♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
اسب دواني که زماني "ورزش پادشاهان" و يکي از محبوب ترين سرگرمي هاي آمريکا محسوب مي شد با کاهش تعداد هواداران روبرو است. آيا اين ورزش هنوز هم مي تواند با تغيير مسيري ناگهاني برنده شود؟
از نيک کولاکفسکي (1)
نوامبر 2004
اسمارتي جونز (2) به سوي افتخار مي دويد. اين کره اسب سه ساله کوچک بلوطي رنگ در يک بعد از ظهر تابستاني اخير در پيست اسب دواني بلمونت پارک (3) در نيويورک سعي کرد تا اولين اسب مسابقه اي باشد که از 1978 تاکنون موفق به برنده شدن جايزه از دل و جان خواسته "تاج سه گانه" (4) که با برنده شدن در کنتاکي دربي (5)، پريکنس استيکس (6)، و بلمونت استيکس (7) به دست مي آيد شود. سوارکار اسمارتي جونز، استوارت اليوت (8) به عقب نگاهي کرد و ديد که برنده نهايي مسابقه، برد استون (9) به سرعت در حال رسيدن به او است.
اليوت بعد از مسابقه اي که اسمارتي جونز با يک طول باخت گفت، "با خودم فکر کردم، اي واي، شايد به مشکل افتاده باشيم."
او مي توانست با اين کلام، خود ورزش اسب دواني که در سال هاي اخير از کاهش حضور تماشاگر و بي علاقگي آمريکايي هاي جوان رنج برده را تعريف کرده باشد. اسب دواني که روزگاري به همراه بکس و بيس بال يکي از سه ورزش اصلي آمريکا محسوب مي شد، امروزه با اين بينش که اين ورزش متعلق به زمانه اي است که در آن فرانک سيناترا (10) جدول هاي پاپ را تحت تسلط خود داشت و هنوز گفته مي شد گوشت قرمز براي انسان مفيد است مبارزه مي کند.
رويدادهاي اصلي مانند تاج سه گانه و جام بريدرز (11)، بخصوص اگر اسب محبوبي هم در آن شرکت داشته باشد، جمعيت هاي عظيمي از تماشاچيان را به سوي خود جلب مي کنند. اما با اين وجود، حضور روزانه در پيست به طور نسبي بسيار ناچيز است. بعضي از ميدان ها شانس مي آورند اگر بتوانند براي مسابقه اي چند هزار نفر تماشاچي جلب کنند که يک نسل پيش ده برابر اين تعداد را به خود جلب مي کرد. يک دليل بزرگ براي اين افت: تکثير کازينوها. در آمريکا يک بعد اصلي اسب دواني همواره شرط بستن روي اسب ها بوده، و در جاهايي مانند اينديانا، پيست هايي نظير هوژير پارک (12) در اندرسون و اينديانا دانز (13) در شلبي ويل (14) از کشيده شدن افرادي که براي قمار به پيست مي آيند به جاهاي ديگر در رنج هستند.
جيم گلاکسون (15)، سخنگوي انجمن ملي نژاد اصيل دواني (16) که سازماني است متعهد به افزايش محبوبيت اين ورزش استدلال مي کند، "آيا اسب دواني در حال افت است؟ تا آنجايي که به مسئله شرط بندي مربوط است، نه: 15 ميليارد دلار در طول سال شرط بندي مي شود. اما اين حضور کمرنگ تماشاچيان در خود ميدان ها سه سال است که ادامه داشته و تغييري هم نکرده است.
حتي اگر حضور تماشاچيان با رکود مواجه است، به نظر مي رسد که روي هم رفته چيزي از علاقه کم نشده است. به گزارش يک نظرسنجي ورزشي شبکه اي اس پي ان (17)، 35.6 درصد از آمريکايي هاي بزرگسال در 2003 به اسب دواني علاقه داشتند که اين عدد در مقايسه با چهار سال قبل چيزي در حدود پنج درصد رشد داشته است. تلاش اسمارتي جونز براي بردن تاج سه گانه در بلمونت استيکس از 1981 تاکنون، پر بيننده ترين مسابقه اسب دواني در تلويزيون بود. گلاکسون مي گويد، "با اين حال، بايد براي برگرداندن مردم به پيست هاي مسابقه تلاش کنيم."
دروازه شروع
علاوه بر اين همه صندلي خالي، صاحبان پيست ها با يک مشکل ديگر هم روبرو هستند: پير شدن مشتري هاي هميشگي شان. تماشاچيان به طور ميانگين بالاتر از 40 سال سن دارند و اين مسئله اين نگراني را به وجود مي آورد که اسب دواني نتواند به حضور خود در دراز مدت تداوم بخشد. اما دلمار (18)، که پيست اسب دواني معروفي در کاليفرنياي جنوبي است راه حل جديدي پيدا کرده: راک اند رول (19).
دلمار به طور خاص جمعه ها ساعت چهار (20) را راه انداحته که در آن گروه هايي مانند "وايولنت فمز" (21) و اسويچفوت (22) بعد از مسابقات نمايش مجاني اجرا مي کنند. اين پيست در فاصله چند متري از اقيانوس آرام قرار گرفته و مسابقات فصل تابستان در آن بيشتر حال و هواي يک پارتي ساحلي را دارد.
کرگ دادو (23)، معاون بازاريابي باشگاه نژاد اصيل دلمار مي گويد، "باور کردني نيست. به نظر مي رسد که همه بين 18 و 30 سال هستند. و در حال کشيده شدن به روزهاي ديگر هم هست. مردم فقط براي کنسرت ها نمي آيند، براي مسابقه سوم و چهارم مي آيند."
به نظر مي رسد که آمار و ارقام صحت گفتار او را تاييد مي کند. يک جمعيت بي سابقه 667.280 نفره در سال گذشته از دروازه هاي دلمار وارد شدند که اين عدد نسبت به 2002 نه درصد افزايش داشته. چيزي در حدود 25 درصد از اين جمعيت بين سنين 18 تا 30 سال بودند، که به مراتب بيشتر از پيست هاي ديگر است.
براي رسيدن به اين اعداد، دلمار به شيوه هاي خلاقانه فروش دست زده است. دادو مي گويد، "در آگهي هاي ما اسب ها را نمي بينيد؛ آگهي هاي ساخته شده به منظور جلب مشتري اصلا با اسب کاري ندارند. سعي دارند يک بينش يا تصوير را بفروشند. اين تلاش ما است."
پيست
بسياري از پرورش دهندگان اسب کشور در هر حال دوران سختي را مي گذرانند. والري بنت (24)، يک تبليغات چي در لاس وگاس که خانواده او 25 سال به پرورش اسب مشغول بوده، اخيرا مجبور شد اسب اصيلي را با قيمتي به مراتب کمتر از هزينه 15.000 دلاري تخم گيري اسب پدر بفروشد.
بنت معتقد است که در طول دهه هاي اخير از مسزان علاقمندي نسبت به اين ورزش کاسته شده. او مي گويد، "وقتي مثل پارسال ستاره اي همچون اسمارتي جونز به ميدان بيايد، شاهد موجي از محبوبيت هستيم. پارسال اکران فيلم سي بيسکوئيت (25) هم موج کوچکي از محبوبيت ايجاد کرد." اين فيلم که بر اساس يک داستان واقعي ساخته شده، به سرگذشت اين اسب مسابقه زانو قلمبه که در دوره بحران اقتصادي دل هاي آمريکايي ها را مي برد مي پردازد."
گلاکسون از انجمن ملي نژاد اصيل دواني مي گويد، "حالا که اسمارتي جونز بازنشسته شده، بايد سخت تلاش کنيم که ميزان علاقه را حفظ کنيم. وقتي تايگر وودز (26) به مدت دو سال برنده مسابقه مهمي نمي شود، ميزان علاقه به گلف کاهش مي يابد. فکر مي کنم که مسئله در اسب دواني هم تقريبا به همين شکل باشد."
مسئله ديگر هم اين است که زندگي حرفه اي يک ورزشکار مي تواند براي سال هاي درازي ادامه داشته باشد. مثلا ابر ستاره بسکتبال، مايکل جردن (27)، در طول دوره اي 10 ساله مکررا از بازنشستگي خارج شد و اسطوره بيس بال، کل ريپکن (28)، براي مدتي به طول بيش از دو دهه به بازي کردن ادامه داد. اما در مورد اسب ها، يک اسب تا قبل از اينکه به مرغزار فرستاده شود فقط چند سال مي تواند بدود.
پايان
به گفته بنت، براي اينکه اسبي برنده شود، نه تنها بايد از نژاد خوب باشد، بلکه احتياج به اراده آهنين، و ميل به رقابت و بردن هم دارد. ورزش اسب دواني خود چنين ميل و اراده اي را دارد؛ اما با اين وجود، باز هم نياز به مربي يا يک کس يا چيزي دارد که آن را به پيروزي هدايت کند.
دلمار بنا به دلايلي که فراتر از جمعه ها ساعت چهار، از لحاظ حضور روزانه تماشاچي اولين پيست کشور است. يک دليل اينکه به شهرهاي لس آنجلس و سن ديگو و ميليون ها ساکن آنها نزديک است. دوما نزديکي اين پيست به ساحل به اين معني است که در حالي که اسب ها را در پيش زمينه نگه مي دارد، مي تواند جوانان را به سوي خود جلب کند.
پيست هاي سرتاسر کشور شايد با تقليد فرمول ابتدايي دلري (29) براي ترکيب اسب دواني با ديگر اشکال سرگرمي، که راهبردي آينده نگرانه تر از نشستن در انتظار آمدن يک اسمارتي جونز ديگر است، به موفقيت برسند. دادو مي گويد، "چيزهايي مثل جونز يا سي بيسکوئيت به آگاهي دادن کمک مي کنند، اما مردم را لزوما به پيست نمي کشند."
و اگر ورزش پادشاهان بخواهد زنده بماند، اين همان چيزي است که لازم دارد.
از شکوفه
از نيک کولاکفسکي (1)
نوامبر 2004
اسمارتي جونز (2) به سوي افتخار مي دويد. اين کره اسب سه ساله کوچک بلوطي رنگ در يک بعد از ظهر تابستاني اخير در پيست اسب دواني بلمونت پارک (3) در نيويورک سعي کرد تا اولين اسب مسابقه اي باشد که از 1978 تاکنون موفق به برنده شدن جايزه از دل و جان خواسته "تاج سه گانه" (4) که با برنده شدن در کنتاکي دربي (5)، پريکنس استيکس (6)، و بلمونت استيکس (7) به دست مي آيد شود. سوارکار اسمارتي جونز، استوارت اليوت (8) به عقب نگاهي کرد و ديد که برنده نهايي مسابقه، برد استون (9) به سرعت در حال رسيدن به او است.
اليوت بعد از مسابقه اي که اسمارتي جونز با يک طول باخت گفت، "با خودم فکر کردم، اي واي، شايد به مشکل افتاده باشيم."
او مي توانست با اين کلام، خود ورزش اسب دواني که در سال هاي اخير از کاهش حضور تماشاگر و بي علاقگي آمريکايي هاي جوان رنج برده را تعريف کرده باشد. اسب دواني که روزگاري به همراه بکس و بيس بال يکي از سه ورزش اصلي آمريکا محسوب مي شد، امروزه با اين بينش که اين ورزش متعلق به زمانه اي است که در آن فرانک سيناترا (10) جدول هاي پاپ را تحت تسلط خود داشت و هنوز گفته مي شد گوشت قرمز براي انسان مفيد است مبارزه مي کند.
رويدادهاي اصلي مانند تاج سه گانه و جام بريدرز (11)، بخصوص اگر اسب محبوبي هم در آن شرکت داشته باشد، جمعيت هاي عظيمي از تماشاچيان را به سوي خود جلب مي کنند. اما با اين وجود، حضور روزانه در پيست به طور نسبي بسيار ناچيز است. بعضي از ميدان ها شانس مي آورند اگر بتوانند براي مسابقه اي چند هزار نفر تماشاچي جلب کنند که يک نسل پيش ده برابر اين تعداد را به خود جلب مي کرد. يک دليل بزرگ براي اين افت: تکثير کازينوها. در آمريکا يک بعد اصلي اسب دواني همواره شرط بستن روي اسب ها بوده، و در جاهايي مانند اينديانا، پيست هايي نظير هوژير پارک (12) در اندرسون و اينديانا دانز (13) در شلبي ويل (14) از کشيده شدن افرادي که براي قمار به پيست مي آيند به جاهاي ديگر در رنج هستند.
جيم گلاکسون (15)، سخنگوي انجمن ملي نژاد اصيل دواني (16) که سازماني است متعهد به افزايش محبوبيت اين ورزش استدلال مي کند، "آيا اسب دواني در حال افت است؟ تا آنجايي که به مسئله شرط بندي مربوط است، نه: 15 ميليارد دلار در طول سال شرط بندي مي شود. اما اين حضور کمرنگ تماشاچيان در خود ميدان ها سه سال است که ادامه داشته و تغييري هم نکرده است.
حتي اگر حضور تماشاچيان با رکود مواجه است، به نظر مي رسد که روي هم رفته چيزي از علاقه کم نشده است. به گزارش يک نظرسنجي ورزشي شبکه اي اس پي ان (17)، 35.6 درصد از آمريکايي هاي بزرگسال در 2003 به اسب دواني علاقه داشتند که اين عدد در مقايسه با چهار سال قبل چيزي در حدود پنج درصد رشد داشته است. تلاش اسمارتي جونز براي بردن تاج سه گانه در بلمونت استيکس از 1981 تاکنون، پر بيننده ترين مسابقه اسب دواني در تلويزيون بود. گلاکسون مي گويد، "با اين حال، بايد براي برگرداندن مردم به پيست هاي مسابقه تلاش کنيم."
دروازه شروع
علاوه بر اين همه صندلي خالي، صاحبان پيست ها با يک مشکل ديگر هم روبرو هستند: پير شدن مشتري هاي هميشگي شان. تماشاچيان به طور ميانگين بالاتر از 40 سال سن دارند و اين مسئله اين نگراني را به وجود مي آورد که اسب دواني نتواند به حضور خود در دراز مدت تداوم بخشد. اما دلمار (18)، که پيست اسب دواني معروفي در کاليفرنياي جنوبي است راه حل جديدي پيدا کرده: راک اند رول (19).
دلمار به طور خاص جمعه ها ساعت چهار (20) را راه انداحته که در آن گروه هايي مانند "وايولنت فمز" (21) و اسويچفوت (22) بعد از مسابقات نمايش مجاني اجرا مي کنند. اين پيست در فاصله چند متري از اقيانوس آرام قرار گرفته و مسابقات فصل تابستان در آن بيشتر حال و هواي يک پارتي ساحلي را دارد.
کرگ دادو (23)، معاون بازاريابي باشگاه نژاد اصيل دلمار مي گويد، "باور کردني نيست. به نظر مي رسد که همه بين 18 و 30 سال هستند. و در حال کشيده شدن به روزهاي ديگر هم هست. مردم فقط براي کنسرت ها نمي آيند، براي مسابقه سوم و چهارم مي آيند."
به نظر مي رسد که آمار و ارقام صحت گفتار او را تاييد مي کند. يک جمعيت بي سابقه 667.280 نفره در سال گذشته از دروازه هاي دلمار وارد شدند که اين عدد نسبت به 2002 نه درصد افزايش داشته. چيزي در حدود 25 درصد از اين جمعيت بين سنين 18 تا 30 سال بودند، که به مراتب بيشتر از پيست هاي ديگر است.
براي رسيدن به اين اعداد، دلمار به شيوه هاي خلاقانه فروش دست زده است. دادو مي گويد، "در آگهي هاي ما اسب ها را نمي بينيد؛ آگهي هاي ساخته شده به منظور جلب مشتري اصلا با اسب کاري ندارند. سعي دارند يک بينش يا تصوير را بفروشند. اين تلاش ما است."
پيست
بسياري از پرورش دهندگان اسب کشور در هر حال دوران سختي را مي گذرانند. والري بنت (24)، يک تبليغات چي در لاس وگاس که خانواده او 25 سال به پرورش اسب مشغول بوده، اخيرا مجبور شد اسب اصيلي را با قيمتي به مراتب کمتر از هزينه 15.000 دلاري تخم گيري اسب پدر بفروشد.
بنت معتقد است که در طول دهه هاي اخير از مسزان علاقمندي نسبت به اين ورزش کاسته شده. او مي گويد، "وقتي مثل پارسال ستاره اي همچون اسمارتي جونز به ميدان بيايد، شاهد موجي از محبوبيت هستيم. پارسال اکران فيلم سي بيسکوئيت (25) هم موج کوچکي از محبوبيت ايجاد کرد." اين فيلم که بر اساس يک داستان واقعي ساخته شده، به سرگذشت اين اسب مسابقه زانو قلمبه که در دوره بحران اقتصادي دل هاي آمريکايي ها را مي برد مي پردازد."
گلاکسون از انجمن ملي نژاد اصيل دواني مي گويد، "حالا که اسمارتي جونز بازنشسته شده، بايد سخت تلاش کنيم که ميزان علاقه را حفظ کنيم. وقتي تايگر وودز (26) به مدت دو سال برنده مسابقه مهمي نمي شود، ميزان علاقه به گلف کاهش مي يابد. فکر مي کنم که مسئله در اسب دواني هم تقريبا به همين شکل باشد."
مسئله ديگر هم اين است که زندگي حرفه اي يک ورزشکار مي تواند براي سال هاي درازي ادامه داشته باشد. مثلا ابر ستاره بسکتبال، مايکل جردن (27)، در طول دوره اي 10 ساله مکررا از بازنشستگي خارج شد و اسطوره بيس بال، کل ريپکن (28)، براي مدتي به طول بيش از دو دهه به بازي کردن ادامه داد. اما در مورد اسب ها، يک اسب تا قبل از اينکه به مرغزار فرستاده شود فقط چند سال مي تواند بدود.
پايان
به گفته بنت، براي اينکه اسبي برنده شود، نه تنها بايد از نژاد خوب باشد، بلکه احتياج به اراده آهنين، و ميل به رقابت و بردن هم دارد. ورزش اسب دواني خود چنين ميل و اراده اي را دارد؛ اما با اين وجود، باز هم نياز به مربي يا يک کس يا چيزي دارد که آن را به پيروزي هدايت کند.
دلمار بنا به دلايلي که فراتر از جمعه ها ساعت چهار، از لحاظ حضور روزانه تماشاچي اولين پيست کشور است. يک دليل اينکه به شهرهاي لس آنجلس و سن ديگو و ميليون ها ساکن آنها نزديک است. دوما نزديکي اين پيست به ساحل به اين معني است که در حالي که اسب ها را در پيش زمينه نگه مي دارد، مي تواند جوانان را به سوي خود جلب کند.
پيست هاي سرتاسر کشور شايد با تقليد فرمول ابتدايي دلري (29) براي ترکيب اسب دواني با ديگر اشکال سرگرمي، که راهبردي آينده نگرانه تر از نشستن در انتظار آمدن يک اسمارتي جونز ديگر است، به موفقيت برسند. دادو مي گويد، "چيزهايي مثل جونز يا سي بيسکوئيت به آگاهي دادن کمک مي کنند، اما مردم را لزوما به پيست نمي کشند."
و اگر ورزش پادشاهان بخواهد زنده بماند، اين همان چيزي است که لازم دارد.
از شکوفه