fatima
Member
منبع: تاریخ تربیه الخیول العربیه فی مصر از عبدالعلیم عشوب، تاریخ نشر 1942 م
بخش اول:
در دوره ای که از توجه اعراب به اسب کاسته شد، اسب عرب در مصر دارای اهمیت زیادی شد. این اهمیت از زمانی آغاز شد که در سال 1928جایگاه الزهرا جهت حمایت از اسب اصیل عرب و جلوگیری از، از بین رفتن خلوص آن توسط کمیته ی پادشاهی کشاورزی با دستور پادشاه وقت تأسیس شد.
لادی ونتورث در کتاب اسبهای انگلیسی اصیل به نقل از المقریزی می نویسد: مصر پرورش اسب اصیل عرب را در قرن 13 میلادی آغاز کرد و شاه ناصر بن محمد بن قلاون به انتخاب اسبهای زیبا و دارای استقامت بالا از میان اسبهای اصیل منطقه ی نجد (عربستان امروزی) می پرداخت و به گردآورنده ی اسبهای اصیل و خریداری آن ها به قیمت های گزاف معروف شد به طوری که در آن زمان یک اسب را به قیمت 4000 جنیه مصری خریداری کرد. شاه ناصر اسطبل های بزرگی همانند المهاری و میدان سریاقوس را تأسیس کرد و شخصاً بر امر پرورش اسب نظارت می کرد و شجره ی و انساب اسب ها را در دفتری خاص ثبت می کرد. در زمان او مسابقات زیادی برگزار می شد.
پس از مرگ این پادشاه از توجه به اسب در مصر کاسته شد تا این که با روی کار آمدن سلطان برقوق 7000 رأس اسب بار دیگر در مصر تولید شده و پرورش داده شدند. در این دوران و دوره های بعد وضعیت اسب اصیل عرب در مصر دستخوش تغییرات زیادی شد تا این که مصلح مصر محمدعلی پاشای بزرگ روی کار آمد که برای اسب و اسبداری بسیار ارزش قائل بود.
وی مجموعه ای از اسبهای اصیل نجد را در سال 1815م برای پسرانش ابراهیم پاشا و طولون پاشا به ارمغان آورد که هدیه ای از امیرعبدالله بن سعود امیر عربستان بودند. این اسبها مدتی دچار گرسنگی و تشنگی و بی توجهی شدند تا این که با روی کار آمدن عباس پاشای اول که عشق به اسب را از پدرش طولون پاشا به ارث برده بود بار دیگر اسب و اسبداری در مصر مورد توجه قرار گرفت. عباس پاشای اول شخصاً اداره ی تمام اسطبل های پرورش اسب را در مصر برعهده گرفت.
بخش اول:
در دوره ای که از توجه اعراب به اسب کاسته شد، اسب عرب در مصر دارای اهمیت زیادی شد. این اهمیت از زمانی آغاز شد که در سال 1928جایگاه الزهرا جهت حمایت از اسب اصیل عرب و جلوگیری از، از بین رفتن خلوص آن توسط کمیته ی پادشاهی کشاورزی با دستور پادشاه وقت تأسیس شد.
لادی ونتورث در کتاب اسبهای انگلیسی اصیل به نقل از المقریزی می نویسد: مصر پرورش اسب اصیل عرب را در قرن 13 میلادی آغاز کرد و شاه ناصر بن محمد بن قلاون به انتخاب اسبهای زیبا و دارای استقامت بالا از میان اسبهای اصیل منطقه ی نجد (عربستان امروزی) می پرداخت و به گردآورنده ی اسبهای اصیل و خریداری آن ها به قیمت های گزاف معروف شد به طوری که در آن زمان یک اسب را به قیمت 4000 جنیه مصری خریداری کرد. شاه ناصر اسطبل های بزرگی همانند المهاری و میدان سریاقوس را تأسیس کرد و شخصاً بر امر پرورش اسب نظارت می کرد و شجره ی و انساب اسب ها را در دفتری خاص ثبت می کرد. در زمان او مسابقات زیادی برگزار می شد.
پس از مرگ این پادشاه از توجه به اسب در مصر کاسته شد تا این که با روی کار آمدن سلطان برقوق 7000 رأس اسب بار دیگر در مصر تولید شده و پرورش داده شدند. در این دوران و دوره های بعد وضعیت اسب اصیل عرب در مصر دستخوش تغییرات زیادی شد تا این که مصلح مصر محمدعلی پاشای بزرگ روی کار آمد که برای اسب و اسبداری بسیار ارزش قائل بود.
وی مجموعه ای از اسبهای اصیل نجد را در سال 1815م برای پسرانش ابراهیم پاشا و طولون پاشا به ارمغان آورد که هدیه ای از امیرعبدالله بن سعود امیر عربستان بودند. این اسبها مدتی دچار گرسنگی و تشنگی و بی توجهی شدند تا این که با روی کار آمدن عباس پاشای اول که عشق به اسب را از پدرش طولون پاشا به ارث برده بود بار دیگر اسب و اسبداری در مصر مورد توجه قرار گرفت. عباس پاشای اول شخصاً اداره ی تمام اسطبل های پرورش اسب را در مصر برعهده گرفت.