♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
روزنامه دنیای اقتصاد - فريبرز وادي پور: "اسب و اسب داري در دنياي امروز ديگر تنها به عنوان يك ورزش مفرح يا يك علاقه مندي سطحي مطرح نيست بلكه در محافل اقتصادي و نيز در دنياي مدرن اقتصاد ورزشي از آن به عنوان صنعتي با قابليت هاي بسيار متنوع و همچنين بهره مند از زيرساخت هاي مستحكم و مبتني بر اصول اقتصادي صحيح ياد مي شود و از اين رو است كه ديگر آن را صنعت اسب مي خوانند.
صنعت اسب، فرآيند، توليد، پرورش و به كارگيري اسب، به عنوان يك موجود زنده با قابليت هاي ورزشي بسيار بالا، و صنايع وابسته به آن است. تجربه هاي كشورها و دولت هاي مطرح از نظر اقتصادي، نشان مي دهد كه توجه به زيرساخت ها و گسترش اين صنعت با استعداد، افق هاي بسيار روشن اقتصادي و موقعيت هاي بسيار بارز فرهنگي، اجتماعي را در بسياري از اين جوامع روشن نموده است. از اين رو است كه صنعت اسب يكي از بزرگ ترين و متنوع ترين صنايع ورزشي تشريفاتي و علمي جهان است و كشوري مثل فرانسه پس از صنعت لوازم آرايشي و بهداشتي صنعت اسب را در جايگاه دوم قرار داده است يا كشورهايي مثل آمريكا، آلمان، استراليا و بريتانيا و... جزو بزرگ ترين كشورها در اين صنعت هستند، حال آنكه كشورهاي عربي نيز طي چند دهه گذشته بي كار نبوده و توجه شاياني را به اين مقوله ورزشي نشان داده اند كه نتايج آن را در شماره هاي بعدي به بحث مي گيريم.
اما در ايران با كمي تامل در وضعيت صنعت اسب ، به اين نتيجه مي رسيم كه كشور ما، نه تنها هيچ گونه مكاني در اين زمينه به خود اختصاص نداده بلكه از زيرساخت هاي نامناسب در رنج است و در اين مورد تنها به ذكر اين نكته بسنده مي كنيم كه اسب و اسب داري در ايران نه تنها يك فعاليت اقتصادي سودآور نيست بلكه جز در موارد اندكي، داراي بهره اقتصادي منفي است و اسب داران ايراني و كساني كه در اين رابطه به هر نحوي مشغولند بايد محل درآمد ديگري اختيار كرده و براي بقا و پيش برد صنعت بيمار اسب در ايران از منابع شخصي خويش سرمايه گذاري كنند و اين در حالي است كه كشور ايران يكي از مدعيان سرسخت مرجعيت بسياري از نژادهاي پايه و شناخته شده جهان و محل پيدايش اولين بازي تيمي جهان، چوگان است.
از اين پس برآنيم، با مقايسه كشورهاي فعال در اين زمينه و الگوگيري هاي مناسب و با استفاده از نظر كارشناسان امر، اطلاعات مفيدي را در اختيار خوانندگان عزيز قرار دهيم تا شايد بتوانيم سهم اندكي در شناساندن صنعت اسب، به جامعه و قدمي كوچك در راه پيشبرد اين صنعت در ايران عزيز برداشته باشيم."
صنعت اسب، فرآيند، توليد، پرورش و به كارگيري اسب، به عنوان يك موجود زنده با قابليت هاي ورزشي بسيار بالا، و صنايع وابسته به آن است. تجربه هاي كشورها و دولت هاي مطرح از نظر اقتصادي، نشان مي دهد كه توجه به زيرساخت ها و گسترش اين صنعت با استعداد، افق هاي بسيار روشن اقتصادي و موقعيت هاي بسيار بارز فرهنگي، اجتماعي را در بسياري از اين جوامع روشن نموده است. از اين رو است كه صنعت اسب يكي از بزرگ ترين و متنوع ترين صنايع ورزشي تشريفاتي و علمي جهان است و كشوري مثل فرانسه پس از صنعت لوازم آرايشي و بهداشتي صنعت اسب را در جايگاه دوم قرار داده است يا كشورهايي مثل آمريكا، آلمان، استراليا و بريتانيا و... جزو بزرگ ترين كشورها در اين صنعت هستند، حال آنكه كشورهاي عربي نيز طي چند دهه گذشته بي كار نبوده و توجه شاياني را به اين مقوله ورزشي نشان داده اند كه نتايج آن را در شماره هاي بعدي به بحث مي گيريم.
اما در ايران با كمي تامل در وضعيت صنعت اسب ، به اين نتيجه مي رسيم كه كشور ما، نه تنها هيچ گونه مكاني در اين زمينه به خود اختصاص نداده بلكه از زيرساخت هاي نامناسب در رنج است و در اين مورد تنها به ذكر اين نكته بسنده مي كنيم كه اسب و اسب داري در ايران نه تنها يك فعاليت اقتصادي سودآور نيست بلكه جز در موارد اندكي، داراي بهره اقتصادي منفي است و اسب داران ايراني و كساني كه در اين رابطه به هر نحوي مشغولند بايد محل درآمد ديگري اختيار كرده و براي بقا و پيش برد صنعت بيمار اسب در ايران از منابع شخصي خويش سرمايه گذاري كنند و اين در حالي است كه كشور ايران يكي از مدعيان سرسخت مرجعيت بسياري از نژادهاي پايه و شناخته شده جهان و محل پيدايش اولين بازي تيمي جهان، چوگان است.
از اين پس برآنيم، با مقايسه كشورهاي فعال در اين زمينه و الگوگيري هاي مناسب و با استفاده از نظر كارشناسان امر، اطلاعات مفيدي را در اختيار خوانندگان عزيز قرار دهيم تا شايد بتوانيم سهم اندكي در شناساندن صنعت اسب، به جامعه و قدمي كوچك در راه پيشبرد اين صنعت در ايران عزيز برداشته باشيم."
