اوّلین جرقّه های ضرب سکّه - هخامنشیان

ناشناس

Active member
اوّلین بار، در زمان داریوش شاه، سکه های طلا ضرب شد.

کمبوجیه و کوروش کبیر ( کامبیز و سیروس ) به علت مشکلات و گرفتاری هایی که در مملکت بود، دست به ضرب سکه نزدند و تجارت آن زمان را به کالا های واسطه سپردند. امّا پس از مرگ کمبوجیه، تحوّلی ایجاد شد: داریوش ضرب سکه را شروع کرد.
در زمان داریوش کبیر، سکه های ایران در سارد، بابل و یونان ضرب می شدند و سپس به پایتخت فرستاده می شدند.
طبق طبقه بندی داریوش، دو نوع سکه داشتیم، شِکِل ( سیکل ) و دریک که به لفظ یونانیان درخم بود. دریک، نام سکه های طلا بود که او اوّلین بار آنها را ضرب کرد، و این نوع مختص افراد ثروتمند تر و تجارت های عمده بود. این سکه کمتر توسّط مردم استفاده می شد.


Achaemenid_coin_daric_420BC_front.jpg




یک دریک مربوط به زمان داریوش ، از اوّلین سکه های ضرب شده به صورت ابتدایی


نوع دوّم سکه ها، سیکل، شکل یا درخم بود که از جنس نقره بود و سکه ای بود که مردم بیشتر استفاده می کردند. در این دوره، تقریبا تمام معاملات با استفاده از این سکه ها انجام می شد. سیکل متداول ترین نوع سکه بود و اوّلین آن در سال 507 قبل از میلاد به دستور داریوش شاه ضرب شد.

pol1.jpg


clip_image002.jpg

نمونه ای از سیک، متعلق به دوران خشایار شاه؛ به صورت دو طرفه

اولین سکه های این دوران، در کاخ آپادانا، در تالار پذیرایی، در یک صندوقچه ی سنگی پیدا شدند که در آنها از هر نوع سکه چند نمونه در آن بود.
سکه های دوران هخامنشیان، نقش یک کماندار را با تاج داشت که احتمال داده می شود به نشانه ی خود پادشاه بوده باشد. سکه های هخامنشی عمدتا" یک طرفه بودند و فقط مانند طرح بالا در آنها گاهی نمونه های دو طرفه دیده می شد. برجستگی و فرورفتگی های نامنظمی نیز در این سکه ها بود که اثر چکش در کارگاه های سارد و یونان بود.
 
بالا