T
torobred
Guest
بدیهی است شناخت پیشینه یک مساله، کمک شایانیبه امر برنامه ریزی در جهت رشد و توسعه آن می نماید و اساساً ، امر برنامه ریزی ، هرچه این پیشینه کهن تر باشد نیازمند کاوش وبررسی بیشتر وعمیق تر در گذشته ان مساله است .مساله ورزش در ایران نیز با توجه به قدمت 40 هزارساله سکونت انسان در این سرزمین از این قاعده مستثنــی نمی باشد.اهمیت مطالعه تاریخ را به خوبی می توان در جمله امه سزر یافت انجا که می گوید : ( ملتی که تاریخ خویش را نخوانده است ، می بایستی هر تجربه تلخی را مجددا تکرار کند). این جمله مبین ان است که با مطالعات تاریخی بخوبی می توان نقاط ضعف و قوت هر ملت را روشن نمود و از آن در جهت رشد وتوسعه بهره گرفت.
دوره ای از تاریخ ایران که ما به بررسی آن می پردازیم از نخستین علائم سکونت انسان در ایران شروع و با انقراض ساسانیان به پایان می رسد.در این دوره تاریخی سلسله های پادشاهی بر ایران حکمرانی کرده اند که سیاست ها و اعتقادات آنها بر مساله ورزش تاثیر گذار بوده است ،این سلسله ها شامل :مادها، هخامنشیان ، سلوکیان ،اشکانیان وساسانیان بوده اند.
شرایط جغرافیایی ایران و اینکه این سرزمین بطور مداوم در معرض هجوم اقوام مهاجم و همسایگان بوده باعث گردید تا آمادگی بدنی از اهمیت خاصی برخودار باشد و ساکنین این سرزمین مجبور باشند تا برای حفاظت از جان و سرزمین خود به مقابله با شرایط بد اب و هوایی و هجوم اقوام مهاجم بپردازند.اهمیت امادگی جسمانی تا به حدی بوده است که در مقاطعی از تاریخ انتخاب پادشاه کشور منوط به برگزاری مسابقات ورزشی و موفقیت افراد در آن بوده است. در بسیاری از دوره های تاریخی سیستم های خاص تربیتی با تأکید بر تربیت جسمانی اعمال گردیده است، برای هر دوره سنی از خردسالی تا کهنسالی کلاس های ویژه ای تشکیل می گردید ، موارد درسی در هر دوره متفاوت بوده ودر کنار تربیت جسمانی ، تربیت اخلاقی نیز بسیار حائز اهمیت بوده است، بنحوی که هرودوت در کتاب خویش در مورد تربیت کودکان پارسی می گوید: ایرانیان سه چیز به فرزندان خویش می آموزند : سواری، تیراندازی وراستگویی در ایران اماکن خاصی جهت تشکیل کلاس های ورزشی وجود داشته است وهر ساله در برخی رشته ها نظیر دویدن مسابقاتی در حضور بزرگان برگزار وجوایزی به برندگان اهداء می شده است وآموزگاران خاصی تربیت بدنی را بر عهده داشته اند. در بسیاری از کتیبه های موجود از آن دوران پادشاهان به هنگام معرفی خود نخست از مهارت های ورزشی شان سخن گفته اند ویا تصاویری از این مهارتها را چه به شکل کنده کاری شده ، چه برروی مهرها وسکه ها به یادگار گذاشته اند واین قابلیت ها مایه مباهاتشان بوده است .برروی آثار و صنایع دستی ساخت عامه مردم نیز تصاویر شکار وتیراندازی مشهود است.هرچه از دوره هخامنشیان به ساسانیان نزدیک می شویم جنبه های تفریحی ورزش فزونی می گیردوعلاوه بر سوارکاری وتیراندازی وشکار شاهد فعالیتهایی نظیر چوگان سواره، چوگان پیاده ونشانه زنی در هوا هستیم .
به طور کلی هدف ما در این مقاله بررسی پیشینه تعلیم وتربیت جسمانی ،ورزش قهرمانی ،ورزش های متداول واهمیت فعالیت های بدنی و ورزش در میان ایرانیان باستان است.
دوره ای از تاریخ ایران که ما به بررسی آن می پردازیم از نخستین علائم سکونت انسان در ایران شروع و با انقراض ساسانیان به پایان می رسد.در این دوره تاریخی سلسله های پادشاهی بر ایران حکمرانی کرده اند که سیاست ها و اعتقادات آنها بر مساله ورزش تاثیر گذار بوده است ،این سلسله ها شامل :مادها، هخامنشیان ، سلوکیان ،اشکانیان وساسانیان بوده اند.
شرایط جغرافیایی ایران و اینکه این سرزمین بطور مداوم در معرض هجوم اقوام مهاجم و همسایگان بوده باعث گردید تا آمادگی بدنی از اهمیت خاصی برخودار باشد و ساکنین این سرزمین مجبور باشند تا برای حفاظت از جان و سرزمین خود به مقابله با شرایط بد اب و هوایی و هجوم اقوام مهاجم بپردازند.اهمیت امادگی جسمانی تا به حدی بوده است که در مقاطعی از تاریخ انتخاب پادشاه کشور منوط به برگزاری مسابقات ورزشی و موفقیت افراد در آن بوده است. در بسیاری از دوره های تاریخی سیستم های خاص تربیتی با تأکید بر تربیت جسمانی اعمال گردیده است، برای هر دوره سنی از خردسالی تا کهنسالی کلاس های ویژه ای تشکیل می گردید ، موارد درسی در هر دوره متفاوت بوده ودر کنار تربیت جسمانی ، تربیت اخلاقی نیز بسیار حائز اهمیت بوده است، بنحوی که هرودوت در کتاب خویش در مورد تربیت کودکان پارسی می گوید: ایرانیان سه چیز به فرزندان خویش می آموزند : سواری، تیراندازی وراستگویی در ایران اماکن خاصی جهت تشکیل کلاس های ورزشی وجود داشته است وهر ساله در برخی رشته ها نظیر دویدن مسابقاتی در حضور بزرگان برگزار وجوایزی به برندگان اهداء می شده است وآموزگاران خاصی تربیت بدنی را بر عهده داشته اند. در بسیاری از کتیبه های موجود از آن دوران پادشاهان به هنگام معرفی خود نخست از مهارت های ورزشی شان سخن گفته اند ویا تصاویری از این مهارتها را چه به شکل کنده کاری شده ، چه برروی مهرها وسکه ها به یادگار گذاشته اند واین قابلیت ها مایه مباهاتشان بوده است .برروی آثار و صنایع دستی ساخت عامه مردم نیز تصاویر شکار وتیراندازی مشهود است.هرچه از دوره هخامنشیان به ساسانیان نزدیک می شویم جنبه های تفریحی ورزش فزونی می گیردوعلاوه بر سوارکاری وتیراندازی وشکار شاهد فعالیتهایی نظیر چوگان سواره، چوگان پیاده ونشانه زنی در هوا هستیم .
به طور کلی هدف ما در این مقاله بررسی پیشینه تعلیم وتربیت جسمانی ،ورزش قهرمانی ،ورزش های متداول واهمیت فعالیت های بدنی و ورزش در میان ایرانیان باستان است.