاق اسبها

 

[sonia]

آلبوم : پرورش و نگهداری

هر چند اسب ها می توانند در صورت عادت پذیری از دمای 15- تا 30+ درجه سانتیگراد را تحمل کنند، اما معمولا در صورت کاهش دما به زیر 5- درجه سانتیگراد لازم است تا محیط نگهداری آنها گرم شود.رطوبت نسبی 50 تا 80 درصد برای اسب مناسب است، درصد رطوبت بیش از این مقدار تنفس دام را با مشکل مواجه می کند.برای درک بهتر این حس خوب است بدانید رطوبت نسبی مطلوب برای بدن انسان در زمستان 40 تا 50 درصد می باشد.

 

[sonia]

آلبوم : تاریخ اسب ایران

کهن ترین سندی که در مورد تربیت اسب در جهان موجود است متعلق است به ۱۳۴۵ قبل از میلاد است که توسط “کیکولی” در سرزمین هیتی ها در شمال غرب ایران امروز نوشته شده و شامل سه بخش بدنسازی، آمادگی روانی و تربیت جنگی است.
این برنامه که در چهار لوحه گلی بزرگ به خط میخی ایلامی نوشته شده حدود هفت ماه به درازا می کشد و تا به امروز یکی از کاملترین برنامه های تربیت اسب در جهان به شمار می رود،
هرچند برای اسبان و سوارکاران امروزی بسیار سنگین است.

ثبت شناسنامه دامها، در جهان متمدن امروزی فقط حدد 300 سال است که اهمیت پیدا کرده در صورتیکه ثبت انساب اسب در ایران پیشینه ای بالغ بر هفت هزار سال دارد.​

http://www.facebook.com/pages/اســب-...73114759474033

 

[sonia]

آلبوم : تاریخ اسب ایران

سرزمین پهناور ایران مهد پرورش اسب و مبدأ نژادهای گوناگون اسب می باشد. به گواه تاریخ "اسب بومی ایران" جد تمام اسبان خوب امروز است.


اهلی کردن اسب،

پرورش و تربیت اسب،

ساخت زین ها و افسارهای گوناگون،

تأسیس سواره نظام و ابداع فنون جنگی سواره،

ساخت ارابه های جنگی،

اصلاح سم و نعل بندی،

ابداع ورزش های مختلف سوارکاری،

ابداع روشهای علمی و عملی دامپزشکی،

تأسیس چاپارخانه ها و پلیس سواره نظام شهر و بیابان، مدیریت اسبداری و ... همگی اولین بار در دنیا توسط پدران ما ایرانیان انجام گرفته است.

 

[sonia]

آلبوم : تاریخ اسب ایران

از ثروت های ایران که متاسفانه هنوز به طور کامل شناسایی و کشف نشده میتوان تیپ های گوناگون از اسبهایی اصیل با پیشینه ای کهن را نام برد.

اگرچه تا به امروز اکثر این تیپها با یک نام عمومی و فراگیر اسبهای فلات ایران، یا اسبهای بومی ایران شناخته شده اند.

اما قرار دادن تیپ های مختلف در گروه یک نژاد نه تنها به از بین رفتن تدریجی اصل آن نژاد می انجامد بلکه فرصت شناسایی ذخایر ژنتیکی غنی ایران را از ما میگیرد.

اگر تیپ های مختلف نژادی هر منطقه شناسایی و ثبت نشوند، کشش های بی برنامه پس از چند دهه موجب افزایش شباهت همه ی تیپ ها به هم و از دست رفتن تنوع نژادی در کشور می شود....


اگر معرفی اسبهایی با تیپ های مختلف به اسم یک نژاد برای فروش بهتر ادامه پیدا کند و تفکر اسب دارها اصلاح نشود روز به روز، رشد صتعت اسبداری برای ما و نسل فردا سخت تر خواهد شد....


لزوما اسبهای بومی یک منطقه متعلق به نژادهای شناخته شده ی امروزی در کشور نیست! و میتوانند خود نامدار نژادی جدید با استانداردهای خاص خود باشند....

 

[sonia]

آلبوم : تاریخ زنده نزدیک به 50 سال ورزش سوارکاری در ایران

در این آلبوم از پیج خلاصه ای از "تاریخ زنده نزدیک به 50 سال ورزش سوارکاری در ایران" نوشته ی جناب آقای مهرداد ( محمد ) شیدفر درباره ی اسب دره شوری ارائه می شود.


قسمت اول :


"در فارس اسبی زندگی میکرد که تا همین اواخر یعنی حدود سال 1350 هم هنوز نمونه های خوبی در میانه ی ایل دره شوری که این اسب هم، نام نژادش را از ایل می گرفت، وجود داشت.

این اسب از نظر زیبایی اگر از اسب عرب گوی سبقت را نربوده بود، حداقل همتای او به شمار می رفت با این فرق که سر و دمش را از اسب عرب بالاتر می آورد، قدی متوسط داشته و در انواع رنگ های متنوع به جز سمند دیده شده است.

بعضی از آنها دم افراشته شان را کمی کج میگرفتند.

این اسب با صورتی استخوانی و سری کوچک با چشمانی درشت بسیار زیبا می نمود، در عین حال بسیار مقاوم و کم خوراک و خویی آرام داشت."


قسمت دوم :

لیکن در این نژاد هم مثل اسب عرب تنها ناهمانگی شان با یکدیگر در میزان گرمی خونشان بود.

چنان که در اوایل نوجوانی اسبی کرنگ از این نژاد را دیده ام که انقدر پرخون و حرارتی بود که اولا به محض این که زین بر روی او گذاشته میشد، از همان داخل اصطبل شروع به عرق کردن می نمود و برای سوار شدن بر او باید 2 نفر جلوی او را می گرفتند و سوارکار به سرعت روی او می نشست و این اسب هیچ گاه تن به کنترل شدن در چوگان را به هیچ کسی نداد و اتفاقا درست در همان زمان اسبی به نام نیلوفر را با همان داغ که اسب اولی هم داشت را بیاد می آورم که مختص آموزش سوارکاری به نوآموزان بود.


در اینجا باید بگویم که در کتاب نژادهای دنیا که حدود 50 تا 60 سال پیش به چاپ رسید، نمایندگی اسب ایرانی را یک اسب داغ 2 دره شوری به نام طلا، متعلق به مهندس صادق به عهده داشت و عکس او به عنوان سمبل اسب ایرانی در آن کتاب به چاپ رسیده بود.


در دیداری که در سال 1352 با یکی از خوانین دره شوری داشتم و درباره آن ذیلا به اختصار سخن خواهم گفت ایشان گفتند که من از پدرم و پدرم از پدرش و الی آخر شنیده ام از زمانی که ایل دره شوری حیاتش را آغاز کرده، این اسب به همین مشخصات در ایل وجود داشته است.



ادامه دارد.....

 

[sonia]

آلبوم : تاریخ زنده نزدیک به 50 سال ورزش سوارکاری در ایران

قسمت سوم :

ناگفته نماند که دو ایل بختیاری و دره شوری، خوانینی داشته اند که همواره در رژیم گذشته مناصبی را چه در مجلس و چه در دولت احراز می نمودند و شاید همین موضوع باعث آن گردید که خان های دره شوری اسب های تولیدی خود را با داغ کردن مشخص نمایند که در بین دره شوری ها داغ 2 معروف ترین داغ آنها بود.

سال 1352 میهمان پسر فرمانده ژاندارمری منطقه ی فارس بودم و او هم، انس و الفتی با اسب داشت، با دعوت قبلی به داخل ایل رفتم و مهمان یکی از خان های معروف دره شوری (امیر امان الله خان) شدیم.

اولین چیزی که نظر مرا جلب کرد این بود که عکس چیزهایی که شنیده بودم که مثلا خان داخل قلعه زندگی می کند ابدا حقیقت نداشت و اگر هم داشت مربوط به سال های پیشین بوده و ایشان از ما در داخل چادرش که البته به زیبایی آراسته شده و خیلی هم تمیز بود پذیرایی کردند.

پر واضح است در یکی دو ساعتی که به ناهار مانده بود، تمامی صحبت ها حول محور اسب دور می زد و ایشان با نشان دادن آلبوم خانوادگی شان و اجداد پدری، عکس هایی را به ما نشان دادند که هوش از سر هر اسب بازی می برد و من در تلاطم که هرچه زودتر ناهار بخوریم و به دیدن اسب های خان برویم...


قسمت چهارم :

وقتی که به اصطبل رسیدیم، چیزی که دیدم برایم باور کردنی نبود، تعداد 6 راس مادیان که به جز یکی از آنها، 5 تای دیگر کره داشتند و تنها سیلمی که پدر کره ها بود، اسبی در نهایت زیبایی و در سن 18 سالگی که درضمن اسب سواری خان هم بود.
در جواب سوال من که چطور در نزد شما که یکی از رؤسای ایل هستید چنین وضعی وجود دارد،

گفتند پسرم دیگر از دره شوری ها واسبهایشان فقط نامی مانده است و اگر امروز من حتی توانسته ام همین تعداد مادیان و کره را داشته باشم، باید از جاهای دیگر زندگی ام کم بگذارم تا بتوانم از آنها نگهداری کنم،

چرا که پس از انقلاب سفید دیگر فقط اسمأ خان هستیم و شدیدا از بابت مالی در فشار قرار گرفته ایم و از طرفی چون معروفیت خوانین دره شوری در بخشیدن اسب می باشد و نه در فروش آنها، لذا بار سنگینی را بر دوش داریم،

ادامه دارد .....

 

[sonia]

آلبوم : تاریخ زنده نزدیک به 50 سال ورزش سوارکاری در ایران

قسمت پنجم :

"ای وای بر کسانی که گذاشتند اسبی که به عنوان اسطوره ی اسب ایرانی در کتاب نژادهای دنیا به ثبت رسیده، به همین راحتی از بین برود.


و آنها زمانی که اضمحلال این اسب را به عینه می دیدند، به جای آنکه بودجه ی بهبود نژاد و پرورش اسب ایرانی را با خریدن ته مانده ی مادیان های اصیل دره شوری و چند سیلمی درجه یک در آن زمان صرف نمایند و شروع به تجدید و تعدد این اسب منحصر به فرد نمایند و اصولا مرکز و جایگاهی خاص برای آنها بسازند،

در جلوی چشم علاقه مندان این نوع اسب ها، بودجه ی انجمن را صرف خرید اسب های اخته و مادیان های نازا، البته نو به نو و جدید و جدیدتر از کشورهای ایرلند، آلمان، هلند و غیره می نمودند

تا اصطبل شاهنشاهی در این بازی چشم و همچشمی از مراکز خصوصی که با پول خودشان اسب پرش وارد میکردند، عقب نماند .

و اگر سرنوشت اسبی که در دنیا نام ایران زمین را مطرح میکرد ( دره شوری)، آنچنان شد، پس دیگر تکلیف دیگر اسبان استان فارس مانند عرب شیرازی و عرب باصری هم کاملا روشن می شود، یعنی محکوم به فنا."


(نکته ی قابل تاملی که از قسمت پنجم مقاله به آن اشاره میکنیم این است که در فارس به غیر از اسبهای طایفه ی دره شوری 2 گونه ی نسبتا معروف دیگر: عرب شیرازی و عرب باصری هم وجود داشته که جناب شیدفر اشاره میکنند.

در فارس گونه های مختلفی از اسب متعلق به طوایف مختلف وجود داشته
تمایز قائل شدن بین گونه های مختلف اهمیت بسیار دارد،

اگرچه این گونه ها و اسبهای بومی فارس یا عشایر در برخی ویژگی ها شبیه به نژاد دره شوری هستند،

حال که جمعیت خالص نژاد دره شوری کاهش یافته برای حفظ میراث باقی مانده باید این حساسیت را به خرج داد ،
و هر اسبی شبیه به این نژاد را خالص از این نژاد معرفی نکرد.)

 

[علیرضا نوروزی]

با تشکر از شما بابت مطالب ارزنده لطفا پیگیر ادامه مطالب باشید

 

[sonia]

آلبوم : تاریخ زنده نزدیک به 50 سال ورزش سوارکاری در ایران

قسمت هفتم :

"البته در آن شرایط و در همان زمان بودند کسانی که به واسطه علاقه به اسب دره شوری و از طرفی امکانات مالی شان سعی در نگهداری این اسبها می کردند،

که اغلب شان در استان اصفهان زندگی می نمودند.
مثل آقای هلاکو کاشفی، آقای مصطفی کازرونی، آقای هراتی و شازده غلامعلی میرزا که اغلب شان به جز دره شوری، اسب کرد هم داشتند،
ولی چون کارشناس کشش مادیان و اسب در دستگاهشان وجود نداشت، بسیار اتفاق می افتاد که از روی هوس و این که برایشان جالب بود ببینند نتیجه ی کشیدن مادیان دره شوری با اسب کرد یا بالعکس آن چه جوابی می دهد، اقدام به این کار می نمودند.

اما متاسفانه آنها هم که حداقل کاری انجام می دادند، پس از انقلاب اسب ها را رها کرده و هر کدام به گوشه ای از دنیا رفتند و اسب هایشان هم در حراج های گوناگون از دست رفتند.
البته امروزه فی المثل کاشفی مجددا سال هاست که به وطن برگشته است و بار دیگر سعی در احیای اسب دره شوری نموده، اما دیگر از آن سیلمی و مادیان های درجه یک خبری نیست و تولیدات به درجه 3 تنزل کرده اند.

از طرفی عده ی دیگری علاقه مند که پس از انقلاب و بیشتر در دهه ی دوم و سوم آن تازه شروع به جمع آوری ته مانده ی این اسبها و تولیدات جدید نمودند، اول به دلیل تازه کاری خودشان و بعد هم که اصل نژاد را نمی شناختند، به موفقیت چندانی دست نیافتند."

......

 

[علیرضا نوروزی]

.اوایل انقلاب پدر اینجانب نریان کرنگ بنام اهو متعلق به اقای هراتی که به حراج رفته بود را خریداری نمود این اسب که مخصوص شکار اقای هراتی بود.بسیار زیبا .وبه هیچ عنوان از صدای اسلحه نمیترسید . با تشکر

 

[sonia]

دوستان عزیز ببخشید قسمت ششم رو ندیدم جا انداختم ترتیبش به هم خورد



قسمت ششم :

چیزی که راجع به این دو نوع اسب که به نام ایل هایشان نامگذاری شده اند، باید بگویم که خوشبختانه من هر دوتای آنها را دیده ام و حتی با اسب عرب شیرازی که متعلق به سپهبد حسین جهانبانی بود، حدود 2 سالی چوگان بازی کرده ام،
اگرچه اینها ابدا زیبایی اسب های دره شوری را نداشتند، اما از جسارت و سرعت عجیبی برخوردار بودند و بسیار هم مستحکم و راضی به خوراکی اندک بوده اند.

البته با خبرم که هنوز هم در 2 ایل یاد شده، یعنی عرب شیرازی و عرب باصری، نمونه های تضعیف شده این اسبان وجود دارند که به واسطه ی عدم تغذیه خوب و ندادن جو به آنها، دیگر نقش قاطر را در ییلاق و قشلاق بر عهده گرفته اند و از لحاظ قد هم بسیار کوتاه تر شده اند.

.......

 

[sonia]

تاریخ زنده نزدیک به 50 سال ورزش سوارکاری در ایران

قسمت هشتم :

"می خواهم واقعیتی را که انجمن بهبود نژاد و پرورش اسب ایرانی در مورد این نژاد ایرانی مرتکب شد و من به نوعی شاهد آن بوده و خودم هم در آن دخیل گردیدم را به عرض شما خوانندگان برسانم
و خود شما را قاضی کنم که در کدام مملکت جز ایران ممکن بود که چنین عملی به انجام رسد،

جریان این طور بود که در سال 1352 یک سلیمی داغ 2 به عنوان تحفه از طرف تمامی سران ایل دره شوری به فرح پهلوی تقدیم شد
که اسبی بود به رنگ کهر سیر به غایت زیبا با سری بسیار ظریف و کوچک و قدی نسبتا بلند که حقا و شاید جز دو یا سه تا اصیل ترین اسب های دره شوری در آن زمان بود
و چون من به جهت تماس با دوست شیرازیم از جریان مطلع شده بودم،
از طریق نزدیکانم در اصطبل شاهنشاهی شنیدم که پس از امتحان های بسیار از اسب که بی خطر بودن سواری با او را تضمین می کرد، برای اولین بار فرح پهلوی بر آن سوار شد، ولی به سبب ضعف او در سواری، نتوانست اسب را کنترل کند و سریعا پیاده گردید."

 

[sonia]

عکس قسمت هشتم

 

[sonia]

قسمت نهم :

"در اینجاست که می خواهم از شما دوستان خواننده در قضاوت کمک بگیرم، در هر کشوری اگر این اتفاق می افتاد، مسئولین با دانایی بر اینکه این اسب درجه یک که نژادش در حال نابودی است،
ولی برای ملکه کشور مناسب نیست و با توجه به این که ده ها اسب دیگر در اختیار دارند که فرح با آنها سواری می کند، فورا به هر قیمت که شده چندین مادیان اصیل باقیمانده در استان فارس را خریداری کرده و شروع به کشش این اسب با مادیان ها می نمودند
تا شاید در آخرین فرصت های باقیمانده برای این اسبان اصیل احیایی صورت گیرد و بر تعداد آنها افزوده شود.

یا حتی اگر فرح پهلوی اصرار میکرد که اگر به قیمت اخته کردن اسب هم که شده، من می خواهم با او سواری کنم، حداقل پیش از اخته کردن اسب چندین مادیان خالص را با او کشیده و پر می کردند و سپس دست به این اقدام بی شرمانه میزدند."



قسمت دهم :

اما طبق معمول باز هم بی اهمیت شمردن اسب ایرانی از طرف انجمنی که نام بهبود نژاد و تولید و پرورش اسب ایرانی را یدک می کشید، اقدامی عجیب و غریب نبود
و خلاصه اسب را اخته کردند و نشان به آن نشان که طبق اخباری که از اصطبل شاهنشاهی به من می رسید، فرح یک بار دیگر هم پس از اخته کردن بر آن اسب نشست
و یک بار دیگر هم به این نتیجه رسید که نمی تواند با این اسب سواری کند و این یعنی پایان کار یک اسب، وقتی ارباب او را نمی خواهد.

دیر زمانی طول نکشید که اسب از اصطبل دربار به دلال های خیابان قزوین فروخته شد و سر از کاروانسرای مرحوم مشهدی عبدالله درآورد
و من هم به محض این که خبر را شنیدم، سریعا به کاروانسرا رفته و اسب را به مبلغ 1000 تومان برای یکی از اقوامم خریدم و او هم پس از خرید یک اسب دیگر، هر دوی آنها را به منطقه کلاردشت که محل کارش بود، حمل کرد.


......

 

[sonia]

قسمت یازدهم :

و دیر زمانی هم نگذشت که در سال 1354، ایشان به من تلفن کرد و گفت که نمیتواند با اسب کنار بیاید و لذا نگهداریش امکان ناپذیر شده و از من خواست تا او را برایش بفروشم،
بلافاصله به او گفتم که خریدارش آماده است و او که تعجب کرده بود، گفت کی به این سرعت مشتری اش شده؟
که فرصت ادامه ی حرف را به او ندادم و گفتم خودم اسب را برای چوگان بازی می خواهم و او هم لطف کرده و در همان پای تلفن او را به من بخشید.

دو روز بعد اسب در تهران و اصطبل فدراسیون چوگان بود و من هم سریعا او را به کار کشیدم و شروع به ساختن بدنش نمودم،
بعد از 3 ماه دیگر کمتر کسی او را می شناخت و در بهار 1354 اسب چنان آب و رنگی پیدا کرده بود که حتی از جاهای دور برای دیدنش می آمدند و داوطلب خرید او میشدند که جواب من منفی بود.


قسمت دوازدهم :

از طرفی چون بدنش عضلانی و سوقانی شده بود، با آن سر کوچکش بیشتر از اسب، شبیه آهوان صحرا خود را نشان میداد و به این طریق شد که من هم نام او را (( خوشرو )) گذاشتم.
خوشرو حدود 7 ماه پس از شروع تربیتش در میدان چوگان بازی روز بهروز هم پیشرفت میکرد و حالا که فکرش را می کنم،
او یکی از سریع ترین اسبهایی بود که در طول سالها که چوگان بازی می کردم، در اختیار داشتم و اگر به لطف انجمن سلطنتی او را اخته نکرده بودند،
شاید حالا هم نوه و نتیجه هایش در میادین مختلف جرات، سرعت و حرف شنوی جدشان را به رخ اسب های دوخون امروزی می کشیدند.

پایان خلاصه ای از مقاله ی جناب شیدفر
چاپ "دنیای اسب" فصلنامه تخصصی سوارکاری _ زمستان 1388

 

[sonia]

آلبوم : تاریخچه ی نژاد دره شوری

متاسفانه بعضی از افراد کم اطلاع و تازه وارد به دلیلی نامعلوم!! سعی دارند تاریخچه ی پیدایش نژاد دره شوری را محدود به 100 سال گذشته کنند
و این نژاد را ترکیبی از اسبهای شیخ خزعل با اسبهای فارس معرفی کنند! و یا داستان های بی اساس و نامعتبر متعددی برای این نژاد سر هم میکنند.

شاید هدف این افراد از این داستان سرایی های رنگارنگ، در وبلاگ ها و سایتهای گوناگون این است که مدعی شوند اساس اسبهای دره شوری اسبهای عرب یا اسبهای بختیاری است!

چندی پیش یک وبلاگ در همین خصوص به دوستداران حمایت ! از این نژاد معرفی شد که پس از بیان تاریخچه ای دروغین نام منبع کتاب سیاه چادرها را ذکر کرده بود.

لازم است ذکر کنیم خط به خط این کتاب به هیچ عنوان مطلبی راجع به به وجود آمدن اسبهای دره شوری از اسبهای شیخ خزعل ننوشته،

و نه تنها این کتاب بلکه هیچ منبع معتبر دیگری که از روی تحقیق از این نژاد نوشته باشد مطلبی چنین عنوان نکرده.

متاسفیم که با وقاحت تمام اطلاعات نادرست خود را به منابع مکتوب ارجاع میدهند.

 

[sonia]

از ثروت های ایران که متاسفانه هنوز به طور کامل شناسایی و کشف نشده میتوان تیپ های گوناگون از اسبهایی اصیل با پیشینه ای کهن را نام برد.

اگرچه تا به امروز اکثر این تیپها با یک نام عمومی و فراگیر اسبهای فلات ایران، یا اسبهای بومی ایران شناخته شده اند،

لزوما اسبهای بومی یک منطقه متعلق به نژادهای شناخته شده ی امروزی در کشور نیست! و میتوانند خود نامدار نژادی جدید با استانداردهای خاص خود باشند....

 

[sonia]

نوروز، آیین کهن ایرانیان فرخنده باد
با آرزوی سالی پر از شادی و موفقیت...

 

[sonia]

آلبوم : دره شوری تیره بندی ندارد

اخیرا در رابطه با نژاد دره شوری زمزمه هایی به گوش میرسد که این نژاد دارای تیره بندی ( دو دسته ی عرب چناران و عرب دره شوری ) و یا ( دو دسته ی اسب قشقایی و اسب دره شوری ) میباشد.

از امیر امان الله خان سترگ دره شوری در این باره سوال کردم که ایشان فرمودند "در این نژاد تیره بندی وجود نداشته و ندارد."

همچنین سعادت داشتم حضور پیشکسوت بزرگ دیگری برسم و نظر ایشان را جویا شوم.

هلاکوخان کاشفی نیز نظرشان بر این بود "اصلا و ابدا از گذشته تا به امروز در این نژاد تیره بندی وجود نداشته و ندارد."

رشیدیان