♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
مشكل پرشكاران
نقص‌هايي در تربيت پرشكاران ايراني وجود دارد كه متأسفانه عامل آن مربيان هستند، كه به بعضي اصول آگاهي كامل ندارند. مثلاً پرشكاران ايراني به طور عموم فاقد ساق هستند، اين اصطلاحي است كه به سواركاراني اطلاق مي‌شود كه ساق‌هاي خود را يا به كار نمي‌گيرند، يا كم به كار مي‌گيرند. چنين سواركاراني از نيروي لازم براي به حركت درآوردن به موقع مركب خود بي‌بهره هستند. همين سواركاران چه مربيان، چه شاگردان اين نقيصه را با شجاعت خود برطرف مي‌كنند. در ميدان‌ها بسيار ديده‌ايم كه پرشكاري با زدن ضربه پاشنه مهميز،اسب را به هيجان و حركت درآورده و مسابقه را برده است. حال آن كه همان اسب با يك جفت ساق قوي، بدون تظاهر و كاربرد شلاق و مهميزف همان كار را بهتر مي‌توانست انجام دهد.
منبع : كتاب اسب
نقص‌هايي در تربيت پرشكاران ايراني وجود دارد كه متأسفانه عامل آن مربيان هستند، كه به بعضي اصول آگاهي كامل ندارند. مثلاً پرشكاران ايراني به طور عموم فاقد ساق هستند، اين اصطلاحي است كه به سواركاراني اطلاق مي‌شود كه ساق‌هاي خود را يا به كار نمي‌گيرند، يا كم به كار مي‌گيرند. چنين سواركاراني از نيروي لازم براي به حركت درآوردن به موقع مركب خود بي‌بهره هستند. همين سواركاران چه مربيان، چه شاگردان اين نقيصه را با شجاعت خود برطرف مي‌كنند. در ميدان‌ها بسيار ديده‌ايم كه پرشكاري با زدن ضربه پاشنه مهميز،اسب را به هيجان و حركت درآورده و مسابقه را برده است. حال آن كه همان اسب با يك جفت ساق قوي، بدون تظاهر و كاربرد شلاق و مهميزف همان كار را بهتر مي‌توانست انجام دهد.
منبع : كتاب اسب