من سه آیتم برای یه اسب عالی یا ممتاز قائل هستم :
1- استیل و فیگور اسب پای آخور
2- نحوه حرکت اسب و اصلوب بدنی و سر و دم گیری اسب در حالت لنژ و یا وقتی که شما اسب را توی مانژ رهاش میکنید. (من خودم تو این حالت اسبی که سر توی سینه و دم را راست بگیره قبول دارم البته این بحث دم گیری فقط برای سه نژاد کرد و عرب و دره شور هست و اسب ترکمن احتیاج به تبصره آخر نداره ;d ;d ولی توی گرفتن سر توی سینه یا سر رو کول بودن هیچ تخفیفی قائل نیستم)
3- اسب زیر زین ( که خودش به دو بخش الف و ب تقسیم میشه)
3-الف: نحوه حرکت اسب توی قدم ( اسب مورد نظر من باید تو این حالت دست ورچین به قول ما اصفهانی ها یا بهتر بگم خمینی شهری ها داشته باشه و یا به قول بعضی ها سر قدمش خوب باشه البته در این حالت سر باید مثل قبل توی سینه باشه و دم گرفتن اسب هم دیگه جزئیات نژادی خاص خودش را داره)
4-ب: نحوه حرکت اسب توی یورتمه و چهار نعل( خیلی از اسب ها هستند که قدم خیلی عالی دارند ولی وقتی که اسب را به قول ما شلش میکنند کم میارند مثال معروفش نژاد آمریکن سادل هست که قدم خیلی عالی داره ولی توی چهار نعل دیگه نه نمیتونه ;d ;d ;d)
حالا به نظرتون من بهتر گفتم یا شیخ حاجات؟؟؟؟؟ ??? ???
[/QUOTE]
ضمن تشکرازدوست عزیز جناب وطن خواه
اگر برای این موارد که مثال گونه خدمتتان عرض میکنم نظرتان را بفرمایید ممنون میشم :
فرض کنیم اسب سر آخور ازنظر استیل وفیگور معرکه بود ولی وقتی رفتی کنارش گاز گرفت یا لگد زد . یعنی نجابتی از خودش نشون نداد بلکه رذالت نشون داد .آیا باز هم تاییدش میکنید ؟! این میشه همون دو موردی که شیخ حاجات گفت یعنی نجابت و ادب .
اگر اسب زیرزین و تو حرکت اون استیل شما را داشت ولی با صدای یک تفنگ شکاری یا حمله چند تا سگ ولگردحرکت و استیلش به هم خورد و با استیل دیگری فرار را بر قرار ترجیح داد بازم تاییدش میکنید ؟.... این میشه همون شجاعتی که اسب بیابان در میدان جنگ هم بهش نیاز داره ولی اسب خیابان اگر نداشت هم نداشت .... این هم میشه همون موردی که شیخ حاجات بعنوان شجاعت ازش یاد کرد .
اگر در سواری عالی بود فقط برای دو سه ساعت و بعد از اون از تب و تاب افتاد این میشه عدم استقامت کافی که شیخ حاجات لازم می دانست . اسب با همون استیلش باید یکروزه مثلا صد کیلومتر راهپیمایی کند.
اگر با استیل و تیپ عالی در بیابان ویا در جنگ شرکت کند ولی کودن باشد خوب نیست . اسب باید آنقدر باهوش باشد که در جنگ ویا سواری های طولانی جان سوارش را نجات دهد ... این هم موردی بود که شیخ بعنوان هوش ازش یاد کرد .
با تشکر و عذر خواهی اگر جسارتی شد . :smilingsmiley: