تاریخ کمانگیری روی اسب در سرزمین ایران

roozbeh.rahmani

New member
بسیاری رشته های ورزشی که امروزه در جهان وجود دارد در قدیم به عنوان فنون نظامی از آن ها استفاده می شد که از میان آن ها می توان سوارکاری، تیراندازی و تیراندازی بر روی اسب را مثال زد.اغلب فرهنگ ها، رفتارها، ورزش ها و حرفه های متفاوت که در دنیا از قدیم باقی مانده و یا دوباره احیا شده متعلق به ما ایرانیان است. متاسفانه ما در پاسداری از تاریخ کهن خود کوتاهی کرده ایم و از بسیاری از موارد فوق بی اطلاع هستیم. این مقاله با هدف پرده برداشتن از راز تاریخی چگونگی تولد و گسترش کمانگیری روی اسب به بررسی آثار به جا مانده از ایران باستان و ریشه یابی این هنر رزمی کهن می پردازد.همانطور که مثال زده شد، کمانگیری روی اسب متعلق به ما ایرانیان است ولی حدودا از 25 سال قبل تا به امروز کشور های متعدد در دنیا به این ورزش روی آورده اند و از خود نیز تاریخ مختصری عنوان نموده اند که بگویند این ورزش متعلق به کشورشان می باشد و حتی با کمان هایی به نام کمان فارسی نیز تیراندازی می کردند ولی اکنون که این ورزش چند سالی است در ایران راه اندازی شده توانسته ایم این کمان را به ایران بیاوریم و قهرمانی هایک ویژن جهان را در سال 201000 با تیراندازی با همین کمان از آن ایران عزیزمان کنیم.

ریشه یابی واژه های مترادف با کمانگیری در زبان های مختلف دنیا:


انگلیسی: Archeryایتالیایی: Tiro Con L’arco فرانسوی: Tir A L’arc بسیاری از زبان شناسان معتقدند که واژه های Arch، Arcو Arcoکه در معنای کمان و خم کردن کمان می باشد از واژه "آرش" در زبان پارسی کهن به جای مانده اند. آرش که در اوستا به عنوان برترین کمانگیر آریایی یاد شده است در ادبیات پارسی به نام آرش کمانگیر و آرش شیوا تیر آمده است.از هم ریشه های احتمالی این واژه در زبان های مختلف می توان از "آرشین" در زبان ارمنی به معنای جنگجو و پهلوان، "آرجون" در زبان هندی به معنای پهلوان کمانگیر و واژه "ارشتی" در زبان هخامنشی به معنای تیر یا نیزه پرتاب شونده نام برد، احتمالا واژه "آرتش" در زبان پهلوی که امروزه ارتش می گوییم نیز به این واژه ربط دارد.با آنکه نام آرش کمانگیر با گذشت چند هزار سال رنگ و بوی اسطوره ای به خود گرفته است اما به گفته اکثر پژوهندگان تاریخ به احتمال زیاد یک شخصیت تاریخی از نژاد آریایی بوده که تاثیر بسزایی بر کمانگیری گذاشته است. قابل توجه است که ابوریحان بیرونی، بلعمی، طبری و فردوسی نیز از او به عنوان یک شخصیت تاریخی نام می برند.


 
بالا