♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
آیا کسی اطلاعاتی داره که تابحال آیا تحقیقی درباره ارتباط ژنتیکی کاسپین با عرب انجام شده؟
آیا خانم قره گزلو بصورت علمی کاری انجام دادند؟
آیا خانم قره گزلو بصورت علمی کاری انجام دادند؟
ارتباط ژنتیکی کاسپین با اسب عرب
- شروع کننده موضوع ♘امیرحسین♞
- تاریخ شروع
sohrab
Active member
خانم لوئیز فیروز در زمینه ارتباط ژنتیکی اسبچه خزر با سایر نژاد ها از جمله عرب تحقیقاتی کردند.
مصاحبه ی روزنامه شرق رو با ایشون ببینید:
بیوگرافی
لوئیز لیلین در سال ۱۳۳۶ با یكی از شاهزادگان ایرانی به نام نرسی فیروز ازدواج و به همراه او به ایران سفر كرد. با كمك همسر خود و با توجه به علاقه ای كه به اسب و سواری داشت مركزی را به نام نوروزآباد در تهران جهت سواری فرزندانش تاسیس كرد. لوئیز همواره به دنبال اسبی كوچك اندام بود كه برای سواری كودكان مناسب باشد. سرانجام جست وجو و كنجكاوی اش در این باره منجر به كشف مجدد نژادی شد كه قدمتی هزاران ساله داشت. او با پشتكار فراوان توانست اسبی را مجدداً به دنیا معرفی كند كه دارای ارزش فراوانی بود. اسب منحصر به فردی كه به مینیاتور اسب عرب شباهت دارد و او آن را اسبچه خزر نامید.چشم به پهنه وسیع دشتی دوخته بود كه در انتها به علفزارهای بزرگ آسیای مركزی می رسید. پیكرك سفالین كوچكی به شكل اسب در دست و ذهنی غوطه ور در هزاره های پیش از تاریخ داشت. شاید به زمانی می اندیشید كه اسب یكی از مهمترین عناصر زندگی ساكنان این دشت ها بود. همان حیوانی كه یمن حضورش خود نعمتی ارزشمند بود و بدون حضور او فرمانروایی قبایلی چون قبایل هند و اروپایی به مدت هزاران سال بر استپ های پهناور آسیای مركزی پایدار نمی ماند. چهل دهه زندگی در این منطقه خود دلیل عشق او به این حیوان است. علاقه او به اسب و آشنایی با اسب های شرقی خود داستانی دل انگیز دارد.
•سابقه فعالیت شما در ارتباط با نژادهای اسب ایران به چه زمانی برمی گردد؟
سابقه آشنایی من با اسب های ایران به سال ۱۳۵۴ برمی گردد. ما در ابتدا مركزی را برای آموزش سواركاری به كودكان در نوروزآباد افتتاح كردیم. كار آموزش سواركاری را با اسب های بومی ایران آغاز كردیم به دلیل این كه این اسب ها اخلاق خوب و رفتار آرامی دارند و برای آشنایی كودكان با اسب این مسئله مهمی است. اسب هایی كه در مزارع و روستاهای ایران وجود دارند برخلاف اسب های خارجی كه در باشگاه های تهران می بینیم بسیار فرمانبردار و صبور هستند. در ابتدا كار را با اسب تركمن شروع كردیم. از منطقه قصر شیرین هم تعدادی اسب كه برای حمل و نقل و قاچاق كالا استفاده می شدند خریداری شد. فعالیت های ما در حدود پنج سال ادامه داشت. پس از آن نوروزآباد را به انجمن سلطنتی اسب فروختیم. پس از فروش آن محل ناچاراً اسب ها را برای مدت یك سال به كردستان بردیم. اسطبل اسب ها در محل نامناسبی در زیر زمین قرار داشت، سرمای زمستان هم در آن منطقه برای اسب ها كشنده بود ناچار به نقل مكان اسب ها به محلی مناسب بودیم. روزی یكی از دوستان همسرم به نام حاجی احمد صفایی كه سیس (مربی) اسب بود، ما را برای شكار گراز به تركمن صحرا دعوت كرد. با كمك او زمینی در منطقه قره تپه شیخ از توابع شهر كلاله خریدیم. اسب ها به محل جدید برده شدند و فعالیت جدی ما در این زمینه آغاز شد.
•امروز در دنیا شما را به نام فردی كه نژاد اسب كوچك كرانه های دریای خزر را مجدداً كشف كرد، می شناسند این كار چگونه شكل گرفت؟
من همواره برای آموزش سواری به كودكان دنبال اسبی آرام، صبور و كوچك اندام می گشتم. در سفری كه به همراه همسرم به شهر شیراز داشتم، اسب گمشده رویاهای خود را در نگاره های تخت جمشید یافتم. اسب های نقش بسته بر روی سنگ مرا بسیار شگفت زده كرد. شگفتی همراه با افسوس زیرا دیگر چنین اسبانی در ایران وجود نداشت. تصویر این اسب ها همیشه در ذهن من بود تا این كه روزی در یكی از روستاهای شهر آمل اسب كوچك اندامی را دیدم كه جهت حمل سیمان به یك گاری بسته شده بود. گویی نگاره های تخت جمشید را از روی این اسب ساخته بودند. اسب را همانجا از صاحبش خریدم. خوشحالی من در آن لحظه وصف ناپذیر بود، زیرا اسب رویاهای خود را یافته بودم. شباهت بیش از حد این اسب ها با اسب های امپراتوران هخامنشی من را تشویق به انجام تحقیقات مفصلی بر روی آنها كرد. تحقیقات خود را با همكاری دامپزشكان، متخصصان ژنتیك و باستان شناسان آغاز كردیم. یكی از موسسات انگلیسی به نام (The British Institute of Persian Studies) درباره تحقیقات باستان شناسی بر روی این اسب ها اظهار علاقه كرد. در این راستا دكتر «ساندار بوكینی» (Sandor Bokanyi) كه یك جانورباستان شناس (Archaeozoologist) بود و سال ها در روسیه، لهستان، مجارستان و عراق بر روی اسب ها كار كرده بود همكاری خود را با ما آغاز كرد. نتیجه تحقیقات او نشان داد كه این اسب حلقه واسطی میان نژاد پرژوالسكی و اكوئوس كابالوس است. عدد كروموزومی اسب خزر ۶۵ بود، در حالی كه كروموزوم های دو نژاد دیگر به ترتیب ۶۶ و ۶۴ است. پس از جمع آوری تعدادی از این اسب ها كار پرورش و اصلاح نژاد آنها آغاز شد. تعدادی نیز به كشورهای دیگر از جمله انگلستان صادر شد. علاقه خاندان سلطنتی انگلیس به این نژاد منجر به تاسیس انجمن سلطنتی اسبچه خزر شد و به این ترتیب پرورش این نژاد در خارج از ایران نیز صورت گرفت.
•علاوه بر مطالعات انجام شده بر روی اسبچه خزر آیا مطالعات دیگری نیز درباره سایر اسب های موجود در ایران انجام گرفت؟ و نتیجه آن چیست؟
بله، در راستای مطالعات ژنتیكی كه بر روی استخوان اسبچه خزر انجام شد مطالعات دیگری نیز درباره سایر اسب های ایران صورت گرفت. مقایسه اندازه های استخوان اسبچه با استخوان های یافت شده از مناطق مختلف ایران به خصوص مناطق زاگرس و دامغان نشان داد كه در گذشته سه نوع اسب به عنوان نژادهای پایه اسب های امروزی در فلات ایران وجود داشته است. این حقیقت آشكار شد كه اسبچه خزر، اسب تركمن و یابو نژادهای اصلی اسب های شرقی بوده اند و از لحاظ ژنتیك چنین چیزی را نمی شود در جای دیگری یافت. همچنین تحقیقات دكتر«بوكینی» نشان داد كه اسب عرب در حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد در منطقه زاگرس وجود داشته و اجداد آنها اسب های كوچك اندام كرانه های دریای خزر بوده اند. براساس مطالعات استخوان شناسی جدولی نیز از سیر تكاملی اسب ها در ایران تهیه شد. این جدول سیر اشتقاق نژادهای اسب ایران را نشان می دهد. به عنوان مثال نشان می دهد اسب سنگین وزن نسایی كه هرودوت بسیار از آن سخن گفته است از سه نژاد پایه نام برده به وجود آمده است. همان اسبی كه امروزه آن را به نام اسب كرد می شناسیم.
•طبق نظر شما یابو یكی از سه نژاد پایه اسب های شرقی است. قابلیت این نژاد چیست و آیا غیر از ایران در كشور دیگری وجود دارد؟
یابو نژاد بسیار خوبی است. استقامت بالا و قدرت خوبی دارد. امروز در مناطق تركمن نشین ایران از آن استفاده زیادی می شود، به خصوص برای باربری. امروز در قزاقستان نیز از یابو استفاده می شود. حتی در مناطق سردسیر قزاقستان كه نگهداری گاو مشكل است، از گوشت یابو استفاده می شود.
•آیا بین یابوهای موجود در ایران و قزاقستان تفاوتی وجود دارد؟
تفاوت فنوتیپی بارزی وجود ندارد اما از نظر تفاوت های ژنتیكی نمی توان اظهارنظر كرد زیرا هنوز نمونه های مو و خون آنها آزمایش نشده است.
مصاحبه ی روزنامه شرق رو با ایشون ببینید:
بیوگرافی
لوئیز لیلین در سال ۱۳۳۶ با یكی از شاهزادگان ایرانی به نام نرسی فیروز ازدواج و به همراه او به ایران سفر كرد. با كمك همسر خود و با توجه به علاقه ای كه به اسب و سواری داشت مركزی را به نام نوروزآباد در تهران جهت سواری فرزندانش تاسیس كرد. لوئیز همواره به دنبال اسبی كوچك اندام بود كه برای سواری كودكان مناسب باشد. سرانجام جست وجو و كنجكاوی اش در این باره منجر به كشف مجدد نژادی شد كه قدمتی هزاران ساله داشت. او با پشتكار فراوان توانست اسبی را مجدداً به دنیا معرفی كند كه دارای ارزش فراوانی بود. اسب منحصر به فردی كه به مینیاتور اسب عرب شباهت دارد و او آن را اسبچه خزر نامید.چشم به پهنه وسیع دشتی دوخته بود كه در انتها به علفزارهای بزرگ آسیای مركزی می رسید. پیكرك سفالین كوچكی به شكل اسب در دست و ذهنی غوطه ور در هزاره های پیش از تاریخ داشت. شاید به زمانی می اندیشید كه اسب یكی از مهمترین عناصر زندگی ساكنان این دشت ها بود. همان حیوانی كه یمن حضورش خود نعمتی ارزشمند بود و بدون حضور او فرمانروایی قبایلی چون قبایل هند و اروپایی به مدت هزاران سال بر استپ های پهناور آسیای مركزی پایدار نمی ماند. چهل دهه زندگی در این منطقه خود دلیل عشق او به این حیوان است. علاقه او به اسب و آشنایی با اسب های شرقی خود داستانی دل انگیز دارد.
•سابقه فعالیت شما در ارتباط با نژادهای اسب ایران به چه زمانی برمی گردد؟
سابقه آشنایی من با اسب های ایران به سال ۱۳۵۴ برمی گردد. ما در ابتدا مركزی را برای آموزش سواركاری به كودكان در نوروزآباد افتتاح كردیم. كار آموزش سواركاری را با اسب های بومی ایران آغاز كردیم به دلیل این كه این اسب ها اخلاق خوب و رفتار آرامی دارند و برای آشنایی كودكان با اسب این مسئله مهمی است. اسب هایی كه در مزارع و روستاهای ایران وجود دارند برخلاف اسب های خارجی كه در باشگاه های تهران می بینیم بسیار فرمانبردار و صبور هستند. در ابتدا كار را با اسب تركمن شروع كردیم. از منطقه قصر شیرین هم تعدادی اسب كه برای حمل و نقل و قاچاق كالا استفاده می شدند خریداری شد. فعالیت های ما در حدود پنج سال ادامه داشت. پس از آن نوروزآباد را به انجمن سلطنتی اسب فروختیم. پس از فروش آن محل ناچاراً اسب ها را برای مدت یك سال به كردستان بردیم. اسطبل اسب ها در محل نامناسبی در زیر زمین قرار داشت، سرمای زمستان هم در آن منطقه برای اسب ها كشنده بود ناچار به نقل مكان اسب ها به محلی مناسب بودیم. روزی یكی از دوستان همسرم به نام حاجی احمد صفایی كه سیس (مربی) اسب بود، ما را برای شكار گراز به تركمن صحرا دعوت كرد. با كمك او زمینی در منطقه قره تپه شیخ از توابع شهر كلاله خریدیم. اسب ها به محل جدید برده شدند و فعالیت جدی ما در این زمینه آغاز شد.
•امروز در دنیا شما را به نام فردی كه نژاد اسب كوچك كرانه های دریای خزر را مجدداً كشف كرد، می شناسند این كار چگونه شكل گرفت؟
من همواره برای آموزش سواری به كودكان دنبال اسبی آرام، صبور و كوچك اندام می گشتم. در سفری كه به همراه همسرم به شهر شیراز داشتم، اسب گمشده رویاهای خود را در نگاره های تخت جمشید یافتم. اسب های نقش بسته بر روی سنگ مرا بسیار شگفت زده كرد. شگفتی همراه با افسوس زیرا دیگر چنین اسبانی در ایران وجود نداشت. تصویر این اسب ها همیشه در ذهن من بود تا این كه روزی در یكی از روستاهای شهر آمل اسب كوچك اندامی را دیدم كه جهت حمل سیمان به یك گاری بسته شده بود. گویی نگاره های تخت جمشید را از روی این اسب ساخته بودند. اسب را همانجا از صاحبش خریدم. خوشحالی من در آن لحظه وصف ناپذیر بود، زیرا اسب رویاهای خود را یافته بودم. شباهت بیش از حد این اسب ها با اسب های امپراتوران هخامنشی من را تشویق به انجام تحقیقات مفصلی بر روی آنها كرد. تحقیقات خود را با همكاری دامپزشكان، متخصصان ژنتیك و باستان شناسان آغاز كردیم. یكی از موسسات انگلیسی به نام (The British Institute of Persian Studies) درباره تحقیقات باستان شناسی بر روی این اسب ها اظهار علاقه كرد. در این راستا دكتر «ساندار بوكینی» (Sandor Bokanyi) كه یك جانورباستان شناس (Archaeozoologist) بود و سال ها در روسیه، لهستان، مجارستان و عراق بر روی اسب ها كار كرده بود همكاری خود را با ما آغاز كرد. نتیجه تحقیقات او نشان داد كه این اسب حلقه واسطی میان نژاد پرژوالسكی و اكوئوس كابالوس است. عدد كروموزومی اسب خزر ۶۵ بود، در حالی كه كروموزوم های دو نژاد دیگر به ترتیب ۶۶ و ۶۴ است. پس از جمع آوری تعدادی از این اسب ها كار پرورش و اصلاح نژاد آنها آغاز شد. تعدادی نیز به كشورهای دیگر از جمله انگلستان صادر شد. علاقه خاندان سلطنتی انگلیس به این نژاد منجر به تاسیس انجمن سلطنتی اسبچه خزر شد و به این ترتیب پرورش این نژاد در خارج از ایران نیز صورت گرفت.
•علاوه بر مطالعات انجام شده بر روی اسبچه خزر آیا مطالعات دیگری نیز درباره سایر اسب های موجود در ایران انجام گرفت؟ و نتیجه آن چیست؟
بله، در راستای مطالعات ژنتیكی كه بر روی استخوان اسبچه خزر انجام شد مطالعات دیگری نیز درباره سایر اسب های ایران صورت گرفت. مقایسه اندازه های استخوان اسبچه با استخوان های یافت شده از مناطق مختلف ایران به خصوص مناطق زاگرس و دامغان نشان داد كه در گذشته سه نوع اسب به عنوان نژادهای پایه اسب های امروزی در فلات ایران وجود داشته است. این حقیقت آشكار شد كه اسبچه خزر، اسب تركمن و یابو نژادهای اصلی اسب های شرقی بوده اند و از لحاظ ژنتیك چنین چیزی را نمی شود در جای دیگری یافت. همچنین تحقیقات دكتر«بوكینی» نشان داد كه اسب عرب در حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد در منطقه زاگرس وجود داشته و اجداد آنها اسب های كوچك اندام كرانه های دریای خزر بوده اند. براساس مطالعات استخوان شناسی جدولی نیز از سیر تكاملی اسب ها در ایران تهیه شد. این جدول سیر اشتقاق نژادهای اسب ایران را نشان می دهد. به عنوان مثال نشان می دهد اسب سنگین وزن نسایی كه هرودوت بسیار از آن سخن گفته است از سه نژاد پایه نام برده به وجود آمده است. همان اسبی كه امروزه آن را به نام اسب كرد می شناسیم.
•طبق نظر شما یابو یكی از سه نژاد پایه اسب های شرقی است. قابلیت این نژاد چیست و آیا غیر از ایران در كشور دیگری وجود دارد؟
یابو نژاد بسیار خوبی است. استقامت بالا و قدرت خوبی دارد. امروز در مناطق تركمن نشین ایران از آن استفاده زیادی می شود، به خصوص برای باربری. امروز در قزاقستان نیز از یابو استفاده می شود. حتی در مناطق سردسیر قزاقستان كه نگهداری گاو مشكل است، از گوشت یابو استفاده می شود.
•آیا بین یابوهای موجود در ایران و قزاقستان تفاوتی وجود دارد؟
تفاوت فنوتیپی بارزی وجود ندارد اما از نظر تفاوت های ژنتیكی نمی توان اظهارنظر كرد زیرا هنوز نمونه های مو و خون آنها آزمایش نشده است.
پیوست ها
sohrab
Active member
این هم نتایج تحقیقاتی که با خون گیری از این دو نژاد بدست آمده(خیلی تخصصیه . من که سر در نیاوردم)
http://dbase.irandoc.ac.ir/00161/00161291.htm
http://dbase.irandoc.ac.ir/00161/00161291.htm