ناشناس
Active member
روزنامه اعتماد > شماره 1685
اسب هاي سرگردان
AFP: در فيلم هاي كلاسيك هاليوود يكي از تكرارشده ترين تصاوير، تصوير كابوي تنهايي است كه تنها دوست و همدمش در دل كوه ها و استپ هاي امريكا، اسب باوفايش است. آنچه فيلم ها نشان نمي دهند وقتي است كه كابوي بايد براي اسبش كاه و يونجه بخرد يا وقتي كه اسب پير شده و ديگر به درد سواري دادن نمي خورد.
امروز اين مشكل در ايالات متحده روزبه روز جدي تر مي شود، زيرا قيمت غذاي اسب روز به روز افزايش مي يابد و به موازات آن ميزان سوءرفتار با اسب ها نيز بيش از پيش مي شود. سال گذشته قيمت متوسط يك اسب معمولي(و نه اسب مسابقه) بالغ بر چند هزار دلار مي شد اما در حال حاضر قيمت بسياري از اين اسب ها تنها چند صد دلار است و دليل عمده اين افت قيمت، افزايش هزينه هاي مربوط به نگهداري و حمل و نقل اسب ها است. وضعيت براي اسب هاي معمولي تري كه به لحاظ فيزيكي چندان چشمگير نيستند، از اين هم بدتر است. بسياري از آنها به سادگي، به رغم منع قانوني قصابي مي شوند. نتيجه اين است كه بسياري از اين حيوانات در دشت ها به حال خود رها شده اند تا بميرند. پروفسور تمپل گراندين استاد علوم حيواني دانشگاه كلرادو مي گويد:«اين سرنوشت به مراتب بدتر از قصابي شدن است زيرا بسياري از اين حيوانات مرگي دردناك را تجربه خواهند كرد.»
در غرب داشتن اسب يك سرگرمي مختص طبقه متوسط به بالامحسوب مي شود. اغلب افراد براي تفريح اسب سواري مي كنند و اسب هايشان را در مزرعه شخصي خود يا زميني كه به همين منظور كرايه كرده اند نگه مي دارند. رشد 21 درصدي قيمت علوفه، مبلغ پرداختي براي يك تن علوفه را از 120 دلار به 145 دلار رسانيده است و اين رقم در بخش هايي از كاليفرنيا به 300 دلار رسيده است. با يك حساب سرانگشتي درمي يابيد كه تنها سير كردن يك اسب در سال هزينه يي بالغ بر دو هزار دلار خواهد داشت.
از سوي ديگر غرب منطقه يي است كه سنت آزاد كردن اسب هاي خانگي در آن توسط كاشفان اسپانيايي و پس از آن گاوچران ها، به شكل گيري گله هاي بزرگ اسب هاي وحشي انجاميده كه كماكان در دشت هاي باز اين كشور وسيع وجود دارد. اما واقعيت با تصوير رمانتيك گشودن در قفس و آزاد كردن حيوان دربند بسيار متفاوت است. كرك ميلر از متخصصان وزارت كشاورزي مي گويد:«اين حيوانات غريزه بقا در طبيعت را از دست داده اند. آنها نمي دانند چه چيز را نبايد بخورند يا مثلاً در هواي برفي از كجا غذا بيابند.»
در حال حاضر به دليل ممنوعيت سلاخي اسب ها در ايالات متحده، ده ها هزار اسب از امريكا با كشتي به مكزيك و كانادا فرستاده شده اند: سفري طولاني و پرمخاطره كه طي آن بسياري از حيوانات جان خود را از دست مي دهند. اغلب اسب هايي كه زنده مي رسند نيز براي مصرف خوراكي گوشت شان در آسيا و اروپا سلاخي مي شوند. بسياري بر اين باورند هر چند اين ممنوعيت با هدفي مثبت تصويب شده اما درنهايت تغييري در سرنوشت اسب ها ايجاد نمي كند، بلكه تنها تعداد اسب هاي رها شده را افزايش مي دهد و به اسب هاي رو به سلاخي شدن يك سفر دريايي طولاني تا مكزيك يا كانادا را تحميل مي كند.
از سوي ديگر مقامات مي گويند اگر صادرات را نيز ممنوع كنند، كشور با يك «سونامي اسبي» مواجه خواهد شد و تعداد اسب هايي كه كسي آنها را نمي خواهد از حد كنترل خارج مي شود. اسكان اين اسب هاي سرگردان تاكنون توسط NGOها انجام مي شد اما بنا بر گزارش ها ظرفيت اين گروه ها نيز رو به اتمام است، زيرا به عنوان مثال گروهي كه پيش از اين از 130 اسب نگهداري مي كرد، اكنون بيش از 500 اسب پير و ازكارافتاده دارد.
اسب هاي سرگردان
AFP: در فيلم هاي كلاسيك هاليوود يكي از تكرارشده ترين تصاوير، تصوير كابوي تنهايي است كه تنها دوست و همدمش در دل كوه ها و استپ هاي امريكا، اسب باوفايش است. آنچه فيلم ها نشان نمي دهند وقتي است كه كابوي بايد براي اسبش كاه و يونجه بخرد يا وقتي كه اسب پير شده و ديگر به درد سواري دادن نمي خورد.
امروز اين مشكل در ايالات متحده روزبه روز جدي تر مي شود، زيرا قيمت غذاي اسب روز به روز افزايش مي يابد و به موازات آن ميزان سوءرفتار با اسب ها نيز بيش از پيش مي شود. سال گذشته قيمت متوسط يك اسب معمولي(و نه اسب مسابقه) بالغ بر چند هزار دلار مي شد اما در حال حاضر قيمت بسياري از اين اسب ها تنها چند صد دلار است و دليل عمده اين افت قيمت، افزايش هزينه هاي مربوط به نگهداري و حمل و نقل اسب ها است. وضعيت براي اسب هاي معمولي تري كه به لحاظ فيزيكي چندان چشمگير نيستند، از اين هم بدتر است. بسياري از آنها به سادگي، به رغم منع قانوني قصابي مي شوند. نتيجه اين است كه بسياري از اين حيوانات در دشت ها به حال خود رها شده اند تا بميرند. پروفسور تمپل گراندين استاد علوم حيواني دانشگاه كلرادو مي گويد:«اين سرنوشت به مراتب بدتر از قصابي شدن است زيرا بسياري از اين حيوانات مرگي دردناك را تجربه خواهند كرد.»
در غرب داشتن اسب يك سرگرمي مختص طبقه متوسط به بالامحسوب مي شود. اغلب افراد براي تفريح اسب سواري مي كنند و اسب هايشان را در مزرعه شخصي خود يا زميني كه به همين منظور كرايه كرده اند نگه مي دارند. رشد 21 درصدي قيمت علوفه، مبلغ پرداختي براي يك تن علوفه را از 120 دلار به 145 دلار رسانيده است و اين رقم در بخش هايي از كاليفرنيا به 300 دلار رسيده است. با يك حساب سرانگشتي درمي يابيد كه تنها سير كردن يك اسب در سال هزينه يي بالغ بر دو هزار دلار خواهد داشت.
از سوي ديگر غرب منطقه يي است كه سنت آزاد كردن اسب هاي خانگي در آن توسط كاشفان اسپانيايي و پس از آن گاوچران ها، به شكل گيري گله هاي بزرگ اسب هاي وحشي انجاميده كه كماكان در دشت هاي باز اين كشور وسيع وجود دارد. اما واقعيت با تصوير رمانتيك گشودن در قفس و آزاد كردن حيوان دربند بسيار متفاوت است. كرك ميلر از متخصصان وزارت كشاورزي مي گويد:«اين حيوانات غريزه بقا در طبيعت را از دست داده اند. آنها نمي دانند چه چيز را نبايد بخورند يا مثلاً در هواي برفي از كجا غذا بيابند.»
در حال حاضر به دليل ممنوعيت سلاخي اسب ها در ايالات متحده، ده ها هزار اسب از امريكا با كشتي به مكزيك و كانادا فرستاده شده اند: سفري طولاني و پرمخاطره كه طي آن بسياري از حيوانات جان خود را از دست مي دهند. اغلب اسب هايي كه زنده مي رسند نيز براي مصرف خوراكي گوشت شان در آسيا و اروپا سلاخي مي شوند. بسياري بر اين باورند هر چند اين ممنوعيت با هدفي مثبت تصويب شده اما درنهايت تغييري در سرنوشت اسب ها ايجاد نمي كند، بلكه تنها تعداد اسب هاي رها شده را افزايش مي دهد و به اسب هاي رو به سلاخي شدن يك سفر دريايي طولاني تا مكزيك يا كانادا را تحميل مي كند.
از سوي ديگر مقامات مي گويند اگر صادرات را نيز ممنوع كنند، كشور با يك «سونامي اسبي» مواجه خواهد شد و تعداد اسب هايي كه كسي آنها را نمي خواهد از حد كنترل خارج مي شود. اسكان اين اسب هاي سرگردان تاكنون توسط NGOها انجام مي شد اما بنا بر گزارش ها ظرفيت اين گروه ها نيز رو به اتمام است، زيرا به عنوان مثال گروهي كه پيش از اين از 130 اسب نگهداري مي كرد، اكنون بيش از 500 اسب پير و ازكارافتاده دارد.