mahsa
Member
محسن ذاكري در مورد وضعيت سواركاري، اظهار داشت: سواركاري در ايران روند رو به نزولي را طي مي‌كند. بعد از انقلاب، ورزش سواركاري در ايران سه دهه متفاوت را طي كرد. به دليل قرابت سواركاري با افراد متمدن، متمكن و وابسته به دربار در زمان قبل از انقلاب، اين ورزش محدود به قشر خاصي بود.
دبير سابق هيات سواركاري تهران افزود: بعد از انقلاب همين جو سبب شد تا اين رشته به عنوان يك ورزش طاغوتي در بين مردم مطرح شود كه از بين رفتن اين تفكر 10 سال به طول انجاميد. با ورود ارگان‌هاي نظامي در دهه 70 به ورزش سواركاري كه مورد تاكيد اسلام نيز است، رويكرد مردم نسبت به سواركاري تغيير كرد و در تهران بسيار گسترش يافت. افرادي كه تمكن مالي نداشتند توانستند به سمت اين رشته روي آورند.
وي در مورد وضعيت اين رشته در دهه 70 عنوان داشت: اين دهه مصادف بود با رويكرد مثبت نسبت به سواركاري كه به تشكيل باشگاه‌ها انجاميد از اين دهه مي‌توان به دهه پيشرفت سواركاري ياد كرد به دليل اينكه دولت توجه ويژه‌اي نسبت به اين رشته داشت و ما در آن زمان دو دوره جام بين‌المللي رياست جمهوري برگزار كرديم. اعزام‌هاي بسياري به مسابقات خارجي انجام شد و در سطح آسيا مدال‌هاي خوبي كسب شد كه مي‌توان به مدال نقره هيروشيما اشاره كرد.
داور درجه 2سواركاري دهه 80 را زمان نزول سواركاري دانسته و گفت: اين دهه كه بايد ماحصل تلاش‌ها در دهه 70 را مي‌گرفتيم و از مقام‌هاي آسيايي پا را فراتر گذاشته و به عنوان‌هاي جهاني دست مي‌يافتيم، مواجه شد با سوء مديريت در رشته سواركاري. ورزش سواركاري در زماني كه تخصص در كنار مديريت به صورت خوبي عمل كرده رشد اين ورزش را منجر شده، اما زماني كه مديريت و تخصص از هم فاصله گرفته، ضربه زيادي به اين رشته زده است.
وي در مورد پيشرفت كشورهاي حاشيه خليج‌فارس در رشته سواركاري تاكيد كرد: اين كشورها هيچ جايگاهي در سطح آسيا نداشتند، اما در دهه 80 به عنوان‌هاي جهاني دست يافتند. آنها با پيشرفت در بخش آموزش و سرمايه‌گذاري در خصوص ورود اسب‌هاي خوب به ورزش سواركاري توانستند به سكوهاي جهاني دست يابند.
ذاكري در مورد جوّ حاكم در زمان اخير خاطرنشان كرد: در 10 سال اخير روند رو به نزول به شكلي بوده كه به روزهاي قبل از انقلاب رسيده‌ايم. دوباره اين جوّ كه ورزش سواركاري رشته‌اي اشرافي و طاغوتي است حاكم شده است.
سواركاري يك رشته مهم و مدال‌آور است كه ايران توانايي كسب مدال از اين ورزش را حداقل در آسيا دارا است و با برنامه‌ريزي دقيق مي‌توان در سطح جهاني به سكوهاي برتر دست يافت.
سواركاري دچار تنش بسياري است به دليل اين هفت سال دچار مديريت ضعيف در ورزش سواركاري بوده‌ايم زماني كه يك رشته ورزشي براي مسئولين اهميتي نداشته باشد مسائل ديگري نيز وارد بحث مديريتي مي‌شود. مديريت اين ورزش تا به حال به هيچ ارگاني جوابگو نبوده است.
داور درجه 2 سواركاري افزود: ورزشكاران در اين رشته با هزينه شخصي به مسابقات مي‌روند و بعد از كسب مقام هيچ توجه‌اي به آنها نمي‌شود و حتي كسب اين عنوان در هيچ جايي ذكر نمي‌شود.
ذاكري در مورد معضلات ورزش سواركاري، گفت: يكي از معضلات اين رشته دوره مربيگري براي افراد مبتدي و كساني است كه توانايي و تجربه كافي در اين رشته را ندارند اگر فردي بخواهد در اين رشته از تجربه كافي برخوردار شود حداقل بايد يك سال مستمر در سواركاري فعاليت كند، حال كسي كه يك سال هم سوار بر اسب نشده و تجربه كافي در سواركاري را ندارد نمي‌تواند يك سواركار خوب تربيت كند كه ضربه اين اشتباه را سال‌ها بعد خواهيم خورد.
دبير سابق هيات سواركاري تهران افزود: بعد از انقلاب همين جو سبب شد تا اين رشته به عنوان يك ورزش طاغوتي در بين مردم مطرح شود كه از بين رفتن اين تفكر 10 سال به طول انجاميد. با ورود ارگان‌هاي نظامي در دهه 70 به ورزش سواركاري كه مورد تاكيد اسلام نيز است، رويكرد مردم نسبت به سواركاري تغيير كرد و در تهران بسيار گسترش يافت. افرادي كه تمكن مالي نداشتند توانستند به سمت اين رشته روي آورند.
وي در مورد وضعيت اين رشته در دهه 70 عنوان داشت: اين دهه مصادف بود با رويكرد مثبت نسبت به سواركاري كه به تشكيل باشگاه‌ها انجاميد از اين دهه مي‌توان به دهه پيشرفت سواركاري ياد كرد به دليل اينكه دولت توجه ويژه‌اي نسبت به اين رشته داشت و ما در آن زمان دو دوره جام بين‌المللي رياست جمهوري برگزار كرديم. اعزام‌هاي بسياري به مسابقات خارجي انجام شد و در سطح آسيا مدال‌هاي خوبي كسب شد كه مي‌توان به مدال نقره هيروشيما اشاره كرد.
داور درجه 2سواركاري دهه 80 را زمان نزول سواركاري دانسته و گفت: اين دهه كه بايد ماحصل تلاش‌ها در دهه 70 را مي‌گرفتيم و از مقام‌هاي آسيايي پا را فراتر گذاشته و به عنوان‌هاي جهاني دست مي‌يافتيم، مواجه شد با سوء مديريت در رشته سواركاري. ورزش سواركاري در زماني كه تخصص در كنار مديريت به صورت خوبي عمل كرده رشد اين ورزش را منجر شده، اما زماني كه مديريت و تخصص از هم فاصله گرفته، ضربه زيادي به اين رشته زده است.
وي در مورد پيشرفت كشورهاي حاشيه خليج‌فارس در رشته سواركاري تاكيد كرد: اين كشورها هيچ جايگاهي در سطح آسيا نداشتند، اما در دهه 80 به عنوان‌هاي جهاني دست يافتند. آنها با پيشرفت در بخش آموزش و سرمايه‌گذاري در خصوص ورود اسب‌هاي خوب به ورزش سواركاري توانستند به سكوهاي جهاني دست يابند.
ذاكري در مورد جوّ حاكم در زمان اخير خاطرنشان كرد: در 10 سال اخير روند رو به نزول به شكلي بوده كه به روزهاي قبل از انقلاب رسيده‌ايم. دوباره اين جوّ كه ورزش سواركاري رشته‌اي اشرافي و طاغوتي است حاكم شده است.
سواركاري يك رشته مهم و مدال‌آور است كه ايران توانايي كسب مدال از اين ورزش را حداقل در آسيا دارا است و با برنامه‌ريزي دقيق مي‌توان در سطح جهاني به سكوهاي برتر دست يافت.
سواركاري دچار تنش بسياري است به دليل اين هفت سال دچار مديريت ضعيف در ورزش سواركاري بوده‌ايم زماني كه يك رشته ورزشي براي مسئولين اهميتي نداشته باشد مسائل ديگري نيز وارد بحث مديريتي مي‌شود. مديريت اين ورزش تا به حال به هيچ ارگاني جوابگو نبوده است.
داور درجه 2 سواركاري افزود: ورزشكاران در اين رشته با هزينه شخصي به مسابقات مي‌روند و بعد از كسب مقام هيچ توجه‌اي به آنها نمي‌شود و حتي كسب اين عنوان در هيچ جايي ذكر نمي‌شود.
ذاكري در مورد معضلات ورزش سواركاري، گفت: يكي از معضلات اين رشته دوره مربيگري براي افراد مبتدي و كساني است كه توانايي و تجربه كافي در اين رشته را ندارند اگر فردي بخواهد در اين رشته از تجربه كافي برخوردار شود حداقل بايد يك سال مستمر در سواركاري فعاليت كند، حال كسي كه يك سال هم سوار بر اسب نشده و تجربه كافي در سواركاري را ندارد نمي‌تواند يك سواركار خوب تربيت كند كه ضربه اين اشتباه را سال‌ها بعد خواهيم خورد.